"Türkiye-Yeni Osmanlıcılık"

...AKP döneminde bu degisdi ...

Bu hissediliyor zaten yillardan beri

Stratfor raporundan bir alinti

Raporun tamami asagidaki linkde :

1996 yılında ABD'nin Teksas eyaletinde George Friedman tarafından kurulan ve "gölge CIA" olarak adlandırılan Stratfor isimli özel istihbarat kurumunun Türkiye'deki son gelişmelerle ilgili olarak, George Friedman tarafından kaleme alınan analizini "Türkiye-Yeni Osmanlıcılık" tartışmaları bağlamındaki yeni ABD yaklaşımının ilginç bir örneği olarak sunuyoruz.

Türkiye doğu Akdeniz, Kuzey Afrika, Arap Yarımadası, Kafkaslar ve Rusya’nın derinliklerindeki çeşitli noktalara hakim olan Osmanlı İmparatorluğu’nun varisi. İmparatorluğun Birinci Dünya Savaşı sonrasında çökmesi, Anadolu’ya bakan içine kapalı bir devlet gibi tuhaf bir durum yarattı. İkinci Dünya Savaşında son derece temkinli davranan ve Soğuk Savaş’ta Birleşik Devletlerle ittifaka giden Türkiye, pasif bir rol oynadı: Ya gidişatı başkalarına terk etti ya da kendi stratejik topraklarının kullanımına izin verdi.

Bu durum dramatik biçimde değişti. Türkiye, 2006’da, dünyanın Suudi Arabistan dahil tüm Müslüman ülkelerininkilerden büyük olan, en büyük 18. ekonomisine sahip ve ekonomisi beş yıl boyunca yüzde 5 ila yüzde 7 arasında büyüdü. Daha da önemlisi, Türkiye tam anlamıyla bir ihracat-yönelimli ülke de değil. Ürettiği ürünleri satın alan kayda değer bir orta sınıf yarattı. Güçlü ve kararlı bir ordusu var ve kurumlarla ideolojiler arasındaki gerilimleri iyi idare edebiliyor.

Ayrıca kaosla çevrelenmiş durumda. Güneydeki Irak bir yana, kuzeydeki Kafkaslarda ve kuzey batıdaki Balkanlarda önemli istikrarsızlıklar mevcut. Doğu Akdeniz’den Hürmüz Körfezine dek uzanan güney bölgesi son derece gergin. Başkan Hüsnü Mübarek’in görevden ayrılmasının ardından Mısır ve doğu Akdeniz’in istikrarı belirsizleşecek. Türkiye’nin eski rakibi Yunanistan bir zamanlar olduğu gibi ona meydan okuyabilir durumda değil. Üstelik, Avrupa Birliği’nin Türkiye’yi reddetmesi de ülkeyi üyelik umutlarının dayatabileceği çoğu kısıttan azat etti.

Türkiye’nin bölgede istikrarı sağlama konusunda kurulu çıkarları mevcut. Artık Birleşik Devletleri istikrar sağlayan bir güç olarak görmüyor ve Avrupa’yı da hem bütün hem de tek tek ülkeler anlamında düşmanca ve iktidarsız bir varlık olarak ele alıyor. Rusları çıkarlarına yönelik uzun vadeli bir tehdit olarak ele alıyor ve Rusya’nın Türkiye sınırlarına potansiyel anlamda geri dönmesini uzun vadeye yayılmış bir meydan okuma olarak görüyor. Tıpkı Osmanlıların yaptığı gibi İran’ı kendi içine kapalı durgun bir su olarak görüyor. Suriye ve Irak’ın, müttefiki İsrail’in ve nihayet Arap Yarımadasının geleceğiyle çok daha yakından ilgileniyor.

Bir başka deyişle Türkiye, hızla yükselen bir bölgesel güç olarak ya da en geniş anlamda, kökleri Anadolu’da bulunan ancak kapalı bir devre içinde politik, ekonomik ve askeri güç planları yapan muazzam stratejik güce sahip bölgesel bir hegemonun yaratılması sürecinin başlarındaki bir ülke olarak görülmelidir. Ulusal güvenliğinin temin edilmesi bakımından Birleşik Devletlere yaslanma arzusu 2003 ile birlikte sona ermiştir. Karşılıklı çıkara dayalı konularda Birleşik Devletlerle işbirliğine hazır olmakla birlikte, tabi bir güç olmak istememektedir.

Bizce bu yükseliş henüz en ilk evrelerindedir. Türkiye’nin ekonomisi ve iç siyaseti gibi dış politikası da son beş yıldır dramatik değişimlerden geçmiştir. Türkler, temkinli bir biçimde bölge çapında etki yaratan olayları harekete geçiriyorlar. Bir anlamda, Irak’taki müdahale 1990’lardan beni izlenen siyasetin basit bir tekrarı gibi görülebilir. Ancak mevcut bağlamda, daha da fazlasını: kendi doğal çıkarlarının Birleşik Devletlerden bağımsız biçimde doğrudan doğruya ortaya konulmasını temsil edebilir.

http://www.sendika.org/yazi.php?yazi_no=13801