Metabolizmayı Hızlandıran Bu Hormon Daha Uzun Yaşamanıza Yardımcı Olabilir

Metabolizmayı Hızlandıran Bu Hormon Daha Uzun Yaşamanıza Yardımcı Olabilir

Yüksek yağlı beslenmenin sonuçları söz konusu olduğunda insanlar yalnız değil. Aslında fareler, obeziteden metabolik bozukluklara, kalp hastalığından diyabete kadar, yağlı yiyecekleri aşırı tükettiklerinde insanların yaşadığı sorunların bazılarıyla karşı karşıya kalıyor. Ancak Teksas Üniversitesi Southwestern Tıp Merkezi'ndeki fareler, araştırmacıların bu sorunlara olası bir çözüm bulmalarına yardımcı oldu; bu çözüm hem insanların hem de farelerin yağ hücrelerinde bulunuyor.

Cell Metabolism dergisinde yayınlanan yeni bir çalışmada sonuçlarını açıklayan araştırmacılar, Fibroblast Büyüme Faktörü 21 veya kısaca FGF21 adı verilen belirli bir hormonun aşırı üretiminin, yüksek yağlı yiyeceklerle beslenen yetişkin farelerde daha sağlıklı metabolizmalara ve daha uzun yaşamlara yol açtığını buldu. Ekip, yağ hücreleri de dahil olmak üzere çeşitli vücut dokuları tarafından üretilen bu hormonun, insanların metabolizmaları ve yaşam süreleri için benzer sonuçlar doğurabilecek bir dizi yeni tedaviye katkıda bulunabileceğini belirtti.

UT Southwestern Üniversitesi'nde iç hastalıkları profesörü ve çalışma yazarı Philipp Scherer, bir basın açıklamasına göre, "Bu, FGF21'in yağ dokusu aracılığıyla uyguladığı güçlü koruyucu etkileri gösteren ilk uzun vadeli yaşlanma çalışmasıdır," dedi.

'Açlık Hormonu'na Yeniden Bakış

Yaklaşık on yıl önce eLife'da yayınlanan bir çalışmada, UT Southwestern araştırmacıları, FGF21'in aşırı üretiminin farelerde metabolizmayı iyileştirdiğini ve yaşam sürelerini uzattığını belirlediler. "Açlık hormonu" adını verdikleri FGF21'i, farelerin gıda alımında bir azalma olmaksızın desteklenen "adaptif açlık tepkisi"nin bazı olumlu yönlerinin itici gücü olarak tanımladılar.

Sonuçlar, metabolik sağlığın standart bir göstergesi olan insülin duyarlılıklarında artış ve yaklaşık %30 ila %40 oranında artan yaşam sürelerine sahip fareler oldu. Ancak FGF21'in bu etkileri nasıl oluşturduğu tam olarak açık değildi. Faydalar, hormonun aşırı üretiminin yerine mi yoksa zamanlamasına mı bağlıydı? Farelerin beslenmesine bağımlı mıydılar?

Bu ilk araştırmacılar, farelerinin karaciğer hücrelerini doğumdan itibaren aşırı FGF21 üretecek şekilde genetik olarak değiştirerek bu sonuçlara ulaştılar. Bu da ekibin, hormon başka yerlerde (örneğin yağ hücrelerinde) veya yaşamın ilerleyen dönemlerinde aşırı üretilirse aşırı üretimin fareleri nasıl etkileyeceğini belirleyemediği anlamına geliyordu. Dahası, hormonun üretimi yüksek yağlı beslenmeyen farelerde tetiklenmişti; bu da testlerinin, hormonun yağlı yiyeceklere iştahı olan fareler üzerindeki etkilerini hesaba katamadığı anlamına geliyordu.

FGF21'de Gelecekteki Potansiyeli Bulmak

Bu bilinmeyenlerden bazılarını ortaya çıkarmak için, yeni çalışmanın yazarları, farelerinin yağ hücrelerinde değişiklikler yaparak FGF21'i yalnızca yetişkinlikten itibaren aşırı üretmelerini sağladılar. Ayrıca farelerine yüksek yağlı bir diyet uyguladılar ve bu diyete testleri boyunca devam ettiler.

Scherer, basın açıklamasında, "FGF21'in, özellikle kalp hastalığı ve diyabetle yakından bağlantılı olan viseral yağda bulunan seramid adı verilen zararlı lipitleri azalttığını bulduk. Bu bulgular, FGF21'in Tip 2 diyabet, kardiyovasküler hastalık, yağlı karaciğer hastalığı ve böbrek hastalığı gibi hastalıkların tedavisi veya önlenmesi için umut verici bir hedef olduğunu destekliyor," dedi.

UT Southwestern ekibine göre, genetiği değiştirilmiş yağ hücrelerine sahip farelerde insülin duyarlılığı ve yaşam süreleri arttı. Ayrıca, diyetlerinde değişiklik yapılmadan kilo alımında azalma ve daha düşük inflamatuar bağışıklık hücresi seviyeleri gibi diğer sağlıklı yaşlanma belirtileri gösterdiler.

Sonuç olarak, hormonun aşırı üretiminin insanlar üzerindeki olası etkilerini ortaya çıkarmak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulsa da, sonuçlar FGF21'in insan sağlığı müdahalesi için bir araç olarak geleceği için umut verici işaretler gösteriyor. Nitekim, genetiği değiştirilmiş fareler, genetiği değiştirilmemiş farelerden ortalama 2,2 yıl, yani 0,4 yıl daha uzun yaşadılar ve en fazla 3,3 yıl yaşadılar; bu da uzun ve sağlıklı bir insan ömrüne denk geliyor.

Scherer, basın açıklamasında, "Doğal olarak oluşan bir hormonun kronik hastalıklara karşı nasıl koruma sağladığını keşfederek, yalnızca yaşam süresini değil, aynı zamanda yaşam kalitesini de uzatan gelecekteki tedavilerin temelini atıyoruz" dedi.

Kaynak: Discover Magazine