Hayatımıza geldiği gibi

giden insanlar vardır...

Geldiği gün bizi sevince;gittiği gün ise hüzne boğar...

İçimiz kararır,hayata küseriz

Fırtına öncesi sessizlik gibidir aslında yaşadığımız...

Bir gölün yüzeyi gibi sakinizdir.Hatta dingin ve umarsız...

Sonra yavaş yavaş dağılır bulutlar,gün ışığı tekrar içimizi ısıtmaya ve buz tutmuş yüreklerimize işlemeye başlar...

Bu bir şanstır seven ve sevilen için,

Bir kısmet belkide bir daha bulunamayacak;

El ele tutuşmanın coşkusunu tekrar yaşama şansı

Belki;belki de bir hayal...Kurmanın bile insanı mutlu ettiği,eskiyi yaşayıp acı çekmeyi göze alabildiği,acı çekmenin bile güzel geldiği....

HEPİMİZ HAYALLERİMİZ KADAR VAROLURUZ;

VE HEPİMİZ SÖYLEDİĞİMİZ KADAR DEĞİL

HİSSETTİĞİMİZ KADAR SEVERİZ...

Ve bir gün anlarsınız ki sevgilerde gurur olmaz,gururun olduğu yerde zaten sevgi barınamaz..."

Ben hep senin bu şehrin bir yerinde nefes aldığını düşündüm. Düşünsene, senin de kendine ait dertlerin var ve sen bile yıllar sonra bunlara bakıp güleceksin. Sen, bu şehrin bir yerinde, benden habersiz, lakin saatlerimize ne diye bakıyoruz ki farketmeden, işe yarım saat geç kalmışsın ne ziyanı var, her sabaha bir gün daha yanında uyanmayarak başlıyorum ben, bütün günlerimiz 1-0 yenik başlıyor yani, 1 sensin, 0’lar benim.

 

Gooogle nasıl yanlış bir arama yapınca, bilmiş bir eda ile “ did you mean ....” diye soruyorsa ve bu soruların çoğunda haklıysa işte bak ben oyum. Sensin diyerek enter tuşuna basıyorum hayatımın, birkaç sonuç sayfası sonra anlıyorum ki close (x) tuşu gerekli, sen öyle istiyorsun çünkü, bak gör diyorsun, birgün ben gelince aklında soru işareti kalmasın, evet, iyi insanlar onlar ama senin yarım kalan cümlen benim, boşuna arama.