Haris622

BismilAllahirRahmanirRahim.Evet, ne zaman ki inanmak isterler de bu yönde olaylara bakarlarsa; ne zaman "acaba?" derlerse o zaman. Aslında birçoğu da gerçeklerin farkındalar ama nefisleri ve şeytan onlara sadece kuru bir vesvese veriyor... İlaveten... Onların, ateşin üzerinde durduruldukları zaman: "Ne olurdu dünyaya döndürülseydik, Rabb'imizin âyetlerini yalanlamasaydık da müminlerden olsaydık" dediklerini bir görsen!(En'am 27) Onlar, orada şöyle feryad ederler: "Ey Rabbimiz! Bizleri çıkar, yapageldiklerimizden başka salih bir amel yapalım." (Onlara): "Size düşünecek olanın düşüneceği kadar bir ömür vermedik mi? Hem size uyarıcı da gelmişti. O halde azabı tadın. Çünkü zalimleri kurtaracak yoktur." (denir). (Fatır 37) Ben sizin inandıklarınıza inanacak değilim; siz de benim inandığıma inanmazsınız. O halde sizin inandıklarınız size benim inandığım bana...

BismillAllahirRahmanirRahim. Ateistler hep "kanıt"tan bahsederler. İnanmak için "kanıt" isterler. Bence sizin istediğiniz şekilde veya daha doğru tabirle sizi inandıracak bir "kanıt" belkide dünya var oldukça ortaya konulamayacak. Çünkü öyle bir "kanıt" olduğu zaman gerçekten inanan ile inanmayan, kazanan ile kaybeden ayırt edilemez. Dolayısıyla ben bana göre kanıt olabilecek şeyleri getirebilirim ama siz inanmak istemediğiniz için bunları kanıt olarak kabul etmezsiniz. Ayrıca sizin dediğiniz gibi -haşa- Allah yoksa, cennet cehennem yoksa, ahiret yoksa, hesaba çekilmeyeceksek benim ne zararım olabilir ki? Zira benim bildiğim,öğrendiğim ve inandığım İslam bana dünya hayatında zorluk çıkaracak birşey emretmiyor. Kötülüğü de emretmiyor. Her cuma hutbelerin sonunda okunan ayette de belirtildiği gibi; Şüphesiz Allah adaleti, iyiliği, yakınlara bakmayı emreder; azgnlığı, hayasızlığı ve fenalığı da yasaklar. O, düşünüp tutasınız diye size öğüt veriyor. Ben sizin düşüncelerinizi, inançlarınızı kabul etmem! Siz de benim düşüncelerimi, inançlarımı kabul etmezsiniz. O halde sizin inançlarınız size benim inançlarım bana...