AynRand

Aşk Bitti Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da Uzun bir hastalık gibi Aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi Gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi Bitti. Bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da Yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi Sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır İhmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım Pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim Belki bir yağmur yağar akşama doğru Yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım Aşk da bitti diyordu ya bir şair Aşk bitti işte tam da öyle Ahmet Telli

Hayatı bazen bir şiir,bazen bir kelime,bazen bir bakış en güzel anlatır.Hayatı anlatan hep o anınızdır,o andaki haliniz size hayatı çok farklı anlatabilir. Bir denize bakarken hayat çok farklı tanımdadır,bir yakınınız öldüğünde daha başka tanımlanır..

Zaten bu kısımları anlasa insanlar çok şey çözülecek bu ülkede..Hep tehlikedeyiz naralarıyla diken üstünde otutturdular insanımızı yılarca.İnsanlar tehlike beklemekten kendi işleri yoluna girmez oldu..Hep tedirginlik hep korku..Nereye kadar?

Neyin kaç kişi olduğunu veya halkın neyi istediğini seçim başında hepimiz göreceğiz ..Çoğu kez hiçbirşey göründüğü gibi sonuçlanmayabiliyor.O nedenle haticeden çok netice önemlidir..

Para mı mutluluk mu deseler,tercihim mutluluktur.Çoğu yerde paradan vazgeçtiğim olmuştur...

Teşekkürler..

Szde kelimelerin arksına sığınırsanız böyle bir tutum ortaya çıkar tabiki..Resmi kurumlardaki zorunlu kıyafet giyimi dincilerin dayatması değildir dikkat ediniz.Dincilerin dayatması olsaydı türbanda serbest olacaktı..Medeni değil demişsiniz kanunlar,Avrupa da memurlara böyle dayatma yok demişsiniz..o halde türbana karışılmsı da medeniyet dışı bir olaydır..ben sizin yargınızın sonucunu yazdım..saygılarla

Forumları seven bir insanım.Değişik yürekler,değişik fikirler tanımak için burayı da denemek istedim..İncelediğim kadarıyla sıcacık dostluklar var..Bende çiçekle geleyim ki;akıllarda güzel hatırlanayım istedim.. Yeni tanıyacağım hayatlara ;siz forum üyelerine yenigün ışıkları ile merhaba diyorum..

Hoşbulduk,teşekkür ederim nezaketin için..Yüreğin ıslanmış ağlamaktan,ama sanırım güzel şeyler yeşertmiş..

Ülkemizdeki kanunlara göre memurların kıyafetleri belirli sınırlar içindedir..Örneğin kolsuz giyim,transparan giyim,mini etek,dar pantolon yasaktır..Kanunlarımız dikkat çekici kıyafeti memurlara yasklamışdır..O halde kanunlarımız da medeni değil..Çünkü memur mini etek giyemıyor,demek ki devlet dairesinde öyle dolaşırsa cinsel bir içerik kazanıcak.. Kelimelerinizi kepçe ile dağıtırsanız cımbızla toplamak zorunda kalırsınız,medenidir değildir şeklinde genelleme ortaya çok yanılgı çıkarabilir..

Bu anlamsızlığı anlayabilmeniz bile en akıllı varlık olduğunuzu gösterir

Felsefi bir bakış.Yukarıdaki yazınızı şimdi okudum dediğimde de aynı durum sözkonusu basıt bir örnekle..Bu durum insan düşüncesinin,yine insan ürünü olan kavramlara sığdırılmaya çalışılması sonucu ortaya çıkar.Kavramlar çerçevesinde düşünüldüğünde yanılgı payı mutlaka olacaktır..

Demokrasi küçük bir azınlığın,büyük bir çoğunluğu yönettiği bir sistemdir sadece..

Halkımız yıllardır bunlar olmasın diye oy kullandı zaten..Ne değişdi..Her seçimde bir umudla parti değiştirerek oy kullanmadı mı?Hangi hükümet bir diğerinden ne kadar farklı ki? Zaten hakkı ile yönetebilmiş bir hükümet gelseydi zaten şuan bunları tartışıyor olmayacaktık.. Kimse kendini farklı görmesin.. Yağ gibi üste çıkmaktan başka birşey değil.Bir reklam vardı yağ demişken. Fark görebılıyor musun?tabıkı sağdaki Ben fark göremiyorum ...

Evet insanlık evini kaybetmek üzere;çatılar çatırdamaya başlamış çoktan..Ama insanlık evin içinde oda kapma derdinde;ev başına yıkılacak bihaber.. Böylesine ciddi bir konuyu nasıl gündeme alıyoruz:işte bilimi bile magazinforever yapan medyamız buda! Küresel ısınma ile ilgili bayanlara soru soru soruluyor;küresel ısınma sonucu sular azalıyor artık bulaşıkları elde mi yıkayacaksınız,halıları nsıl yıkayacaksınız..Bunun da magazinini düşüneceğimize su tasarrufu konusunda evhanımları bilinçlendırılmelıydı.. Güler misin ağlar mısın,ama ben gülemiyorum..

İntihar kişinin mücadaleye yenik düşmesidir.Çoğu insan karşılaştığı zorluklarda intiharı aklından geçirir,birçoğumuz hayatla ölüm arasındaki çizgiye yaklaşmışızdır..Ama intihar;hayatla ölüm arasındaki çizgiyi aşma cesareti bulan kişinin yaptığı bir eylemdir... Hayatta çeşitli olaylar vardır,faka her bireyde etkisi farklıdır.Bir insanı intihara sürüklerken diğer insan aynı olaya mantıkla yaklaşabilir.İntihar kişinin olaylara dayanacak gücünün kalmadığı noktadır..Ve depresyon tedavi edilmezse sonu intihar olmsı yüksektir..Birçok psıkolojik hastalığın tedavisi gecıkırse intıhar olasıdır.. Nedenlerine gelince:travma,ani ölüm ve yakınların kaybı,sosyal ekonomık zorluklar olarak sıralanabilir.. Maddeleşen bir dünyada sevgiden yoksun toplumda intiharların artmasını gayet normal karşılıyorum..

Dün bir şiir daha yazdım senin için. Önce tuttum karşıma oturttum seni, konuşturdum, güldürdüm,, ağlattım. Her halin hoşuma gidiyordu. Kadındın, ama önce insandın. Güzeldin ama önce iyiydin. Elbette seni yazacaktım, senin için yazacaktım. Bana çok yazıyorsun diyorlar. Bir insana ‘’sen çok yaşıyorsun, artık öl’’ denir mi? Benim yaşamam ve şiirim ayrı şeyler değil ki! Yaşarken şairliğimi yaşıyorum ben. Yürürken, konuşurken. , sevişirken hep şairliğimin içindeyim, o da benim içimde. Birbirimizi tamamlıyoruz durmadan. Sen hiç denize baktığın zaman bir orman gördün mü? Dağların gökyüzüne en yakın olduğu yerde yer altı nehirlerini düşündün mü hiç? Öpüşürken, sevişirken açların , yoksulların yüreği çarptı mı sende? Güldüğün zaman Afrika’da isimsiz bir zenciyi hatırlayıp, onun büyük acısını duydun mu derinden? Senin o güzel gözlerin bende yalnız seni görüyor. Seviyorsan beni seviyorsun, beni istiyorsun benden. Oysa ki ben sende bütün insanlığı, güzelliği seviyorum. Al gözlerimi de kendine bir benim gözlerimle bak. Gör, ne kadar erişilmez; ne kadar yüce olduğunu. Her maddenin bir atomu olduğu gibi bir şiiriyeti de vardır. Bilgin atomu parçalayan, sanatçı ise şiiriyeti bulan, işleyen ve onu sanat eseri haline getiren insandır. Şiir bir köprüdür madde ile ruh arasında. Şiir güzelliğin en yoğun ifadesidir ve nefes alışıdır duygularımızın. Atom gücü, elektrik gücü gibi bir de şiir gücü vardır dünyada. Sanatçı bu gücü ellerinde tutan kimsedir işte. Onu şiir, müzik, heykel ve resim haline getiren mutlu kişidir o. Her zaman her yerde söylemişimdir. ‘’Hayatımdan şairliğimi çıkarırsanız geriye önemli bir şey kalmaz’’ diye. Yazmamı bana çok görmeyin. Ümit Yaşar OĞUZCAN

Senden hiç ayrılmamak vardı. Zamanı durdurmak, bütün saatleri parçalamak vardı. İsyan içindeydim. Neydi bu çaresizlik? Bizi çepçevre saran bu dört duvar neydi? Bir ara Tanrıyı düşündüm, peygamberleri, dinleri, kitapları düşündüm. Boş inançlarımız mıydı çaresizliği yaratan? O bizim eserimiz miydi? Öyleyse neden bizden büyüktü, güçlüydü? Bunca yıl neyi aramış, kimi özlemiştim? Madem ki benim olmayacaktın neden seni karşıma çıkardılar? Kim yaptı bunu? Bu kötülükler kimin eseri? Tanrının işi yokta bizi mi görsün? Öyleyse kime inanacağız? O kitaplar ki sabırdan bahsediyor. Ama ne kadar? Nereye kadar? O dinler ki duadan bahsediyor.Kime, niçin ve ne zaman? O peygamberler hiç sevmediler mi? Ben sana inanıyorum kitaplara değil. Ben seni istiyorum. Dua değil. Sabır değil. Artık gideceksin , biliyorum, vakit geç oldu. Yatakta izin kalacak, havada kokun ve yastığın üzerinde bir iki tel saçlarından. Telaş içinde giyinmeye başlayacaksınç çoraplarında eğrilik var diyeceğim, düzelteceksin. Dudaklarını boyarken, eğilip ensenden öpeceğim. İçin sevgiyle dolacak. Gözlerin ışıl ışıl üzülme,üzülme diyeceksin, yine geleceğim. Ya gelmezsen? Hayır hayır geleceğine inanıyorum. Yine gideceğini bilmek kötü. Dayanılmaz bir şey bu. Hatırlıyorum; elini uzattın, Allahaısmarladık dedin ve gittin. Gözden kayboluncaya kadar baktım arkandan, sonra kapıyı kapattım, bir başka kapı açıldı yalnızlığa. Yürüyemiyordum, oturamıyordum. Yattım, uyuyamadım. Sanki yerçekiminden kurtulmuştum, boşluktaydım, ağırlığım kalmamıştı. Elimde, tam nabzımın üzerinde bir saat işliyordu her şeyden habersiz. Çıkardım, duvara çarptım, parçalandı ve durdu. Fakat sadece saatin sesiydi kaybolan. Yoksa zaman ilerliyordu.. Ümit Yaşar OĞUZCAN

Bir gün bir yalnızlığa düştüm yine. Başımı ellerimin arasına aldım, sessizce ağlamaya başladım . Önümde yarıya gelmiş bir konyak şişesi 'beni iç' diye fısıldıyordu, 'beni iç'. Sonra yalvarmaya başladı: 'Ne olur' dedi 'ne olur haydi iç beni'. Bir bardak doldurdum, tepeme diktim . Şişe rahatladı, sustu. Hani ellerimiz birbirine değince nasıl oluyorduk? İşte öyle oldum . Hani bakışlarımız buluştuğu zaman, bir başka türlü atması vardı yüreklerimizin. Onu hatırladım . Sonra bir tren hareket etti. Sabahtı. Karşıkarşıyaydık . Konuşuyorduk. Ben sevmek diyordum durmadan. Gözlerim gözlerine soruyordu: 'seviyor musun?' diye. Hep evet diyordu gözlerin, ellerin, dudakların hep evet diyordu. Oysa ki, bir çok hayır diyen insan vardı çevremizde. Örneğin: bir çocuk hayır, diyordu, bir kadın, bir adam ve bir başkası, bir başkası hayır diyordu. Hayır'lar arasında ezilmeğe mahkûmdu evet'lerimiz . Tren ilerliyordu. Gözlerin gözlerime soruyordu ne olacak diye. Sigara üstüne sigara yakıyordum, kadeh kadeh içki içiyordum, fakat bilmiyordum ben de ne olacağını. Bizi sürükleyen bir akıntıydı. Durduramazdık onu, hükmedemezdik ona. Bir anafora rastlayıp yok oluncaya kadar akıp gidecektik işte. Peki anafor nerdeydi? Uzak mıydı? Belki çok yakındı kimbilir. Biz onu göremiyecektik. O, gözlerimizi kör ettikten sonra saracaktı bizi buz gibi kollarıyla. Tren ilerliyordu. Pencereden deniz görünüyordu. Denize akşam güneşi vurmuştu. Renk renk kayıklar gördük kıyılarda. Denize taş atan çocuklar gördük. Uzakta bir balıkçı ağlarını topluyordu. Ve tren ilerliyordu. Kadere yaklaşıyorduk . Bir alacakaranlık bastı zamanı. Gözlerim gözlerindeydi. Ellerini tuttum, titredin. Acı acı bir düdük öttü. Bir şeyler koptu içimizden. Sonra tren durdu, indik, yollarımız ayrı ayrıydı. Şimdi, o gün verdiğin yalnızlığı yaşıyorum . ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Gecenin karanlığında yüreklere ortak,seslere nota olmak istedim..Gerçek paylaşımlar olduğunu gördüm ve geldim.. Umarım yüreklerinizde kalabalık yapmam.. Merhaba diyorum başlayacak her güzel şeye sizlerle beraber...