KAZ KAFALI OLMAK..

 

Göç eden yaban kazlarını havada süzülürken hiç izlediniz mi? Eğer izlediyseniz "V" seklinde bir formasyonla uçtuklarını görmüşsünüzdür...

Bilim adamları kazların neden bu şekilde uçtuklarını araştırmışlar. Ve sonuçta kazların hiç de "kaz kafalı" olmadıkları ortaya çıkmış. Hatta kazların yaşamında bizlerin de ders alacağı noktalar var...

"V" şeklinde uçulduğunda, uçan her kuş, kanat çarpışında arkasındaki kuş için, onu kaldıran bir hava akımı yaratıyormuş. Böylece "V" şeklinde bir formasyonda uçan kaz grubu, birbirlerinin kanat çırpışları sonucu ortaya çıkan hava akımını kullanarak uçuş menzillerini % 70 oranında uzatıyorlarmış. Yani tek başına gidebilecekleri maksimum yolu grup halinde neredeyse ikiye katlıyorlarmış.

 

Bize çıkan ders:

Belli bir hedefi olan ve buna ulaşmak için bir araya gelen insanlar, hedeflerine daha kolay ve çabuk erişirler.

 

Bir kaz, "V" grubundan çıktığı anda uçmakta güçlük çekiyor. Çünkü diğer kuşların yarattığı hava akımının dışında kalmış oluyor. Bunun sonucunda, genellikle gruba geri dönüyor ve yoluna bu şekilde devam ediyor.

 

Bize çıkan ders:

Eğer kafamız bir kaz kadar çalışıyorsa; bizimle aynı yöne gidenlerle bilgi alışverişini ve işbirliğini sürekli kılarız.

 

"V" grubunun başında giden kaz hiçbir hava akımından yararlanamıyor. Bu yüzden diğerlerine oranla daha çabuk yoruluyor. Bu durumda en arkaya geçiyor ve bu defa hemen arkasındaki kaz lider konumuna geçiyor. Bu değişim sürekli yapılıyor; böylece her kaz grubun her noktasında yer almış oluyor.

 

Bize çıkan ders:

Yaptığınız her işi, yeri ve zamanı geldiğinde başkasına bırakmak gerekiyor. Bu sizin için de iyi, diğerleri için de...

 

Uçuş hızı yavaşladığında gerideki kuşlar, daha hızlı gitmek üzere öndekileri bağırarak uyarıyorlar.

 

Bize çıkan ders:

İlerlemek ve yol almak için bazen başkalarının uyarılarına gereksinim duyarız. Bundan alınmamalıyız; tam aksine, böyle uyarıları sevinç ve takdirle karşılamalıyız.

 

Gruptaki bir kuş hastalanırsa ya da bir avcı tarafından vurulup uçamayacak duruma gelirse; düşen kuşa yardım etmek üzere gruptan iki kaz ayrılıyor ve korumak üzere hasta, yaralı kazın yanına gidiyor. Tekrar uçabilene (ya da eğer ölürse, ölümüne kadar) onunla beraber kalıyorlar; yaralı kuşu asla terletmiyorlar. Daha sonra kendilerine başka bir grup buluyorlar; hiçbir kaz grubu, kendilerine bu şekilde katılmak isteyen kazları reddetmiyor...

 

Bize çıkan ders:

Adam olmak sadece insanlara özgü değil...

 

 

Alıntıdır...

güzel paylaşım sağol cano......

katılıyorum