seviyeli

SEVGİLİ DOSTLAR SİNİRLENDİĞİNİZDE BUNU HATIRLAYINIZ… Bir adam yeni aldığı kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve delirmiş bir halde çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, -“Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm.” demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: -“Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?” Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş... Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Bunu hayatımızın her yönüne uygulayabiliriz. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin

Bir sevgi borçlusun bana hayat sımsıcak kavuşmalar borçlusun.. Hiçbir zaman karşı çıkmadım sana. Yürekleri sararmış insanların içinde yaşadığım acılar var ve onlar kadar varoldum. Yaşayamadığım acılarıda yaşatacaksın biliyorum zamanı geldiğinde ama yinede yalnızlığımla yaşıyorum seni.. İşte senin farkında olmadan yarattığın eserim ben. Karşındayım. Desemki terk edip gidiyorum sendeki yaşanmışlıkları umursarmısın acaba...?? Zaten hep itilmiş duyguların gölgesinde yaşanıyor aşk acısı. İnsan önce beyninde seviyor sonrası yok. Hep içinde tutuyor bir ömür boyu... Anlasana ertelenmiş bir sevgi borçlusun bana hayat. Denizi mavi olarak görmiştim ilk kez utanarak dokunduğum ilk el ise hala kayıp. Sorgulayamadığım sadece çocukluğum kaldı birde masumca seven yüreğim ve gecenin karanlığı kaldı ellerimin arasında. Diğer tüm değerler ise kayıp gitti ellerimin arasından.. Şimdi ise hiçbir şeyim yok... Bana inat tüm yaşattıkların hep şahitsiz sakın unuttum sanma..

Budist rahipler, artık yetiştiğini düşündükleri bir öğrencilerini, yola çıkmadan önce çağırdılar. Başrahip öğrenciye tek bir soru sordu: * "20 yıldır buradasın, neler öğrendin?" "Yedi gerçek öğrendim" dedi öğrenci. * "Yirmi yıldır buradasın, sadece yedi gerçek mi öğrendin?" "Evet, yedi gerçek öğrendim..." * "Say" dedi başrahip, "birincisi..." "Dostluklar ikiye ayrılır: Kalıcı dostluklar ve geçici dostluklar. Hayatta bir zorluk ortaya çıktığı anda bozulan dostluklar daha çoktur, kalıcı dostluklar çok azdır..." * "İkincisi" dedi başrahip. "İnsanların çoğunluğu kalplerini ve beyinlerini geçici değerlere ayırmışlar. Bu değerler uğruna kendi gerçek niteliklerinden taviz vermekten, kötü şeyler yapmaktan çekinmiyorlar..." * "Üçüncüsü" dedi başrahip. "İnsanlar, amaçlarına ulaşmak için birbirlerini ezmekten çekinmiyorlar. Oysa başkasına kötülük yaparak elde edilen her şeyin geldiği gibi ellerinden gideceğini anlamıyorlar..." * "Dördüncü" dedi başrahip. "İnsanlar gerçekte bir anlamı ve önemi olup olmadığını hiç düşünmedikleri fakat değerli ve anlamlı saydıkları şeyler yüzünden birbirlerine zarar veriyorlar... Bu şekilde hayatı birbirlerine zehir etmeye alışmışlar." * "Beşinci" dedi başrahip. "Herkes yanlışın nedenini, başarısızlığın nedenini başkalarında arıyor." Kimse, başına ne geldiyse aslında kendi yüzünden geldiğini anlamıyor, kendi suçunu, yanlışını kabul edip düzeltmiyor..." * "Altıncı" dedi başrahip. "İnsanlar helal lokmanın ve bölüşmenin değerini bilmiyor. En lezzetli lokmanın helal lokma olduğunu unutuyorlar. Vicdanları ve mideleri arasında kaldıkları zaman midelerini tercih ediyorlar..." * "Yedinci" dedi başrahip. "İnsanlar bir şeye dayanmadan yaşama gücünü bulamıyorlar. Bu yüzden çoğu zaman anlamsız şeylere sarılıyor, güveniyorlar. Asıl sarılmaları ve güvenmeleri gereken belki de tek duygunun sevgi olduğunu anlamamakta ısrar ediyorlar..." * Öğrencisinin gerçekten yetişmiş olduğunu anlamıştı "Güle güle" dedi başrahip

herkeze merhabalar. hayatınız güzelliklerle dolu olsun.......