şüpheci

Bu yazdıklarımın muhatabı sen değildin niye üstüne alındın onu da anlamadım:)Sana yazdıklarım son paragrafta ismine hitap ederek yazdıklarımdı.Neyse olur böle acemilik:)

Sayın Taklamakan ve Canımıncanı Benim için takma lakaplarla özelimi burda paylaşmam benim için bir rahatsızlık vermiyor.Çünkü sahte isimler altında sahte bir benlikle sanal bir saygınlık arayışında değilim. Gelelim agnotizm ve sizin ateist düşüncelerinize.Beni en çok endişelendiren gelecekte birgün sevdiğim daha doğrusu taptığım insanların ben hayattayken ölmeleri ve bu durumda onların senin dediğin gibi atomlara bölünmesi ve yok olması durumu ve bu durumda da benim hayat böle işte demem.Yani fazlasıyla duygusal yani.Bu durumda da benim hayatımı onların yok olmasına rağmen anlamlı ve güzel bulmam.Ben düşüncelerimi paylaşıyorum sadece merak ediyorum.Senin böle kaygıların yokmu.Böle bi durumda hayatıma kaldığı yerden devam edebilirim diyebiliyormusun.Onun için ruhun olmadığına dolayısıyla da yaratıcının olmadığına inanmam hayatın anlamsız ve değersiz olduğuna inanmama neden oluyor. Canımıncanı seni kızdırmak istemezdim.Ama inanç konusu oldumu bazen kendimi tutamıyorum.Nedense herşey gibi inançların da tartışılabiliceğine inananlardanım.******

Herkes senin gibi duygusal olduğu için gerçeklerle yüzleşemiyor,sen allahın yarattığına inanıyorsun,bir başkası tanrının,bir başkası da ona god diyor,nedense bu isimler insanın çaresizliği karşısında değişmiş,dinlerde değişmiş,ama değişmeyen hep bu kainatı kimin yarattığı ve insanların bu kainattaki rolü nedir soruları,sen duygusalsın çünkü herşeyini kaybettmemiş ya da kaybetmeyi göze alamamışsın sana biçilen rolü oynuyosun sadece, özgür falan değilsin yani,özgür olman için uydurulmuş sahte cennetlerden,insanların biçtiği rollerden vazgeçmen gerekir bu da her insan için fazlasıyla zor bişeydir sen en iyisi böle sitelerde dolaşıp bu konular da düşünmeye ve mantıklı olmaya çalışma çünkü çok düşünürsen ulaşacağın nokta agnotizmdir eğer mantıklı düşünmeyi becerebilen bir insansan tabi, bu noktadan sonra hayat anlamsızlaşır bir hedef ya da gaye kalmaz,ölüm kurtuluş gibi gözükür insana,ölümü göze alırsın belki bunu da denersin bunları sölüyorum yanlış anlama seni etkilemek için değil benim başıma gelenler buydu çünkü o yüzden sölüyorum,herşeyin değersiz olduğu noktada anlamlandırma süreci yeniden başlar,bu da bir gücün varlığına inanarak dediğim gibi sen buna allah diyosun ben sıfat koymuyorum bir kalıba sokmaya çalışmıyorum sadece yaşam içersin onun varlığını her an yanımda hissediyorum.namaz kılıp ibadet etmemede gerek yok çünkü eğer onun varlığını hissedersen hayat zaten ibadete dönüşüyor,insan yanlışları cehenneme gitmemek için,yani korktuğun için güzel şeyleri ödüllendirildiğin için yani cennete gitmek için değil sadece iyiyi,doguruyu.güzeli yapmanın insana huzur vermesinden insan olmanın doğası gereği yapmalı dediğim gibi eğer çılgınsan özgür olabilirsin bu da herşeyini kaybetmeyi göze almak demektir

İnsanın aklına gelen tanrı inancı üzerine çeşitli sorular vardır herkesin.Herzaman inançlılara sorduğumda hiçbir zaman tatmin edici cevaplar alamamışımdır.Çoğunda da tartışmanın sonu karşı tarafın susması ve konuşacak sözünün kalmasıyla sonuçlanmıştır.Acaba bu sorulara cevap bulamamak bu insanları niye bu kadar derinden etkilemiyo.İnsanların inançlarına hiçbir sağlam dayanak olmadan bu kadar körü körüne inanmasında insanların aslında saplantılı ve özgür düşünemesinden mi kaynaklanıyo?Toplumun,kültürlerin insanlar üzerindeki dayatması sizce giderek azalıyomu yoksa artıyomu?