CENNET... Ya anlayamadığım; sekizyüzyetmişbeşkatrilyon çarpı on üzeri altıyüzseksenüç trilyon yıl geçti... ve daha yolun başındasın...

Cennet var mı yok mu tartışılacağına , tartışılması gereken ; acaba peygamberlerin insanlığı erdemli ve onurlu bir hayat sürmeleri amacıyla yaydıklerı dinler acaba insanlık tarihi boyunca bu işlevini yaptı mı yoksa din uğruna yapılan katliamlara mı neden oldu (ve halen olmakta)..Peygamberler din uğruna yapılan katliamlarda günahsız milyonlarca insanın öleceğini önceden bilselerdi yine dogmalarını yayacaklar mıydı?

Şunu da eklemek istiyorum.Din ve bilimi karşı karşıya getirmek bana hiç doğru gelmiyor.Birinin bittiği yerde diğeri başlar.İstediğimiz kadar bilimle haşır neşir olalım, çocukluğumuzda öğrendiğimiz manalarını bile bilmediğimiz duaları söylediğimizde onların bizi mantralar gibi rahatlattığını hepimiz biliriz.

insanların yeryüzüne geldikleri andan itibaren diğer insanlardan bilgi ve davranış kazanırlar.kazanılan bu bilgi ve davranışları

geliştirirler.ilk bilgiyi Allah peygamberleri vasıtasıyla insanlara vermiştir.Kâinat kitabını okuyacak, Yaratıcısına muhatap olacak derecede mühim olan o insan, aslında ilkin sadece bir tek hücrecikti. Evveli sadece bu idi. Allah insanı hemen aslını bilmeye çağırıyor. Tevazuyu hatırlatıyor. Tevazu sahibi olan kurtuluyor çünkü. Kibir ise insanı mahvediyor.

'allemel-insâne mâ lem ya'lem

İnsana bilmediği şeyleri öğretmiştir

Hayatta kimi sorularımızın cevabını akıl ve beş duyu ile çözebiliyoruz. "Nasıl?" sorusu mesela... Ya da "Ne?". Ancak "Niçin?" sualinin cevabını bize ancak vahiy öğretiyor.

İlk beş ayet burada nihayet buluyor. Ve çok azametli iki ayet çıkıyor karşımıza:

kellâ innel-insâne leyatgâ

Hayır! Muhakkak insan azar

en raâhustagnâ

kendini müstağni gördükçe

Ve insan... Neye sahipse, ona onu Allah verdiği halde, kendinin aslını unutur ve Allah'ın nimetlerine ihtiyaçtan kendini beri görür. İsyan eder. Kibreder. Azar.

Halbuki:

inne ilâ rabbiker-ruc'â

Şüphesiz dönüş Rabbinedir.