Gönderi tarihi: 12 Ağustos , 2007 17 yıl Eski zamanlarin dondurucu bir kisindan butun hayvanlar cok etkilenmis,buyuk kayiplar vermisler. Ama en cok kayip veren kirpilermis. Cunku onlarin pek cok hayvan gibi kalin kurkleri yok, kendilerini sicak tutmasi zor olan dikenleri var.Bu durumdan en az zararla kurtulmak icin kirpiler meclisi toplanmis,cozum aramaya baslamis. Tartisa tartisa,nihayet gece olunca tum kirpilerin bir araya toplanmasina, birbirlerine yakin durarak geceyi gecirmelerine karar verilmis.Boylecekirpiler birbirlerinin vucut sicakligindan yararlanacak, aralarindaki hava tedavulunu onleyerek donmaktan kurtulacaklarmis . ilk geceki deneyimlerinde bunun ise yaradigini gormusler.Ama baska bir problem cikmis ortaya.Usuyen kirpiler birbirlerine fazla yaklastiklarindan yaralanmalar gerceklesmis. Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuslar ama bu seferde;donmalar meydana gelmis. Ne var ki, her gece kah uzaklasa kah yakinlasa, deneye yanila birbirlerinin vucut sicakligindan yararlanacak kadar yakin,ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayi ogrenmisler. KISACA ; Bizim de uzun dikenlerimiz var.Bunlar hayata karsi filtrelerimiz. Bazen faydali,bazen de zararli.Cogu zaman,kimseleri yaklastirmiyoruz yanimiza. Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz ozel dunyamiza.Nevar ki, sicaklik ancak yakinlasmakla mumkun. Birbirini incitmeyecek kadar uzak,hayatin soguk zamanlarinda usumeyecek kadar da yakin olmayi ogrenmek gerek galiba. Aynen kirpiler gibi...
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.