Gönderi tarihi: 13 Şubat , 2008 17 yıl Nefesine yetişmeye çalışan kalp atışlarım, martıların çığlıkları gibi göğsümde yırtınıyor. Sevdama kucak açmış beyaz bir kağıt ve kara kaleme dost diyeli,kimbilir nice yıllar oldu. Sıraladığım duygu nağmelerini, içimde şöyle bir çevirip kelimelere dökeli,kimbilir nice yıllar oldu. Ayrılıkların hayatımı kanatarak tırmaladığı, kimbilir nice yıllar oldu... Nedense bir tek senin nefesine yetişmek için çabaladığımı hatırlıyorum. Hatırlıyorumda soluklarımın bir başka sevgilinin ciğerlerinde hayat bulmasını kıskanan sendin,beni ve soluklarımı hapsederek yıllara. Baharları sevdim,canların ve renklerin üretkenliğine katkısından. Kışları sevdim,hapsolduğum pencere ardında,seninle daha uzun zaman geçirmekten. Ben seninle hapisliği sevdim,sevda özgürlüğümü ellerine teslim ederken. Nefesine yetişmeye çalışan yüreğim, şimdi seni terk etti, yoruldu daima birşeylere yetişmeye çalışmaktan. Şimdi ben bir köşede bekliyorum. Kimbilir yaşayan bir tek ama bir tek kadın varmı? İlişkiye başlarken,sevdasının nefesine uyum sağlayacak,yola çıkacak kadar, amazon yürekli savaşçı bekliyorum... yazar oğuz gölçik...
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.