Şili Chuquicamata Şehri

Chuquicamata

Chuquicamata, Şili 'nin kuzeyinde, Atacama Çölü 'nde bir şehir. Calama şehrine yaklaşık 15 km uzaklıktadır. Yeryüzündeki, insanlar tarafından açılan en büyük suni çukur olan Dünya'nın en büyük bakır madeni ile ünlüdür.

DÜNYANIN EN BÜYÜK BAKIR MADENİ CHUQUİCAMATA

Tarihçe

Bölgede, ispanyolların gelmesinden çok önce yerleşim vardır. Chuquicamata kelimesi Aymara dilinde gelip, kökeni yörenin ilk sakinlerine dayanır. Şili, topraklardaki resmi kontrolünü, Güherçile savaşı ve takip eden antlaşmalarla sağlar. Ancak bakır rezervleri daha sonraları keşfedilir.

Maden

1912'de ABD firması Guggenheim Bros. madenin mülkiyetine alır. Bir yıl sonrasında ilk çalışmalar başlatılır ve 1915 ilkbaharında Chuquicamata, elektroliz kazanımlı bakırın üretimine başlar. 1923 'de Guggenheim Bros. madeni Anaconda Copper Mining Company'ye devreder. 11 Temmuz 1971'daki anayasa reforumu ile bakır üretimi devletleştirilir. O zamandan beri maden devlet kuruluşu Codelco'ya aittir.

Günlük 180.000 ton % 1.5 0ranında bakır içerikli kayaçtan, yaklaşık 2.500 ton yüksek kaliteli bakır elde edilir. Şu sıralar maden yıllık 600.000 ton bakır arz eder. Maden yaklaşık 4.300 m uzunluğunda, 3.000 m genişliğinde 850 m drinliğindedir.Bu yaklaşık 13 km² bir alana ve teorik olarak hacimsel 11km³'e denk gelir. Gelecek yıllarda madenin 1,3 km ye kadar derinleştirilmesi planlanmaktadır. Statik problemler ve tam madenden geçen tektonik yer hareketleri, daha büyük bir derinliğe engel teşkil eder.

İnsan ve çevreye etkileri

Yaklaşık 22.000 işçi madende çalışır. Maden, muhtemelen yakında Chuquicamata şehir bölgesine ulaşacakdır. Bakır kazanımı sırasında ortaya çıkan toz, birçok hastalığın sebebidir ( tipik akciğer hastalıkları, astım ve birkaç kanser çeşidi). Şili, uluslararası çevre antlaşmalarının içinde buluduğundan, insanların sağlık risklerinin azaltılması için, bölge sakinlerinin 2007 yılına kadar Calama şehrine yerleştirilmesi gerekmektedir. Eğer 2012 yılına kadar yüzeydeki bakır tükenirse, üretime yer altında devam edilecektir.

Bakır üretimi yöredeki çevre kirliğine en büyük etkendir. Arsenik ve diğer zehirli kimyasalları içeren atık sular, on yıllar boyunca hemen çöle boşaltılmış ve tabiata bulaşmıştır. Çölde su yetersiz derecede mevcut olduğundan ve çok pahalı bir şekilde tedarik edildiğinden, günümüzde bu atık suyun bir bölümü yeniden işlenir ve kazanılır.