Φ angelflower Gönderi tarihi: 16 Haziran , 2006 Gönderi tarihi: 16 Haziran , 2006 Başınız sıkıştığında teklifsiz aranandır anneler. Hüznün diyarında sıkışıp kalmışken gelen telefonla yalnız olmadığını hissettirir sana. Sevgilerin en güzelini ve karşılıksızlığını sunar. İleride onsuz geçirilecek zamanı düşünüp kısa bir panik yaşarsın bazen. Kendi kendine yetmeye çalıştığın zamanlarda bile uzaktan seni izleyen ve ihtiyacın olduğunda hemen yanında beliren annen yerine gölgeyle karşılaşacağını bilmek tarifsiz bir burukluğa bırakır kendini. Yanındayken özlersin. Zaman geçmesin istersin, bazen gözlerini kapatıp çocukluğuna döner ve ağlarsın. Bünyede yakıcı bir tat bırakır. Zordur annesiz kalmak. En zoru da annesizlikle bir anda tanışmak... ne kadar dokunaklı bir yazı bu kendimi ağlamamak için zor tuttum hiçbirşey onun yokluğunu doldurmuyor hangi yaşta olursa olsun anne veya babanın ölümü çok etkiliyor insanı benim de annem öleli 5 sene oldu bu seneler nasıl geçti hayatımda neler oldu ne yaşadım bilmiyorum alışıyo insan bir süre sonra ama her eşyin yarım bir kolun gibi kanadın kırılmış gibi çaresi yok öte dünyadan geri gelmek olmuyo tek yapabildiğim dua etmek mekanı cennet olsun die hepsinin mekanı cennet olsun Alıntı
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.