frozen

anladınmı kıymetimi

"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin o'nu sevdiğinden. Cok sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini... Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları... Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. "O benim." diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin... Mesela gökkuşağı senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın. Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksın. Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat. İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak... CAN YÜCEL

arkadaşlar teşekkür ederim ilginize...özlenmek güzel duygu...ne diyim sizinde hep özleyenleriniz olsun sevgiyle ..ve sonunda kavuştuğunuz..

Köpek Yalnızlığım Benim yalnızlığım köpek yalnızlığı Sürer bütün sokakları boyunca dünyanın Nereye varsam Orada yalnızlığı beni bekler bulurum Her sabah evler boşalır Bir sel akar sokaklardan caddelere Ben kendi içimde kaybolurum Ne gidecek yerim vardır ne bekliyenim Gökyüzü saltanatım, dünya soframdır benim Zamanlar geçer, mevsimler değişir Değişmez benim kaderim Görür yüzüme bakanlar ilk aldanmışlığımı Söyler köpek yalnızlığımı gözlerim Ne zaman ellerin elime değse İnsan yüreğim o zaman çarpar Yalnızlık bir o zaman terk eder beni Tutar eşsiz gözlerin dağınık saçlarımdan O ışıktan dünyasına sürükler beni Ellerin bir bir ayıklar Eski halimden ne kalmışsa Doldurur sevgiyle, umutla, aşkla Suyum çekilmişse, içim boşalmışsa Verdiğin mutluluktan, sunduğun aydınlıktan Bir anda değişir bakışlarım Çözülmüş bir yumağı Yeniden sarmaya başlarım Işıkların demet demet Denizlerin dalga dalga gelir üstüme Yokluğun ölüme Varlığın aşka çağırır bir yandan Bilirim biraz sonra gideceksin Saatleri durduramam İnsanları öldüremem Ne çare ben de güçsüzüm bir yerde Kadere karşı duramam Ve işte çirkin alınyazım Sensizliğe mahkum eder İşte o zaman Yıkılmış bir şehirdir kalbim İçinde baykuşlar öter Dünyaya gelişimin Kırkıncı yılına bir basamak kala Bütün basamakların çöktüğünü hissederim Dünyaya gelişimin Kırkıncı yılına bir basamak kala O kırk kuruş etmez kaderim Her adım başında beni bir kere boğmaya başlar Gözbebeklerim sönmeye Ellerim soğumaya başlar Taşlar yağar üstüme gökyüzünden Uzun, sivri iğneler saplanır tenime Bir kere daha içim isyanla dolar Bir kere daha lanet ederim dünyaya geldiğime Kapını açık tut, pencereni kapatma Yarın evinin önünden ben geçeceğim O zaman Duvarların ağladığını duyacaksın İlk çağırışımda gel İkincisinde çok geç olabilir Ve ben ilk çağırışında geleceğim İkincisinde çok geç olabilir Kimbilir nasılım ve nerdeyim Bulursan ne olur beni bırakma Bulamazsan aradığın yerdeyim Hani o toprakla denizin kesiştiği Kumların üzerine yorgun gölgelerin düştüğü Sevenlerin ürkek adımlarla buluştuğu o yerde Yoksul rıhtımlarda köhne gemiler Benden bir parça koparıp gider Ben hep böyle yarım, ben böyle kırık dökük Ne olur beni bırakma bulunca Ve ilk çağırışımda gel Sarsın krallığım yeryüzünü bir uçtan bir uca Elini uzatsan tutacaksın Yakındayım Baksan göreceksin Görsen seveceksin Aradığın benden başkası değil Farkındayım Benim yüreğim değil Kayan bir zamandır avuçlarından Uzat ellerini susadım Güzelliğin Bir eski şarap gibi sızıyor parmak uçlarından Gel diyorum İlk çağırışımda gel Gel ki Aydınlığında Bütün geceler gündüz olsun Dinle, uzak bir saat onikiyi çalıyor Ne güç anlamıyor musun Bir ömür boyu arayıp da seni bulmamak Ben yokluğunda böyle yok, böyle yoksun Ben yokluğunda böyle paramparça Sensiz olmak hiç olmamak Ümit Yaşar Oğuzcan

işte en sevdiklerimden biri,sürekli tekrarlarım ve ilginçtir hiç unutmam... Yüreğim sızladığı zaman Geceyarılarından sonra şafaktan önce Bilmediğim bir istasyondan bilmediğim bir müzik geliyor kulağıma Uzak Vahşi Karanlık Gece denizleri gibi bir müzik Batık gemilerli gece denizlerli gibi bir müzik Çağırıyor çağırıyor beni durmadan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim Yüreğim sızladığı zaman Duvarları banka afişli çok eski bir kentin cumhuriyet caddesinden iki tüfek bir kelepçe Tüfekler garip garip, kelepçe garip Öyle çamur Öyle beter! Bir yaprak Döne çevrile Bir akarsu Bata çıka Koşuyor koşuyor bir kadın Düşe kalka Kelepçenin ardından Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim Yüreğim sızladığı zaman Bir kara tank yürüyor bir ağıttan bir filmden bir savaş romanından çıkıp Geçiyor sevgilerin özlemlerin üzerinden, aşkların Umutların oyuncakların, küçük ekmeklerin büyük kayguların üzerinden geçip gidiyor çığlıklığa Su gibi ilerliyor yangın İşliyor kıtlık karanlığı Ölüler bir anda şarkılaşıp Virüsler bakteriler Bütün dilleri birden konuşuyor herşey Çırpınıyor yaşlı yerde bir damlacık kan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim Yüreğim sızladığı zaman Kör bir çeşme başında kör bir kadın geliyor gözlerimin önüne Bütün iplikleri bütün iğnelere takıyorda ne iplik bitiyor ne iğne Götürülmüş oğluna mı Kaçırılmış kızına mı Geçen günlerine mi Unutmuş neye ağladığını Ağlıyor aranıyor Aranıyor bilmeden Bıkmadan Usanmadan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim Yüreğim sızladığı zaman Ciğerlerime çekerken kötülüğü Ellerimle dokunurken kötülüğe Ayaklarıma dolaşırken kötülük Şu taşı şurdan alıp şuraya koyamamanın pis bunaltısı geçiriyor tırnaklarını gırtlağıma Kokuyor işyerleri Kokuyor günaydınlar Ne varsa verilmemiş Alınmamış ne varsa Edilmemiş söz Patlamamış öfke Uyutulmuş ne varsa Ne varsa birden bire Kokuyor Ve kayıyor bir şey parmaklarımdan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim Yäni ben Dört mevsime bölerek bu yürek sızısını Günlere saatlere dakikalara Anlara bölerek bu yürek sızısını Sokağım kentim vatanım sanarak bu yürek sızısını Yaşamanın kendisi sanarak bu yürek sızısını Bir yaprağı durmadan işliyorum bu ölümsüz ağaca . Hasan Hüseyin Korkmazgil

UZAK HAZİRAN İki dudak arası bir zaman Gözgöze geldikse geçerken Mayıs'la Haziran arasında Yağmurlu bir saçak altından Aşktı uçup giden üstümüzden Aşktı değip geçen yanımızdan Uyanıp kış uykularından Şubat'la Mart arasında Eylül'le Ekim arasında Yaz sularından kıyıya çıkan İki adım arası bir zaman Gözgöze geldikse geçerken Günlük güneşlik bir kaldırımdan Aşktı uçup giden üstümüzden Aşktı değip geçen yanımızdan Aşktı görmedik bilmedikse Kimbilir hangi Eylül bir daha Hangi uzak Haziran necati cumalı

Sana Bilmediğim Birşey Söyleyemem Suyun derinliği aynıydı Ama senin beline benimse omuzlarıma geliyordu Bütün yapraklar sararıp düşecekti Ama ilk ben düştüm kalanlar arkamdan korkuyla baktı Bütün aşklar çok büyük olacaktı Ama en büyük bizimkisi diyecektik Her bir insan eşsiz olacaktı Ama hep kendimizi en değerli zannedecektik Çamur mu sürmek istiyorsun başkasının duygularına Önce senin ellerin kirlenecek Suyla mı gidiyorsun bir başkasının yanan yüreğine O yürekte hep yerin olacak Sana bilmediğim bir şey söyleyemem Ben de hiçbir şey bilmiyorum Ne kadar iyilik varsa hepimiz için Hepsini dileyip gerisine direniyorum Çok sonraları fark edecektik İyilik temizlik bile göreceli olacaktı O kadar hızlı kirlenecektik ki Masumiyet fotoğraflarda eskiyip solacaktı Korkuyor musun senden farklı olan her şeyden Korktuğun şey kendi içinde büyüyecek Ortak mı oluyorsun bir başkasının yalnızlığına Yüreğin yalnızlık nedir bilmeyecek

Yorgun Yorgun geldim bu dünyaya kimse bilmez Sonsuzluk benim olsa fayda etmez Öyle bir derde düştüm ki hiç sorma Katlanmak zor gücün yoksa Çaresizlik gözlerimde Can verirken ellerimde Sustun artık sen Söylerim ben senin yerine İşte ben böyle öldüm Gittim kendimi gömdüm Sonra toprağa sordum Dünya böyle değildi Toprak dedi sen kördün... Deniz Yılmaz

Korkarak Yaşıyorsan Öyle Bir Hayat Yaşadım ki Cenneti de Gördüm Cehennemi de Öyle Bir Aşk Yaşadım ki Tutkuyu da Gördüm Pes Etmeyi de Bazıları Seyrederken Hayatı En Önden Kendime Bir Sahne Buldum Oynadım Öyle Bir Rol Vermişler ki Okudum Okudum Anlamadım Kendi Kendime Konuştum Bazen Evimde Hem Kızdım Hem Güldüm Halime Sonra Dedim ki Söz Ver Kendine Denizleri Seviyorsan , Dalgaları da Seveceksin Sevilmek İstiyorsan , Önce Sevmeyi Bileceksin Uçmayı Seviyorsan , Düşmeyi de Bileceksin Korkarak Yaşıyorsan , Yalnızca Hayatı Seyredersin Öyle Bir Hayat Yaşadım ki Son Yolculukları Erken Tanıdım Öyle Çok Değerliymiş ki Zaman Hep Acele Etmem Bundan Anladım Kendi Kendime Konuştum Bazen Evimde Hem Kızdım Hem Güldüm Halime Sonra Dedim ki Söz Ver Kendine Denizleri Seviyorsan , Dalgaları da Seveceksin Sevilmek İstiyorsan , Önce Sevmeyi Bileceksin Uçmayı Seviyorsan , Düşmeyi de Bileceksin Korkarak Yaşıyorsan , Yalnızca Hayatı Seyredersin... Şebnem Ferah

Her Şey İnsanlar İçin "Çok parçalandım parçalandıkça çoğaldım" Diye inanmazsam nasıl yaşarım, nasıl yaşarım... "Bir gün daha bitti ama yarın yeni bir gün" Diye inanmazsam nasıl yaşarım, nasıl yaşarım... Bu da gelir geçer diye inanmazsam Nasıl yaşarım, nasıl yaşarım, nasıl yaşarım... Her şey insanlar için Görmek öğrenmek için Bazen zor da olsa Her şey insanlar için Umut doğurmak için Hayatla seviştim "Hiçbir şey boşuna yaşanmamıştır" Diye inanmazsam nasıl yaşarım, nasıl yaşarım... "Uyuyordum gözüm açıldı uyandım" Diye inanmazsam nasıl yaşarım, nasıl yaşarım... Şebnem Ferah

sakinleş arkadaşım biz barıştık yaww..

canım cimcimem yok sıkıntım bugün...sayenizde.... çok severim bu şiiri beni çok etkiler çocukların yaşadığı bu zalimlikler ......teşekkürler

canım diloşum arkadaş ısrarla iltifat istedi bende yazdım seni güldürdüyse herşeye değer...

arkadaşım hatırlatırım biz barıştık ama

bu topikçikte barıştık nasip diğer topikçiğe...bakalım nolcek..

siyahx ve aracı

işte bunu bide diğeri var ....

son kararınmı...

şu suratın şirinliği hatırına affettim seni bencede olabilir

rica ederim ne zaman iltifat istersen söylemen yeterli

anlayışsız olduğunu biliyodum zati...işte ispatı..

filazof babacığın haklıda nazanozkan acık haksızlık var gibi geliyor bana....başka benzetecek böcük bulamamışmı..

gelinciğim...valla yok hiç farkımız....kadınların genel durumu bumuki acaba

anladın sen onu...

kadınlar olmasa yanmıştınız ya neyse...