Uzmanlar Tavuğun Bu 7 Kısmını Asla Yememeniz Gerektiği Konusunda Uyarıyor

Uzmanlar Tavuğun Bu 7 Kısmını Asla Yememeniz Gerektiği Konusunda Uyarıyor

Tavuk, yağsız proteini ve çok yönlülüğü nedeniyle dünya çapında değer verilen bir besin maddesidir. Izgara göğüslerinden çıtır kanatlarına kadar, her yıl milyarlarca tavuk tüketiyoruz. Ancak görünür ete odaklanırken, çoğu ev aşçısı ve hatta bazı restoran şefleri, yüksek konsantrasyonlarda toksin, bakteri veya sağlıksız yağ barındırabilen tavuğun kısımlarını göz ardı ediyor.

Uzmanlar ve gıda güvenliği kuruluşları, sağlığınızı riske atabilecek belirli anatomik kısımların tüketilmemesi konusunda sürekli olarak uyarıyor. Bir sonraki öğününüzden önce, hangi parçaları atmanız gerektiğini bilmeniz gerekiyor. Tabağınıza asla girmemesi gereken tavuğun 7 kısmını ve bunları yememenin sağlık ve gıda güvenliği açısından neden akıllıca bir seçim olduğunu açıklıyoruz.

Bu kısımların tüketimiyle ilişkili riskler iki ana sorundan kaynaklanmaktadır: tavuğun vücudundaki işlevleri (toksinleri yoğunlaştırabilir) ve yaygın işleme uygulamaları.

1. Lenf Düğümleri (Genellikle Uyluk ve Sırtta Gizlidir)

Lenf düğümleri, tavuğun bağışıklık sisteminin bir parçasıdır ve yabancı parçacıkları, toksinleri ve bakterileri yakalamak için filtre görevi görür. Pişirme bakterileri yok etse de, toksinlerin ve istenmeyen maddelerin kalıntı konsantrasyonu genellikle lenf düğümlerinde kalır. Birçok kasap ve tüketici bu küçük, yumuşak bezleri gözden kaçırır, ancak uzmanlar, yoğunlaştırılmış safsızlıkları yutmaktan kaçınmak için pişirmeden önce tamamen çıkarılmasını tavsiye eder.

2. Yağ Bezi Kesesi/Kuyruk Bezi (Papa Burnu)

Tavuğun kuyruğunun tabanında bulunan bu bez, tavuğun tüylerini yağlamak (tüylerini temizlemek) için kullandığı bir yağ bezidir. Bu bez yüksek konsantrasyonda doymuş yağ, kolesterol ve bakteri içerir. Bazı kültürler bunu tüketse de, neredeyse hiçbir besin değeri sunmaz ve orantısız derecede yüksek bir kontaminasyon riski taşır, bu nedenle hemen atılması gereken önemli bir parçadır.

3. Deri (Yüksek Yağ ve Kimyasal İçerik)

Tavuk derisi, kızarmış ve fırında pişmiş tavuğu bu kadar çekici kılan şeydir, ancak besin açısından bir mayın tarlasıdır. Tavuğun sağlıksız doymuş yağının ve kalorisinin büyük bir kısmını içerir. Daha da önemlisi, çiftlikte kullanılan veya bulunan hormonları, antibiyotikleri ve çevresel kirleticileri emen ve tutan birincil doku deridir. Uzmanlar, yağ ve kimyasal kalıntı alımınızı önemli ölçüde azaltmak için yemeden önce deriyi çıkarmanızı önerir.

4. Akciğerler (Yüksek Bakteri ve Kalıntı Riski)

Tavuğun küçük akciğerleri kaburga kafesinin derinliklerinde bulunur. İyice temizlense bile, özellikle yüksek ısıya dayanabilen bakterileri tamamen temizlemek son derece zordur. Daha da önemlisi, hava keseleri ve akciğer dokusu, endüstriyel kesim ve soğutma işlemlerinden kaynaklanan çevresel kalıntıları ve metal tozunu kolayca hapsedebilir. Akciğerleri atmak, gıda güvenliğini artırmak için basit bir önlemdir.

5. Taşlık Zarı (Sindirilmesi Zor)

Tavuk taşlığı, yiyecekleri öğütmek için kullanılan kaslı bir organdır. Taşlık eti yenilebilir olsa da, içindeki sarı zar veya membran son derece sert ve sindirilemezdir. İnsan sindirim sistemi için zorlayıcı olabilir ve besin değeri sunmaz, bu nedenle genellikle işleme sırasında çıkarılır. Bütün bir tavuk satın alıyorsanız, bu zarın soyulup atıldığından emin olun.

6. Tavuk Ayakları (Çok Dikkatli Hazırlanmadığı Sürece)

Tavuk ayakları genellikle jelatin ve et suyu yapımında kullanılır, ancak yüksek risk profiline sahiptirler. Tavuklar hijyenik olmayan koşullarda dolaştıkları için ayakları sürekli olarak bakteri ve kire maruz kalır. Ayaklardaki deri, kapsamlı temizliği neredeyse imkansız hale getirir. Tüketilebilir olsalar da, tüm bakterilerin ortadan kaldırılmasını ve sert dokuların güvenli bir şekilde eritilmesini sağlamak için son derece uzun ve yüksek sıcaklıkta bir pişirme işlemi (kaynatma/haşlama) gerektirirler. Çoğu ev aşçısı için, düşük getiriye değecek bir risk değildir.

7. Karaciğer (Kaynak Bilinmiyorsa)

Karaciğer, vücudun ana filtreleme organıdır; bu da onu demir ve A vitamini gibi besinler açısından zengin kılar, ancak aynı zamanda ağır metallerin, toksinlerin ve ilaç kalıntılarının (örneğin antibiyotikler) birincil toplayıcısıdır. Tavuğun organik olarak ve kimyasallardan arındırılmış şekilde yetiştirildiğinden eminseniz, karaciğer besleyici bir seçimdir. Bununla birlikte, tavuğun yetiştirme koşulları bilinmiyorsa veya geleneksel ise, uzmanlar yoğun toksinleri yutmamak için karaciğerden tamamen kaçınmayı tavsiye eder.

Kaynak: Fitguru