Freyjanın günlüğü

[Φ LaRsiE_]

<H2 class=title>sel geliyor</H2>köprü ulaşıma kapandı. Sabah askeri araçlarla geldik. İki yıl önceki sel felaketinin aynısı geliyor. Dün salınan su bu akşam ya da yarın sabah nehirleri taşıracak. İyi hissetmiyorum.

 

Saat 10.30 itibariyle yolun kapandığı haberi geldi. Evime gidemeyeceğim.

 

<H2 class=title>ben kek yiyemiyorum</H2>bu kadar basit. "Ama çok tatlı değil" bunun cevabı olamaz, tatlıyla bir sorunum yok. Ben kek yiyemiyorum. "Ben çok güzel yaptım bak." da çok iyi niyetli olmasına rağmen bir cevap değil. Zaten kek ikram edildiğinde kullandığım bu cümle de bir soru cümlesi değil. Çok denedim, hala da kardeşim her yaptığında bir parça verip denetmeye çalışıyor ama daha ağzıma atar atmaz karşılaştığım o tat bünyemi alt üst ediyor. Nedenini bilmiyorum, ama çeşit çeşit üzümlü, çikolatalı ve bilimum çeşit o kekler beni çekmiyor. Sadece bir markanın çikolatalı kekimsi iki ürünü var onları yiyebiliyorum ki onlar da zaten kek tadında değil, bol çikolata tadı geliyor ağzıma. Sanırım insanlar pırasa ya da ıspanak yenmemesine alışıklar ama kek yiyemeyen birini ilk kez duyuyorlar o yüzden şaşırıyorlar.

 

böyle günlük.

 

çalışıyorum

 

zorluyorum kendimi. İnsanların aptallıklarıyla alay etmiyim diyorum kendi kendime. Olmuyor, hep benim karşıma çıkıyorlar şu sıralar. Gecikmiyorum çıktıklarına pişman etmekte, kaçıyorlar gerisin geri. Belki akıllanmayı da öğrenirler yolda. Kolaygelsin.

 

<H2 class=title>Amerikan filmlerinde</H2>bir grup genç toplanıp bir yere gitmesin artık. Yalnız yaşayan kadın tıkırtı duyduğu zaman tek başına karanlık bodruma vs inmesin. Hastane ya da otel koridorları yarı loş ışıkta uzaktan gösterilmesin. Ailenin yeni taşındığı şehirden uzak evde garip olaylar olmasın. Sıkıldım.

 

<H2 class=title>yağmur</H2>yağsın istiyorum günlük. Yağmurda ıslanmak istiyorum.Yağmur mevsimi normalde bu şehirde şimdi, ama bir damla bile yok. Geçen yıl bu zamanlar yağmur yağardı hep. Bilerek ıslandığım olurdu bazen. Eve gidip bahçedeki de o toprak kokusunu duymayı seviyordum yağmurum ardından. Annemle gökkuşağı beklemeyi de.

 

Yağmuru özledim...

 

sıkıldım

 

 

nedensiz sıkıntılı günlerimden daha birindeyim. En sevdiğim şarkılarda bile adını koyamadığım bir eksiklik var sanki. Bu durumları "kendimi kaybolmuş hissediyorum" diye tanımlardım çoğunlukla. Oysa ki şu anda o tanımı bile tanımlayamayacağım. Sırt çantamı kapıp gidesim var. İnsanların beni tanımadağı bir yere diye gelir bu cümlelerin sonu genellikle. Ben hiç kimsenin hiç kimseyi tanımadığı bir yere gitmek istiyorum oysa ki. Herkes birbirine yabancı olsun. Yabancılık çekmenin anlamlanmadığı bir yer olsun. Kendime bile yabancılaşayım, öyle olsun.

 

 

 

 

<H2 class=title>korku kapanı 2</H2>pişmanım sevgili günlüğüm. Bu filmi seyretmemeliydim. Sanırım artık et yiyemeyeceğim. Akşamdan beri su bile içemedim zaten ağız tadıyla. Ne Hostel, ne tepenin gözleri. Bu film hepsini geride bıraktı. Korku filmi denmez ki böylesine, mide bulandırma çabası denir. Hele bir sofra sahnesi vardı. İyi ki o esnada ben sofrada değildim.

 

 

üslup

 

 

Herkesin yazı yazarken kullandığı bir üslup vardır. Buraya indirgeyecek olursak, burada günlüklerini, makalelerini yazarken kullandığı bir üslup vardır demek gerekir. Ben günlüklerimde akıcı, neşeli, zaman zaman kendi yaptıklarını da eğlenceli bir şekilde aktaran bir üslup kullandım. Daha önce de belirttiğim gibi ciddi bir işyerinde çalışıyorum, nefes alabildiğim tek yer burası. İşyerinin ciddiyetinden bir nebze uzaklaşıp rahatça bir şeyler yazmak istedim. İşyerinin ciddiyetinden pek doğru kelime olmadı aslında. Kendi ciddiyetimden uzaklaşmak diyelim. Keyfimin kaçmasını istemediğim için özel sataşmalara cevap vermemeye gayret ettim. Huysuzlanıyorum keyfim kaçınca. Çekilmez oluyorum.

 

Ancak son bir kaç gündür gözlemlediğim bir şey var. Sanırım bazı kişilerin kafasında olduğundan farklı bir freyja imajı uyandı. Her şeyi alaya alan ya da her şeye ellerini çırpıp çiçeklerden böceklerden bahseden. Öyle bir freyja olmadığını vurgulamak istiyorum. İlgi çekmek için değişik bir üslup kullanmış, başarmış, şimdi kasıyormuş gibi de düşünmeyin. Ömrümün hiç bir devresinde kendiyle barışık olmayan, kompleks sahibi bir insan olmadığım için hiç kasma ihtiyacı hissetmedim bugüne kadar. Hele ki bu kadar sevdiğim bir ortamda.

 

Tanışmalarımda samimi değildim hissine de kapılmayın.

 

Sadece kısa bir açıklama diyelim.

 

 

ah freyja ah

 

 

 

kızım freyja seni urban5'ın en saftirik urb'ü seçiyorum. Hatta bununla da kalmıyor Ortadoğu ve Balkanlar'ın en saftirik şahsiyeti seçiyorum. Neden? E belki utanır da akıllanırsın diye. Sen değil miydin daha bu sabah artık gereksiz harcamalara son diyen. Ama dayanamıyorsun değil mi "eczanemizde saç ve cilt bakımı" yazısını görünce. Dayanamazsın zaten bilirim ben seni. İki tel saçın döküldü ya, gidip göstereceksin. Tabii komple seti veririler eline. "Uygun taksit" de yaparlar.

 

"aa, gözaltlarınız nemsiz kalmış, çizgiler oluşmuş. Şu krem.."

 

"ama o krem yaşıma uygun değil, genç ciltler için"

 

"aa, hiç göstermiyorsunuz" Tamam, göstermiyorum ama, gözaltlarım nerden bilecek göstermediğimi, dünyanın parasını verdim bari uygun krem verseydiniz. Ay geri de almazlar şimdi. Zaten benim göz kremim vardı ki. Hem ben annem herkese gösterme dedi diye göstermiyorum.(yaşımı)

 

"eyvah yaş otuz beş" filminde ben oynamalıydım, Türk versiyonu çekilecekse, talibim şimdiden. Ooff, offf

 

Bu arada 24 saat nemlendirici krem vardı tezgahın üzerinde. Işıl ışıl mavi ambalajlı. Acaba diyorum..çıkışta?

 

 

 

 

[™ Freyja]

[Φ Turist Ömer]

Bu günlük bir gün sürmüş. freyja vefalı çıkmış, sahip çıkmış.