Elazığ Yöresel Sözcükler

Elazığ Yöresel Sözcükler

 

Anıkom -Annem

 

Ayancah -Merdiven

 

Ayınmah- Uyanmak, kendine gelmek.Farketmek,sezmek. Bir zarara uğrayacağını anlayıp önlemek

 

Baboş -Yiğit, delikanlı,çocuk ve gençlere sevgi ifade eden hitap.

 

Basduh -Pestil, Üzüm yada Dut şırasından yapılır. Erik ezmesindende yapıldığı olur. Bağ-nişe-erük basduğu gibi isimlere ayrılır.

 

Bıldır- Geçen Yıl.

 

Bibi -Hala

 

Cısdıbıldah -Çırıl çıplak.

 

Cıncıh- Temiz, çok temiz.

 

Çağa -Çocuk.

 

Çağam -Yavrum, çocuğum.

 

Çüt- Çift, iki kişi beraber.

 

Densüz -Akınsız, izansız, münasebetsiz.

 

Devresü -Ertesi.

 

Diyesin- Acaba.

 

Diyeze/Eze -Teyze.

 

Dönbek- Darbuka

 

Dutunu -Dut'un çukur taş içinde dövülüp un haline getirilmiş hali.

 

Enselemek -Kovalamak.

 

Erçel -Yaramaz, huysuz çocuk.

 

Erişte -Makarna gibi kesilip, çorbası yapılan kurutulmuş hamur.

 

Eşgere- Aşikar, açık.

 

Evermek -Evlendirmek.

 

Eyreti -İyreti, emanet.

 

Farşımalamat- Gizli yapılan bir işin açığa çıkması. Rezil olmak.

 

Gakgo- Ağabey, büyük kardeş.

 

Gakgoş -Abi, kardeş anlamında hitap.

 

Garnağıssi- Karın ağrısı (Beddua)

 

Garış Beddu'a. Garış vermek: Beddu'a etmek.

 

Gaynata- Kayın baba, kayın peder.

 

Gıggılik- Tepe, zirve, en uç yükseklik.

 

Gırnata- Kılarnet.

 

Gişi -Koca, eş.

 

Gurabiye- Bisküvi, kuru pasta. Gurabiye çocuğu: Kibar, nazik.

 

Gurut- Suyu süzülmüş yoğurtun kurutulmasıyla yapılan bir yemek malzemesi.

 

Güvegi- Damat.

 

Gövüllenmek -Sevdalanmak.

 

Hımik -Burnundan, genizden konuşan.

 

Hıllike -Giyimine özen göstermeyen.

 

Horata- Laf söz..

 

Horata etmek- Laflamak.

 

İsot- Biber

 

İtürmüşüm- Unutmuşum.

 

Kırtik -1- Pek az, azıcık. 2- Kullanılmakla az bir parça kalmış sabun. (Bir kırtik kalmış)

 

Kortik- Çukur.

 

Gumbik- Küçük tümsek.

 

Küvre -Sünnet olan çocuğu kucalayan.

 

Loğ -Dam toprağını şıkıştırmakta kullanılan taş silindir.

 

Makaraları koyvermek -Topluca gülmek.

 

Mahna -Bahane.

 

Mezre/Mezire- Mezra, Şehir Harput'ta iken şimdiki Elazığ'ın yerinin adı. Yakın zamana kadar, Harputlular ve çevre köylüler Elazığ'a mezre veya Mezzire derlerdi.

 

Mıkayyet olmak -Sahip çıkmak, sahip olmak.

 

Mıhaşer/Mıkaşer- Kabuğu çıkarılmış ve iki parçaya ayrılmış kara nohut. Erişte çorbasına konulur.

 

Mozik- Topaç.

 

Orcik -Cevzili sucuk. Üzüm şırasından yapılan bulamaca, ipe dizilmiş ceviz badem içi dizisi birkaç defa batırılıp kurutularak yapılır.

 

Örken -Kalın ip halat.

 

Ösgemek- Özlemek

 

Pırçikli- Havuç.

 

Pirpirim -1- Semizotu. 2- Çok yaşlı yada düşkün kişi.

 

Sufat- Surat, sima.

 

Sitil -Bakraç, kova.

 

Şeve- Camdan yapılmış bilezik.

 

Şeve gırmah -Hareketli, edalı ve işveli bir şekilde oyun oynamak.

 

Taka -Duvarda yapılmış kapaksız küçük dolap.

 

Tavlanmah- Şişmanlamak.

 

Tavlu- Şişman.

 

Tevekkeli -Akılsız, saf, sehlük.

 

Tump -İki tarla arasındaki sınır belirleyen toprak yükseklik

 

Tosbağa- Kamlunbağa.

 

Usulcanah- Yavaşca, sessizce.

 

Utmah -Oyunda yada kumarda kazanmak.

 

Utuzmah- Oyunda yada kumarda kaybetmek.

 

Ürkütmek -1-Hayvanı korkutup kaçırmak. 2-Çalmak aşırmak.

 

Üsgüre -Derin çorba kasesi.

 

Yatsı Mehli -Yatsı namazı vakti.

 

Yalavuz- Yalnız

 

Yarennik -Şaka.

 

Yarennik etmek -Şakalaşmak.

 

Zokah/Zuvah -Sokak.

 

Zurba -Kuş sürüsü. Sürü. Kalabalık..