Yüzerken Hangi Teknik En Hızlısı? Yoksa Bu Teknik mi?

[™ Admin]

Yüzerken Hangi Teknik En Hızlısı? Yoksa Bu Teknik mi?

Balıkların yaptığı gibi vücudunu ve ayaklarını kullanmanın şaşırtıcı fizik gücü ve performansı

Siyah yüzme başlığımı saçlarımın üzerine çekiyorum, pembe gözlüklerimi takıyorum ve yarıştan önce Michael Phelps gibi odaklanmış bir sakin kaldım. Pazartesi günü öğleden sonra yerel YMCA'mda tur yüzmek ve ben balık tekme denemek için gidiyorum. Çoğu balık suda yatay bir hareketle hareket eder. Balık tekme bu hareketi kopyalamak için size meydan okuyor: Kendinizi tamamen sualtına batırıyor, kendinizi yanınıza konumlandırıyorsunuz, kollarınızı başınızın üstünde sıkı bir şekilde tutuyorsunuz ve simetrik dalgalanmalarla öne doğru itiyorsunuz. Onlarca yıl yüzdükten sonra, bazıları rekabetçi seviyede, sanırım bir şansım olabilir. Duvarı itmek ve sadece bir mücadele olarak tanımlayabildiğim şeyden sonra, su ileri hareketime direniyor ve ölü bir balıktan farklı olarak yüzeye yüzüyorum.

İnsanlar doğal yüzücüler değil kara hayvanlarıdır. Yüzmeyi öğrenmek zorundayız ve bunu yapmanın en hızlı yolunu bulmak bize kalmış. Arama nihayet sona eriyor olabilir. Son birkaç on yıl içinde, inme mekaniği uzmanları, yüzeyin altında yüzmenin yüzeyde yüzmekten daha hızlı olduğunu keşfettiler. Bir yüzme antrenörü ve blog yazarı Rick Madge, “Bunun atletizmde olabileceğini anlamak zor” diyor. “Hiç kimse, her şeyden daha hızlı olacak yeni bir koşu yolu bulamayacak. Yine de bunu yüzerken yaptık. ” Ve balık tekme henüz en hızlı yeraltı formu olabilir.

Ama aynı zamanda zor. YMCA'daki başarısız girişimimden sonra, 2000 Olimpiyatlarında yarışın sualtı bölümünde balık tekme kullanarak altın kazanan ve şu anda Arizona Eyalet Üniversitesi'nde yardımcı antrenör olan Misty Hyman'a ulaşıyorum. Bana bir yüzme kliniğine liderlik ettiği New Jersey'deki kapalı havuzda ders vermeyi kabul etti. Onu, onu imzalayan genç yüzücülerle çevrili altın madalyasını giyerken buluyorum. Beni bir gülümsemeyle sallıyor, bu da beni rahatlatıyor. Vasat becerilerimin birinci sınıf bir yüzücü tarafından incelenmek üzere olduğunu neredeyse unutuyorum.

Alıntı

Bir insan formunun bu şekilde hareket ettiğini görmek hem doğal hem de rahatsız edicidir.

Bir yüzme şeridine gidiyoruz, ama içeri girmeden önce bazı ipuçları sunuyor. Balık tekme yapmak için dört yerde menteşeye ihtiyacım olduğunu söylüyor: omuzlar, kaburgalar, kalçalar ve dizler. Bir düzene girmek için kollarımı başımın üzerinde bir araya getiriyorum ve tek bir hareketle başımı ve kollarımı ileri geri eğiyorum. Bana omuzlarımı sıkmamı söylüyor. Yaparım. “Daha sıkı,” diyor. Onları o kadar sert çekiyorum ki neredeyse acıyor. “Doğru,” diyor. Kaburga menteşesinde iyi olduğumu söylüyor, ama yine de tam konsantrasyonumu gerektiriyor ve her virajda organlarımı çökerttiğimi hissediyorum. Daha doğal gelen kalça ve diz menteşelerini deniyorum.

Şeride atlıyoruz ve birkaç ısınma turu yapıyoruz. Sonra bana balık vuruşunu gösteriyor. Duvarı iter ve bir minnow gibi maviye doğru kayar. Bir insan formunun bu şekilde hareket ettiğini görmek hem doğal hem de rahatsız edicidir.

Suda Balık: Misty Hyman, Mayıs 1996'da Phoenix Grand Prix'sinde kazanmaya devam eden 100m kelebek balık tekme kullanarak rekabetin önüne geçer.

Son yıllara kadar, rekabetçi yüzme neredeyse tamamen suyun yüzeyinde neler olduğuna odaklanmıştır. 19. yüzyılın başlarında, çoğu modern sporun doğum yeri olarak kabul edilen İngiltere, yüzücüler kurbağalama kullanarak yarıştı. Birkaç on yıl sonra, Avrupalılar Londra'yı ziyaret eden iki Yerli Amerikalı, büyümeyi öğrendikleri bir yüzme yolu gösterdiğinde: ön tarama. Bir gözlemci, “suyu yel değirmeni yelkenleri gibi kollarıyla şiddetli bir şekilde kirletiyor ve ayaklarıyla aşağı doğru atıyor, kuvvetle esiyor ve grotesk antikalar oluşturuyorlar.” İngilizler sonunda şoklarını atlattı. Sırtüstü geldi, ardından 20. yüzyılın başlarında kurbağalama için gerekli olan su altı toparlanmasının üstesinden gelen kelebek darbesi geldi. Kelebek, ön taramadan sonra en hızlı ikinci vuruş oldu.

Yüzeydeki tüm yüzme aynı hız sınırlamasını paylaşır. Kanada Spor Enstitüsü Ontario'daki spor biyomekanisti Ryan Atkison “Her zaman gövde hızınızla sınırlısınız” diyor. Yüzücüler için de geçerli olan denizcilik ilkesidir. Teori, yüzeydeki bir yüzücünün oluşturduğu yay dalgasından daha hızlı gidemeyeceğine gider. Yay dalgası, teorik olarak yüzücünün vücudunun tüm uzunluğu boyunca uzanana kadar yüzme hızıyla artar. Atkison, maksimum hızın saniyede bir vücut uzunluğu olduğunu ve yaklaşık 2 metre (6 feet, 5 inç) boyunda bir yüzücü için saniyede yaklaşık 1.9 ila 2.6 metre olduğunu söylüyor.

“Bu dalganın üstüne çıkmadıkça bundan daha hızlı gidemezsin,” diyor Atkison. “Bazı hayvanlar, yunuslar gibi porpoise edebilir ve o yay dalgasının üzerinden atlayabilir, ancak insanlar fiziksel olarak bu oluğun dışına çıkamazlar” diyor. "Daha hızlı olmanın tek gerçek yolu, hızda bu üst sınırlara sahip olmadığımız su altında daha iyi olmaktır."

Koçlar, Harvard Üniversitesi teknik direktörü Joe Bernal, yüzücülerinin bazılarının su altında kaldıklarında ve yunus tekmelediklerinde daha hızlı olduklarını fark ettikleri 1980'lerde bu gerçeği kullanmaya başladılar. Bu, yüzücünün yanından ziyade midesinde düz olması dışında, balık tekme ile özdeştir. Bazı özellikle güçlü sualtı yüzücüler, havuzun neredeyse tüm uzunluğuna batık kaldı, çünkü buna karşı bir kural yoktu. Rekabetçi yüzme dünyasının yönetim organı FINA, sırtüstü yüzme yapan yüzücülerin 15 metre sonra yüzeye çıkması gerektiğine karar verdiğinde, 1998'de her şey değişti.

Balık Kick: 2012 Olimpiyat Denemelerinde 100 metrelik sırt için yarı finallere ulaşan dünya standartlarında yüzücü Cindy Tran balık tekme gösterdi. Bob Gillett adlı geliştiriciden

Yunus Tekmesi: Tran, yunus vuruşunu gösterir. Bob Gillett adlı geliştiriciden

Hyman, sualtı devrimi sırasında birinci sınıf bir yüzücü olarak yaşlandı. “Normalde olduğundan daha uzun süre su altında kalmaya başladığımda 13 yaşındaydım” diyor, nefes almadan 30 metreye gidebileceğini açıklıyor. “Su altında yüzeyden daha hızlı olabileceğimi buldum.” Çoğu yüzücü, yunus vuruşunu su altında itmek için kullanıyordu, ancak Hyman'ın koçu Bob Gillet denemek istedi. 1995 yılında Scientific American'da yunusların yaklaşık 50 mil / saatte nasıl yüzebildikleri, yunusların 25 mil / saat civarında toplandığı bir çalışma ile karşılaştı. Çalışmada, bir balık kuyruğunun kaymasının deniz memelisi kuyruğundan daha etkili bir itme oluşturduğunu bulmuştur. Gillet, yunus vuruşunun yanında daha güçlü olup olmadığını merak etti, bu yüzden dalgalanmalar bir balıktaki gibi yataydı.

1995'te Phoenix'te güzel bir Aralık günü, Gillet bunu test etti. Hyman, Gillet’in açık yüzme havuzunda çalışmaya geldi ve denemesini istedi. “En saygılı şekilde ona çılgın bir bilim adamı dedim” diyor. İlk denemeleri garipti ve başladığı yerden üç şerit aldı. Ama daha iyi oldu ve yakında bir yılan balığı gibi suyu kesiyordu. Yunus vuruşu ile olduğundan daha hızlı gidiyordu. Daha önce hiç olmadığı kadar hızlı. Bu Gillet'e başka bir fikir verdi.

Aydınlatmanın daha parlak olduğu ve Gillet'in video yakalamak için bir dalış tahtasının kenarına çıkabileceği yerel kır kulüp havuzuna gittiler. Uzun, ince bir lastik tüp aldılar, Hyman'ın bileğine bağladılar, vücudunun bir tarafının uzunluğuna koştular ve diğer ucunu bileğine bağladılar. Sonra tüpü mağazadan satın alınan gıda boyasıyla doldurdular ve Hyman tüpü başparmağıyla tıkladı. Havuza atladı, başparmağını serbest bıraktı ve Gillet filme alırken havalandı. Çekimde gördükleri daha sonra onları hayrete düşürdü. Boya, her yatay vuruşundan sonra büyük girdapları ortaya çıkarmak için döndü. Gillet, çapı 4 fit'e ulaşan bu minyatür jakuzilerin onu ileri ittiğinden şüpheleniyordu. Ayrıca Hyman yunusun yüzünü aşağı attığında havuzun dibinin ve suyun yüzeyinin bu girdaplara müdahale etmesinin ve onu yavaşlatmasının mümkün olduğunu düşündü.

Alıntı

Mükemmelleştirildikten sonra, balık tekmelerinin yenilmesi zor olabilir.

Bu fikirler bugüne kadar tartışılmaya devam etse de, balık tekmesi taraftar toplamaya devam etti. Su altında yüzmenin birçok farklı yolunu deneyen bir spor bilimi profesörü olan Luc Collard - balıkların yüzücü tarafı boyunca kolları aşağıya doğru yüzmek de dahil olmak üzere - bunun en hızlısı olabileceğini söylüyor. "Potansiyeli etkileyici." Granada Üniversitesi'nde beden eğitimi ve spor profesörü olan Raúl Arellano de aynı fikirde. “Yanal tekmeleme bazı yüzücülerde daha hızlı bulundu” diyor. “Hipotez, bu girdapların su yüzeyi ve havuz tabanı tarafından bozulmamasıdır.”

Girdaplar su içinde hareket etmenin kaçınılmaz bir sonucudur. Bazıları karşı üretken, yüzücünün hareketini engelliyor. Diğerleri yüzücüyü ileri itmeye yardımcı olur. “Girdaplar, momentumun bir vücuttan suya aktarılmasını temsil eder ve bunun tersi de geçerlidir,” diyor Atkison, “ve böylece hem yüzücüleri ileriye itebilir hem de yavaşlatabilir. Yunus tekmelerinin havuz yüzeyine, dalgalara dönüştükleri ve türbülans oluşturdukları havuz tabanına yardımcı girdaplar göndermeleri daha olasıdır. Balık tekmelerine kıyasla, bu girdapları, engelin olmadığı su yüzeyine paralel olarak yanlara gönderme olasılığı daha yüksektir. Johns Hopkins Üniversitesi'nden bilgisayar bilimcisi Rajat Mittal, “Yüzeyde dalga yapan her şey etkili bir şekilde yüzmeye zarar veriyor,” diyor. “Yüzeyin bir ayağı içinde yüzüyorsanız, yüzeyde yanlara tekme atmaktan daha büyük dalgalar yaratma şansınız daha yüksektir.”

Atkison ayrıca, yüzücünün kendini sığ sularda bulduğu zaman balık tekmelerinin daha büyük ve daha itici girdaplar üretebileceğine inanmaktadır. Yunus kicker, havuz yüzeyi ve zemini ile sınırlı olan vücudunun üstündeki ve altındaki hacimlerden inme için su çekerken, balık kicker su içinde yanal olarak ve nispeten kısıtlama olmaksızın çeker.

Bununla birlikte, yunus vuruşu her zaman bu dezavantajlardan muzdarip değildir. 1 metrenin altında bir derinlikte yüzmek, yüzeydeki türbülansı ve çekilen su miktarlarındaki farklılıkları büyük ölçüde azaltır ve Olimpik ve Dünya Şampiyonası havuzları artık en az 2 metre derinliğindedir. Balık tekme de doğal olarak daha zordur. “Sorun, yüzücünün ventral sualtı dalgalı yüzme ile karşılaştırıldığında yüzme yönünü ve vücut konumunu kontrol edememesi” diyor Arellano. Bununla birlikte, söylenenlerin hepsi, bir kez mükemmelleştirildiğinde, balık tekmelerinin yenilmesi zor olabilir.

Balık tekmelerinin gerçek potansiyelini ortaya çıkarmak, sualtı yüzmeye adanmış bir olay gerektirecektir. Ancak birçoğu bu konuda şüpheci. “Herkes su altında yüzerse TV'de iyi bir spor olur mu?” diyor Mittal. “Yüzme heyecanının bir kısmı onları izliyor, birbirlerini gördüklerini görüyor.” Hyman aynı fikirde değil. Profesyonel yüzmeye dahil edilmiş bir sualtı yarışını görmek ister ve bunun kendi yolunda ilgi çekici olacağına inanır. “Nerede ortaya çıkacaklarını hala bilmiyorsun. Aslında bir miktar heyecan katıyor. ”

New Jersey'deki havuza döndüğümde, nereden çıkacağımı merak ediyorum. Dört vuruş deniyorum, sonra çabucak yönünü kaybediyor ve havuzun toplamda 12 metre aşağısında yüzüyorum. Harika değil, ama YMCA'da yaptığımdan daha uzak. Hyman bana balık tekmelerini yüzdüğünde, görünmez hula-hoopstan geçmeyi düşündüğünü ve tartıştığımız dört noktada dalgalandığını söylüyor. Ayrıca her iki tarafta da eşit güçte tekmelemeyi tavsiye ediyor, bu da düz gitmeme yardımcı olmalı. Bu, hula-hoops'tan daha yapılabilir görünüyor. Tekrar deniyorum. Bu sefer her iki vuruşta da güçlü olmaya odaklanıyorum ve daha önce olduğundan daha düz ve uzağa gidiyorum. Neredeyse 15 feet.

"Bu harika! Şimdi bir yunus vuruşu deneyin ve ne kadar farklı hissettiklerini karşılaştırın ”diyor.

Bu kez altımdayken, duvarı aşağıya doğru iterim ve bacaklarımı eşzamanlı olarak yukarı aşağı indiriyorum. Dönen girdapları, aşağıdaki havuz tabanına çarpıp yukarıdaki suyun yüzeyini kırdıkça parçalara ayrıldığımı hayal ediyorum. Neredeyse beni yavaşlattığını hissedebiliyorum.

Kaynak: Pocket Worthy - R. Penaluna