SEN Kİ ANLARSIN
kendini bir suyun akışında
ve suları kendi bakışlarında
bulabilenler bilir bu türküyü
sen ki anlardın
bir türkü uğruna
çileler çekerdin yıllar boyu
soluğunda
yaban menekşelerinin kokusu
gözlerinde
serin pınarların uğultusu
dağlar seni yaşardıhergün
ormanlar sıcak dostluğuna
ne zaman çatlasa bir kaya
bir çığlık düşse sulara
ırmaklar
adını çizer toprağa
değil mi ki
hep o yangınların adına
adına belasına
özlemi duyulunca özgürlüğün
öfkesini göklere çalan
bir şimşek gibi dalardın yaşama
sen ki anlarsın bu yaşamı
aşklar şimdi hücrelerinde tutsak
düğünler kelepçeli
doğumlar
ve çocuklar zindanlarda
bunları nasıl anlatayım sana
bu türküleri nasıl çağırayım
bu ninnileri nasıl
ölüme
kapkara bir kaygu değil artık
bembeyaz
bir kitap yazıyoruz diyoruz koltuğumuzda
kitapların göğüslerinde kan
bu kanı nasıl okuyayım sana
şimdi devleşen bir öfkenin
ve sınırlar ötesi bir özlemin
bildirisi okunurken hergün
her saat, her dakika
can çekişen
bir çağı yaşıyoruz dünyada
sen ki anlarsın bu yaşamı
okul yolunda telaşlı bir öğrenci
bir grev gözcüsü işyerinde
okunan kitap
yazılan defter
yükselen bilinç
ve eriyen cevher
şimdi sabahın ala şafağında
doludizgin
bir at gibi giriyor sulara
Adnan YÜCEL
sevgili şevval, bu da benden olsun...
sevgiler