Adaletsizlikler,haksızlıklar karşısında susma becerisi kazanamadım...
Değer yargıları, insan ilişkileri, doğrular ve güzellikler şaşırtıcı şekilde değişmiş,bazıları bunu çok iyi beceriyor.
Ciddiyetin ağırbaşlılığı yanında hayatın ironisini de görmeyi ve bunu yazmayıda severim...
Bazı bildiğimiz ve üyesi olduğumuz sitelerinde yetkililerinin tavırları da bundan farklı değil.
Demem o ki, ironi sivri bir dildir aynı zamanda.
Hali pür melalimizi önümüze serer.
Katı gerçekliğin rafine edilmiş şeklidir.
Böyle yerlerde insan bütün değerlerini kaybettiği halde, bunu kendisi için kazanç kabul eden insanın trajik
haline tanık oluyorum her gün.Hafızaların bu denli önemsiz hale geldiği bir çağ var mıdır
bilmiyorum insanlık tarihinde,
demek ki;varmış kazançlarına kazanç katmak için önündekilerini
sürükleyerek ilerleyen bataklık bir sel, bir çığ gibi.....
Daha yiğit insan fotoğraflarıyla karşılaşmak ümidiyle.....