.

BİR GÜN... GEMİLER... GEÇER...

 

Her doğum sancılıdır biraz ve evet doğduğun an yaşlanmaya başlarsın gözlerinde yaşlar.

 

Bir gün aniden büyürsün yahut büyüdüğünü zannedersin. Oysa ne kadar uzun bir yol vardır gideceğin, ne kadar çok şey vardır öğreneceğin. Tam şimdi anladım dediğin anda, hiçbir şey anlamadığını anlayıverirsin. Büyüdükçe dalarsın içinin kuytularına. Kimseler görmesin diye çıplaklığını, istakozlar gibi sıyırırsın kabuğunu derin karanlıklarda. Bedenin aynı bedendir ama kabuğun daha bir kalınlaşır zamanla.

 

Ya çok erkendir yeniden başlamak için ya da çok geç. Ya çok gitmişsindir ya da hiç dönmemiş. Ya çok enderdir aşk, ya hiç denenmemiş. Çok bir şeydir nitekim hayat ama o ‘çok şey’ nedir?... Bir varmış bir yokmuş gibidir, hem varmış hem yokmuş gibidir. Bir gün üzerine bir tembellik çöker. Uyku mahmurluğu mudur, bir ikindi rehaveti midir?.. Kimileri buna ‘zaman’ der, kimileri de ‘kader’.

 

Zaman durmuş, saatler sana ayarlanmıştır. Ve güneş ve ay ve yıldızlar... Ve gemiler ve denizler ve dağlar sana daha bir yaklaşmıştır. Dokunduğun herşey gerçektir, dokunmadığın her şeyse yalan. Bir çırpıda dağları kül edersin, işte ancak o küllerden çıkar yeni bir insan.

 

Bazen sütten limandır deniz, göremezsin tek bir kayık... Bazen korsan baskını gibidir karmakarışık... Kimi Yunan kimi Rus gemiler geçer . Gemiler geçer, gemiler gider, hayatlar geçer hayatlar biter... Seyredersin uzun uzun oturduğun yerden... kimi gemilerin durduğu da olur ama dünya durmaz başının üzerinde fırıl fırıl dans eder.

 

Bir gün sarılır etrafın kalabalıklarla, bir gün o kalabalıklardan kaçarsın tek başınalığına. Bazen kısarsın yüreğinin sesini ve teğet geçer gözlerinden biri, bazen de izin verirsin o birinin yüreğini delip geçmesine. Bir gün her şey değişir...Çünkü zaman durmaz ‘dur’ dediğin yerde senin istediğin gibi.

 

Bir gün bir ses ‘hadi artık büyüdün yeter’ der... ve o sese başka seslerde eşlik eder. Bir gün seslenen sen olursun, bir gün seslendiğin yerde bulunmaz beklenen. Bir gün ayağının altına serilebilir seni çok seven, bir gün ayağının tersiyle itebilir hiç istemeden. Bazen giden gemi sen olursun kıyılara hasretle bakıp, bazen gitmek değil kalmaktır asıl kayıp.

 

Bir gün güneş bir başka doğar yüzüne, tıpkı doğduğun gün gibi tüm heybetiyle. Artık çocuk değilsindir ama herşey yeniden başlar tüm hevesiyle.

 

Bir gün... çok çalışıp, çok yorulup, çok sevip, çok aldanıp, çok gülüp çok ağlayıp, çok çok çok birşeyler yapmanın ne olduğunu sorarsın kendine. Ve birdenbire bu çok çokların ne işe yaradığını merak edersin. Usulca başını çevirip denize seyredersin...

 

Gemiler geçer... gemiler gider... Sen bazen durduğunu sanırsın ama yüreğin hep hareket eder...

.

 

 

 

|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

S. BENGÜ'ye teşekkürler...

Sevgili Dipnot ,

Çok güzel bir yazı...

Paylaştığın için teşekkürler

çok hoş bir yazıydı sağol.özellikle şu kısmı:Tam şimdi anladım dediğin anda, hiçbir şey anlamadığını anlayıverirsin

güzelll

hiçbirşey için geç kalınmış sayılmaz

 

çok zor olabilir bazı isteklerimizin gerçekleşmesi ama asla imkansız değildir

 

ve Can Yücel'in dediği gibi

 

"bana bir varmış deyin,bir yokmuş demeyin"

 

imkansızlığa değil hep kendimiz için birşeylerin olabilirliğine inanabilmek ve bu cesareti duyabilmek dileğiyle..

Bu metinleri okuyunca aklıma şu türkü geldi ;

 

Yüce dağ başına yağan kar idim

Yağdı yağmur güneş vurdu eridim

Evvel yarin sevdiğide ben idim

Şimdi uzaklardan bakan ben oldum

 

Yüce dağ başında yatmış uyumuş

Ela gözlerini uyku bürümüş

Evvel güçcüğüdü şimdi büyümüş

Şimdi uzaklardan bakan ben oldum