Adaletsiz

Tesekkur ederim, okuyup begendiginiz icin.. Hangi kelimeyi merak ettin ? Belki anlamini anlatmaya calisirim. Turkce karakterli harflerin hepsini duzenleyemiyorum, o yuzden degisik gelmis olabilir.

Sarkilarla anlatsaydim dusuncelerimi, sanirim hep damar olurdu Sagol yorumun icin..

Kendimi Farkediyorum.. Karanlik odamin bir kösesinde yere oturmus ve gozlerim kapali bir sekilde düsünüyorum.. Butun isiklari kapattim, karanliktan korktugum halde..‘’Bos ver karanlik olsun’’ diyorum sessizce, nasilsa icimdeki karanligi hic bir sey aydinlatamaz… Gökyüzünde ki yildizlar bile gülümsemiyor siyaha bürünmüs yüregime.. Dinledigim sarkidan olmasi gerek, agladigimi farkediyorum... Odam buz gibi soguk.. Titriyorum, ellerimi isitmaya calisirken..bir yandan da gözlerimden akan yaslari siliyorum.. ‘’Ne tuhaf ‘’ diyorum icimden.. ilk kez göz yaslarimin sicakligi dikkatimi cekiyor. Megerse kendimi hic farketmemisim bugüne kadar ..Bana ait ne varsa aslinda bana ait degilmis, Hayatim boyunca tereddütlerle yasadigimi farkettim bu gece.. ,hic bir zaman emin olamadigimi, ne kendi duygularimdan ne etrafimdaki insanlardan. Yasamis oldugum her günü, yalnizca kendime sorular sormakla gecirdigimi.. Sonra yoruldugumu farkettim, kendimle hep bir celiski icinde olmaktan. Kizdigimi, icten ice üzüldügümü, ve bu sefer kendimden kactigimi… Aslinda gercekleri görmemezlikten geldigimi Ayaga kalktim ve penceremin caminda yansiyan yüzümü izledim bir süre.. Taniyamadim kendimi, bir yabanciya bakiyormus gibiydim.. Yillarin biraktigi izlerle beraber ilk kez yüregime baktim bu gece,, anladim ki ben en cok kendime haksizlik etmisim.. ! Simdi gercekleri görme zamani.. Tüm isiklari kapattim, artik karanliga aitsin.. yazdigim yazilari tek tek yakiyorum.... Ve ardimda biraktigim seni sana birakiyorum.. ‘’ bundan buyuk ceza olamazdi’’ diye icimden gecirirken, bu son sayfanin da digerleriyle birlikte yanmasini bekliyorum.. Hafiften calan müzik düsüncelerimi bölüyor.. ve kendimi müzigin derinligine birakiyorum.. Odam hala karanlik, ellerim soguk.. bir tek göz yaslarim üsümüyor.. sicakligi tenimi acitmaya devam ederken… Susup sadece dinledigim sarkinin son bolümünü yüregime yaziyorum.. *Zaman sadece birazcik zaman.. Kizginligim yalnizliktan korktugumdan Bilirsin karanliktan da ürkerim cocuklar gibi Isiklari hep yakarim bu korkudan… Gidiyorum bütün asklar yüregimde.. Gidiyorum kokun hala üzerimde… Sana korkular biraktim bir de yeni baslangiclar.. Bir kendim bir ben gidiyorum...!! *Sezen aksu.. Seherizm..

Sahteyi ayirabilmek icin gerceklerle yuzlesmek gerekiyor.. bu da zor, sonucta sahteligi biz kendimiz sagliyoruz.. Tesekkur ederim yorumun icin.

Cok guzel bir cumle yazmisisn.. Aynen katiliyorum sana.. hersey zamaninda ve yerinde yasanmali belkide..

Peki denemeye devam edecegim..

Sessizligim, hayira delalet midir.. ? Bir firtina öncesi yasanan, huzursuz saatlerdeyim.. Topragin o nemli kokusu beni benden alir.. Yarina kadar yasarmiyim bilemem.. Bu Sahte dünyanin degeri ne kadar ise.. Bana bedava verseler bile istemem.. Yagmurlar da dinerse bir gün.. En suskun yoklugumda. Cagirmayin beni yolum uzak gelemem.. Geceyle gündüzü karistirdim umarsizca.. Sahteyle gercegi ayiramadim birbirinden.. Eger bir gün gelir gökyüzü yalniz kalirsa.. Sadece umudun resmini cizsinler Bir AyYildiz seklinde..Sherizm..

Evet.. Herseye care vardir bir tek olume yoktur, yasadikca bir umut vardir herzaman.. Sagol, seninde gozlerine saglik.. Hos buldum ..

Sessiz sayfalarim.. Günün en cok sevdigim vaktindeyim simdi, gündüz ve gecenin birbiriyle selamlastigi zamanidir simdi... Gökyüzü kararsiz bir sekilde henüz alacakaranlik... Günes son birikmis isiklariyla ay’dan aldigi gücle birlikte toparlarlanirken, ben disari cikip biraz hava almaya karar veriyorum... Dalgin dalgin yürüyorum soguklarin yasanmadigi bir kis aksaminda, hafiften esen rüzgar saclarimi savuruyor özgürce… Düsündükce derin bir nefes aliyorum, icimde öyle bir sizi var ki.. her nefesimde gizlidir sesi. Adina ne denir; nasil anlatilir, neden vardir su kalbimde bilemiyorum…. Belli ki, bu gün de yine kendi kendime sordugugum sorularla basim agriyacak.. sonu olmayan sorularimsa her seferinde cevapsiz kalacak.. Böylece dönme dolap gibi tekrar basliyor hersey; Ben, sorularim ve hayat.. Bu Hayatta yasarken gectigimiz bazi yollar vardir, hatira adina sana bir kac ani verip ugurlarlar. Sonra da devam edersin, ta ki baska bir ani yasayana kadar… Bazen de zorlu, karisik ve kordügüm gibi yollar vardir, ne kadar güclü olursan ol, senden ve yüreginden bir parca alarak, aciyi sana armagan ederler.. Sonra da O hissi yasarsin hayatin boyunca, hatira anlaminda... ‘’ Ama benim de isteklerim ve hayallerim var... ‘’ - Senin konusma hakkin var mi ki .. ! ‘’ Ben burada kalmak istemiyorum.. ‘’ - Baska secenegin yok..! ‘’ Mutsuzum, bu duvarlar üzerime geliyor..’’ - Idare et, ne derdin olabilir ki.. ! ‘’ Pencereyi acip kar yagisini izlemek istiyorum.. ‘’ - Cocukmusun, islerine bak sen..! Havanin baya serinledigini farkediyorum. Annemin ördügü gümüs renkli Şalimi omzuma atarak yürümeye devam ediyorum... Yanindan gectigim evlerin isiklari tek tek yanmaya basliyor.. Yabanci bir Sehirdeymisim gibi tuhaf bir düsünce kapliyor benligimi.. Hersey bana farkli gözüküyor bu aksam … Nedense baska bir yeri hatirlatiyor gectigim yollar.. Isiklari yanmayan bir evin yanindan geciyorum.. Pencereyi kaplayan mavi renkli kalin perde dikkatimi cekiyor. Tanidik geliyor, bir anlik gozümde bir hatira canlaniyor ve icim urperiyor. Bu pencere; bana sessizce sakladigim hasretimi, yalnizligimi ve acilarimi hatirlatiyor. Evin kapisi acik oldugunu farkediyorum, bir cesaretle iceriye girmeye karar veriyorum. Sonrasinda, hic tereddüt etmeden, merdiveni cikip, sagdan ikinci odaya giriyorum.. Belli ki uzun zamandir kimseler girmemis bu eve, odanin kapisi gicirdayarak aciliyor. Ne aradigimi bilmesem de, bir beklentiyle bakiyorum yinede iceriye.. Oda karanlik ama, bir sekilde görebiliyorum duvarda ki gölgeler sayesinde. Odada bulunan esyalari gözden geciriyorum, Bir Yatak, yaninda iki tane kücük sehpa. Onun üstünde bos olan resim cerceveleri ve de üzerinde el yapimi oldugunu düsündügüm beyaz renkli danteller… Diger duvarda asili olan Türk bayragi var, iki tane de kurumus kirmizi güller süslüyor pencerenin kenarini.. Hayal gibi geliyor hersey, o an sanki cok uzaklardan kendime bakiyorum… karanligin etkisinden olmalidir diyerek, avutuyorum kendimi... Sehpalarin cekmecelerini actigimi gorüyorum.. Merakla nefesimi tutarak, icinde cocukluk hatiralarimi bulacagimi ümid ediyorum... Resimlerin yerine bos bir zarf, sayfalari yirtilmis olan hatira defterimi buluyorum.. Sonra etrafima bakiyorum, kalbim daha cok sizlamaya basliyor.... Bir yerden ses geliyor sanki… Ah, bu duvarlar..! Neler neler anlatiyorlar bana… Ellerimle kulaklarimi kapatiyorum; yok..! yok..! duymak istemiyorum diye bagirmaya calisiyorum..Sesim cikmiyor. Bir seyler kalmis, bu dört duvarin arasinda. Gecenin karanligina saklanmis duygular, kalp sancilari… Caresizlik kilitlenmis, bana hic bir zaman ait olmayan odada. Resimlerim! Yoklar cekmecede, yakilmis hepsi teker teker… Cocukluk hatiralarim.. Yillarca sakladigim okul arkadasimin mektubu! Elimde ki kirmizi kapli defterin ici bos, Bos! .. kendime aldigim ilk hatira defterimdi... Yakmislar hatiralari, benden intikam alircasina… Kirilmisti umutlarim, hayallerim..almislar hepsini elimden! Sonra da yuregimin bir parcasini oraya birakmaya mahkum etmisler… ‘’ Yok aslinda hic Kirilmadim ben, sadece bir parcami kaybettim..’’ - Bos ver, Unut sen aci veren herseyi.. ‘’ Unutulacak bir sey degil ki, sen kendini unuturmusun..? ’’ - Demek istedigim; gelecegine bak, her sey düzelecek.. ‘’Mutluluga inanacagami mi saniyorsun sen..? ’’ - Neden olmasin.. Eger yasiyorsak hala umut vardir bence.. ..’’ Yükün ne kadar agir oldugunu yalnizca sen bilirsin… Kimse senin tasidigini tasiyamaz icinde.. Birak kalsin ardinda.. Yanina almaya degmez…! Hazine degil ki, sahip cikasin.. Ne ki hepsi zaten. Tablodan calinmis bir kac renk! Biraz siyah, birazcik kirmizi.. Biraz aci, birazcik keder.. Bir bosluga uzanan el, ve duyulmayan ses… Bir de.. Yillardir biriktirdigin kelimelerin var...! Seni Acitan da bu degil mi… ? “.. ‘’Sessizligimin birinci Sayfasi’’ Seherizm öncesi..

Super sozler, yazdiginiz.. Katkinizdan dolayi tesekkur ediyorum, begenip okunmasi da beni mutlu eder daima..

Evet, kendim yazdim.. aslinda Turkcemi ilerletmem lazim, bazen hatalarim oldugunu farkediyorum. Siir yazarak basladim ve boylelikle devami geldi.. arada bir deneme yaziyorum, hepsi de kendi duygularimdan ibaret. SAgolun guzel yorumunuz icin..

Yeni gordum yorumunu .. 0 yaziyordu yazinin altinda o yuzden anlamadim.. Cok tesekkur ederim, begendigine sevindim inan ki.. Iyi bir baslangicsa devam ederim o zaman, paylasmaya..

Bir Masaldi.. Dün gece eski kitaplarimi dolaptan cikarirken, aralarinda sayfalari bos bir albüme rastladim.. cevirdim sonra her iki tarafini. bir ize, yazilmis bir iki kelimeye rastlarim diye düsündüm, ama nafile… hangi tarihe ait olduguna dair, hic bir fikrim yoktu.. masanin üzerine koydugum albüme bakarken, hatirlar gibi oldum, bosluga gömülen anilarimi... Gözlerimin önüne net olmayan bir görüntü belirdi. gri renklerin hakimiyetine esir olmuscasina, kaybolup gidiyordu derinlere... koyamadim bu gecen zamanin adini.. grilestikce hersey, hayaldünyasina bir adim daha atmis gibi oluyordum.. En önemlisi de merak etmiyordum ilk defa, dilimin ucunda olani. .. Gercek olmayan bir masalin, sonu olur mu hic..? Sonbahar aksamlarinda kurumus yapraklarin hisirtisini dinlerken, bana bir melodiyi cagristiriyorsa.. . Ya da kis günlerine yakin göc eden kuslarin sohbetlerine tanik olup,, gülümseyebiliyorsam vakistizce… Bunun sebebi sadece ve hala masallara inandigimdandir.. Yoksa… Göcmen kuslar, her seferinde özenle kurduklari yuvalarini birakip, kaygisizca göcüyorlar,soguk olmayan ülkelere.… yanlarinda sadece kanatlarinin altina sakladiklari umutlari götürüyorlar… vakit geldiginde geri dönmesini de bu yuzden biliyorlar.. Farkettim ki, umutsuz bir yolculugun sonu, daima ayrilikla bitiyor.. Bir sekilde kaybediyorlar, beraber yürümeye karar verdikleri yollarda, umudun izlerini.. Türkülerin genelinde de ayriliklara sebep gosterilir Yollar.. Yar’a kavusabilmek icin yollara seslenilir, hasret ve özlem gibi kelimelerle… Eger yollarin da kendine ait bir hikayesi olsaydi, bize neler anlatirdi kim bilir.. Gecmise ait kelimeler kalmis dilimin ucunda.. Bir masal misali yazmak istedigim.. “ Tam zamaninda yetismisti, kalkmaya hazir olan trene.. Mor renkli atkisini omzuna atarak, kapidan gecenleri bekledi sabirla.. soguk bir kis sabahiydi. Yetisemem korkusuyla acele ederken, eldivenlerini yanina almayi unutmustu.. Iceriye girip bir an önce ellerimi isitabilsem diye gecirdi icinden.. sirayla herkes yerini alirken,cantasini bir daha kontrol etti tekrar.. unuttugu baska bir seyinin olmadigindan emin olmaliydi... Ne de olsa tek gidis biletiyle, geri donüsü olmayan bir yolculuktu onunkisi.. Kalabaliga aliskin olmadigi belli oluyordu yüz ifadesinden, etrafina hic bakmadan oturmustu, on siradaki pencerenin yanindaki koltuga.. Tren yavasca haraket etmeye baslamisti. Bir film misali geciyordu hatiralari gözlerinin önunden.. Iste gidiyordu, aklinda kalan binbir sorularla birlikte.... Gercek mi yoksa hayal mi görüyorum diye düsündü sonra... Kimsenin aklina gelmezdi bu kadar cesaretli olabilecegine... Bugulu gözlerle pencereden disari bakiyordu ve akan gözyaslarini silmeye bile gerek duymuyordu.. Gördügü her agac ona, kaybettigi umutlarini hatirlatiyordu.. Trenin durdugu her istasyonda, bunca zaman göremediklerini… Hemen ayaga kalkti. tren hizini yavaslattiginda, zaman durmustu sanki.. Istasyonda bekleyen insanlarin siluetleri, tek tek kayboluyordu pencerenin önunden... Tipki hayatindan cikardigi karanlik gölgeler gibi... .Son bir defa bakip .. El salladi bosluga..ve kaybolan anilarina... Belkide bu zorlu yolculugun sonunda, Göcmen kuslar misali kavusacakti Sevginin, umudun yasandigi yere.’’.. Sonunda anladimki..Yasanilan hersey; ‘’Sadece Bir Masaldi. ‘’ Gercek olmaya mahkum olan...Seherizm..