_KARANLIK_

teşekkür ederim.sizde hoşgeldiniz.... ama yazılarımın devamı yok.çünki oyunu içimdeki kötü ses kazandı ve o hikaye "BİTTİ"....

söylediğin herşeye harfiyen katılıyorum "yumote"..... ben yalnızlıkla yüzleşmemiş biri değilim zaten.mesela şu an da yalnızım.ama şunu bir kez daha anladım ki biriyle birlikteyken insanı içten içe kemiren ve sevgilinin gidişini, aşkın bitişini ifade eden yalnızlık duygusu; aslında karşı karşıya kalındığında insana huzur veren bir duygu haline dönüşüyor.yani bende öyle oldu... ayrıca garip bir gerçek var ki; insan bir başkasını mutlu etmek için harcadığı zaman ve enerjinin yarısını bile kendisine harcayarak, o kişinin verdiği mutluluktan çok daha fazla mutlu olabiliyor.ve durum böyleyken; seninde dediğin gibi "yumote", insanın kendisinden ayrılası hiç gelmiyor...... sana da sevgiler arkadaşım....... yazılarımı okuyan arkadaşlar: "benim yazacak hiçbirşeyim kalmadı.o hikaye BİTTİ artık"........ hepinize sevgilerimle...........

hepimiz yalnız mıyız, değil miyiz... neye göre veya kime göre... sanırım bu bayaa derin bir mevzu.... ama bana göre hepimiz yalnızız.sadece bazen öyle olmadığımız konusunda geçerli sebepler bulup, kendimizi kandırarak, yalnızlık duygusunun ağırlığından kurtulmaya çalışıyor olsakta; aslında her şekilde yalnızız... yalnız geldik, yalnız gidiyoruz... saygılar.....

duygularımı anlayan ve aynı şeyleri hissedebilen birilerinin olduğunu bilmek, gerçekten öyle güzel bir duygu ki... asıl ben teşekkür ederim.kendimi yalnız hissettirmediginiz ve duygularıma ortak olduğunuz için...

teşekkür ederim "GÜLÜMSE".... evet yaşadığım olaylar bunlar."bende anlattığın duygular içerisindeyim" demişsin, senin adına üzüldüm en kısa zamanda yazının devamını getirmek istiyorum.ama bu aralar kitlenmiş durumdayım.yazmak istiyorum, yazamıyorum... konuşmak istiyorum, konuşamıyorum... zamana ihtiyacım var sanırım... birazda sen paylaş bizimle yaşadıklarını, hissettiklerini, düşündüklerini..... okumaktan zevk duyarım.......

biliyor musunuz, bazen herşeyin bir rüya oldugunu.. bütün güzelliklerin, mutlulukların, bir gün muhakkak elimizden alınmak üzere bizlere verilen yalan oyuncaklar oldugunu düşünüyorum.. ve bu rüyadan artık uyanmak istiyorum.. ........................................................................................................................................... ........................................................................................................................... ............................................................................................................ mutlulugu yakalamak çok zor diyenlerin aklına şaşarım.asıl zor olan şey yakalanılan mutlulugu elimizde tutabilmektir.ve şunu da unutmamak gerekir.her mutlulugun kaybı, emin olun ki elde edildiginde getirdigi sevinçten daha büyük bir acı yaşatıyor.şimdi soruyorum................ ....................mutlu olmaya cesareti olan var mı? ....................mutlulugunun elinden kayıp gidişini çaresizce izlemeye yüregi dayanacak olan var mı? ............................................................................................................................................ ............................................................................................................ ............................................................................................. hadi mutlu olun!!!!! merak etmeyin kimse kendinizi kandırdıgınız gerçegini yüzünüze vurmaya kalkışmayacaktır.çünki.............. ...........................................................herkes bu oyuna dahil.......................................................

teşekkür ederim arkadaşım

o geceyi hatırlıyor musun sevgilim... bir kız vardı... o kırık dökük, yaralı kalbinin her parçasını birilerinin acımasız pençelerinde bırakmış bir kız... yenik ama bir o kadar magrur... bir zamanlar kalemini kalbine batırarak yazdıgı bütün sevgi sözcüklerine yabancılaşmış... bir gülün nasıl buram buram aşk kokabildigini unutmuş... kendini KARANLIKlara mahkum etmiş bir kız... ona "kalbinde umut fidanları yeşertmek istiyorum" demiştin o gece."seni buldum ya.keşke herkes uyusa.kimse uyanmasa.hiç sabah olmasa" demiştin.o kızı çıkarmaya çalıştıgın KARANLIKlara mahkum etmiştin, herkesi.sonra eklemiştin: ne hasta bekler sabahı ne taze ölüyü mezar ne de şeytan bir günahı seni beklediğim kadar....... ben miydim bu sevgilim... ben miydim bu denli bir hasretle beklenen... "umut et" demiştin.oysa ki bütün bahçelerimi yakıp, yıkmıştım çoktan.istedigin imkansızdı.ama sen konuştukça etrafa yayılan, başımı döndüren, ayaklarımı yerden kesen bu koku da neydi sevgilim.ruhuma doldukça huzur veren bu şey neydi.evet... sen aşk kokuyordun bebegim.sonsuzluk kokuyordun.güven veriyordun.aşk kokan bir demet taze güle benziyordun... karşı konulmaz bir duygu ve özlemle kokunu içime çektim bebegim.ve bu eşsiz güzellige dayanamadım.dalından koparıp ektim seni kalbime.umutlarımla besledim seni çiçegim.sen yeşerdikçe ben, kaybettigim renklerimi buldum.ve her bir rengi sevgimle yoğurup tekrar sana geri sundum. zaman ilerliyordu sevgilim... ve sen gittikçe öyle büyüyordun ki benligimi çepeçevre sarmış varlıgının vazgeçilmezligi, sana duydugum sevginin muhteşemligi ve ugruna göze alabildigim şeylerin büyüklüğü beni korkutur hale geliyordu.her gece seni o günden daha çok sevemeyecegimi düşünüp.her sabah seni bir önceki güne göre daha çok sevdigim bir güne uyanmak ne demekti biliyor musun... kaygılarımı anlayamadın sevgilim.beni içten içe kemiren, eriten, bitiren korkularımla ve öyle içinden çıkılmaz düşüncelerle başbaşa bıraktın ki bilemezsin... yüregimden yavaş yavaş eksildigini hissettigim bir duygu vardı.korkularımı tetikleyen, zihnimi kontrolüne alan bir duygu.önceleri ne oldugunu anlayamamıştım.ama şimdi anlıyorum ki ne kadar dirensem de, senden yardım dilensem de onu yitirmeme engel olamadıgım duygu "güven"di... kafamın içindekilerin sadece kendi kurgularım oldugunu, kendime ispatlamak adına; birşeyler soruyordum sana.amacım var olan şeyleri yıkmak degildi.içimde yıkılacagını hissettigim ama senin farkında olmadıgın şeyleri ayakta tutmaya çalışıyordum.işte seni sıkan, bunaltan o soruların arkasında, sadece seni kaybetmekten delicesine korkan bir yürek vardı, göremedin... ne olurdu be bebegim.aklımın degil de, kalbimin söylediklerini dogrulasaydın... ne olurdu bebegim özlemine dayanamayıp, binbir pişmanlıkla, gururumu ayaklar altına alarak seni aradıgımda; bana, gözündeki pembe gözlükleri çıkarıp, hayatın gerçek renklerini gören küçük bir kızın hayal kırıklıgını yaşatmasaydın.bir bahçenin kenarında, pis bir kaldırım taşının üzerine, hayallerinin çöküşü gibi çöküp, tam 2 saat hüngür hüngür aglayan bu kız her kelimesinde sana olan sevgisini haykırıyordu duydun mu bebegim... korkularının altında ne kadar ezilmiş, gururunu yerle bir etmiş, koskoca bir kız duruyordu telefonun ucunda farkettin mi... ve sen, o kızın tutundugu son daldın hayatta.kalbinin kapılarını aralamaya cesaret ettigi en son kişiydin... evet... artık senin doğruların var bebegim.söyledigin herşeyi içim kanaya kanaya kabul ettim.aslında senin doğruların dedigim şeyler, bir zamanlar benim de doğrularımdı.seni tanıdıgımda çıkarıp çöpe basmıştım o dogruları, kitabımdan kazımıştım.çünki sevgimiz "sonsuz"du, herşeyin en mükemmelini hakediyordu.seninle sonsuzluga yürüyorduk.ve ben geçmişimi, acılarımı, nefretlerimi, hırslarımı, kırgınlıklarımı, gururumu, bencilligimi, kısacası sana zarar verebilecek herşeyi o yollara döküyor, ezip geçiyordum.o yolda ezdigim bendim, bunun nasıl bir duygu oldugunu hiç düşündün mü sevgilim... hiçbir zaman senin için kötü durumlara özel alternatifler üretmedim kafamda... seni sevmemem gibi bir alternatifim yoktu.ama sen "birini tanıdıkça sevgim azalır veya artar" dedin.nerde "herşeye ragmenlik" kavramı... ilişkimizi bitirmem gibi bir alternatifim yoktu.ama sen "bu lastik patlarsa.ya iyi bir yama bulmamız, ya da lastiği degiştirmemiz gerekir" dedin.nerde "sonsuzluk" kavramı... senden vazgeçmek gibi bir alternatifim yoktu.ama sen "birgün ayrılalım dersen tek kelime etmem" dedin.nerde "vazgeçilmezlik" kavramı... nerde sevgilim, nerde... haklıydın bebegim.sende herkes gibi düşünüyordun ve bende herkes gibi düşünmeliydim.buruşturup çöpe attıgım dogrularımın silkeleyip tozunu atmalı, güzel bir ütü çekip, klasörüme eklemeliydim yeniden... ama itiraf etmeliyim ki bir gün bitecegini ve bitecegimizi düşünerek yaşamak çok acı.kalbimdeki müthiş bir agrıyla yaşıyorum artık.huzurum yok.hani "ilişikimizi ayakta tutan en önemli şey" diye bahsederdim ya.kimsede yakalayamayıp,seninle hissettigim o benzersiz duygu yani "güven" de yok.ne oldugunu bilmedigim bir gelecek bekleyor bizi.beni tanıdıkça azalabilecek bir sevgi ve lastigimizin patlayıp yama tutmadıgı yerde beni oracıkta bırakabilecek bir baglılık duygusuyla karşı karşıyayım.ayrıca ugruna mücadele edilecek kadar bile degerli görülmüyorum.içim acıyor ya boşuna degil sevgilim.içim parçalanıyor, bunları düşündügümde.keşke bunları ögrenmek için bu kadar geç kalmasaydım.belki bu kadar yıkılmazdım.ama sen sakın benim için üzülme bebeğim, olur mu.bu ilk yıkılışım degil.ben alışığım.kalkar doğrulurum, düştügüm yerden.üzerimi silkeler, başım dimdik, kaldığım yerden devam ederim.acılarımı içime gömer, yaralarımı gizlerim... benimle ya da bensiz kendine iyi bak olur mu sevgilim.üzerini sıkı giyinmeden dışarı çıkma.akşam yemeklerini ihmal etme.bilgisayar başındayken dinlendirici gözlüklerini takmayı unutma.cep telefonunu koyduğun cebinin kapalı olmasına dikkat et.doğru bildigin her konu hakkında fazla yüksek sesle düşünüp dikkatleri üzerine çekme.araba her zaman daha güvenlidir.motorsiklet alırsan lütfen hız yapma.seni sevenleri ve sevdiklerini hiçbir zaman gözünün önünden ayırma.eger ayrılırsak seni seven kişiye "beni senden hiçbirşey ayıramaz" de.seven insan bunu duymayı hakeder bebegim... birde unutmadan... bu günlerde pek konuşmuyoruz.nedenini tahmin etmeme ragmen yinede seni çok özledim...

hoşbuldum "angelflower".......... zaman ayırıp okudugun için sana da teşekkür ederim..... evet bu benim yaşadıklarım.... bu olayların devamı da var.ama yazmaya vaktim olmadı.......... tekrar görüşmek üzere......

teşekkür ederim "gece yagmuru"....... zaman ayırıp okumanıza sevindim....

çoktan sabah oldu.görmedim ama güneş de doğmuştur yine, her gün oldugu gibi.ama benim günümde hala ışık yok sevgilim.diger renklerde yok.sadece siyah ve grinin tonları hakim hayatın her zerresine... en önemlisi sen yoksun ya... sensiz ben öyle garip, sensiz ben öyle çekilmez bir hal alıyorum ki.beni kendimle nasıl başbaşa bıraktın... aslında ben bile kendime bu kadar tahamammül edemiyorken, bana o kadar zaman nasıl katlandın.nasıl dayandın sevgilim... zorlanmış olmalısın ki sabahı geçtik, hatta ögle olmak üzere ama hala yoksun.bir mesaj bile atmaya için el vermedigine göre gerçekten çok zorlanmış olmalısın.belki de bu teklifim seni rahatlattı.biraz nefes alabilmen için iyi bir fırsat oldu.ama sen orda nefes alırken, ben burda soluksuz kaldım.senin soludugun havanın bagımlısı oldugumu bile bile nasıl o mesajı attım sana hala anlayabilmiş degilim.sudan çıkmış balık gibi çırpınıyor kalbim... belki de gerçekten hiç aramayacaksın.ya bende arayamazsam.az önce elim telefona gitti... "özledim..." yazdım, sildim... "iyide ben sensizlige dayanamıyorum ki..." yazdım, sildim.arama tuşuna basmak istedim yapamadım... "sende allaha emanet ol" demeden sessizce beni kendi halime terkedişinin arkasındaki neden neydi ki... acaba kırılmış olabilir miydin... bana "ben sensiz duramam" derdin hep.seni bensiz bırakmamın kırgınlıgı mıydı acaba bu... ya o güzel kalbi kırdıysam.aman allahım.nasıl onarırım yaralarını.hangi bahane dindirir ki acını... ne yapmalıyım bilmiyorum.sensizlik çok agır, taşıyamıyorum.nasıl inanabildin sensizligi kaldırabilecegime hala onu da anlamış degilim.şu an ölüyor oldugumu bilmeliydin.koşup yetişmeliydin, bir yudumluk suyum, bir solukluk nefesim olup bana can vermeye... ben olsaydım inan arardım be sevgilim... "emin misin" derdim."böyle daha iyi mi hissediyorsun.ama ben iyi degilim bunu bil" derdim sana en azından... gel güneşim, gel gülüşüne yandıgım yarim... bir kere "özledim" de, canımı çıkarıp vereyim.....

uyuyordur di mi bu saatte bak son mesajına cevap bile vermedi.tabi mışıl mışıl uyuyordur ne yazsın ki.zaten iyice üzülmüştür.belki gözleri bie dolmuştur.hem belkide uyumuyordur kim bilir bence mışıl mışıl uyuyordur.ayrıca niye gözleri dolsun.üzüldügünü mü sanıyorsun.günlerdir vıdı vıdı konuşuyorsun başında.olur olmaz kuruntularına cevap üretmekten dilinde tüy bitti * o beni seviyor # -du... yani seviyordu.hani hiç itiraz etti mi, "bir süre konuşmayalım" teklifine * iyi ama teklif benden geldi.ne desin şimdi.bunun benim için daha iyi olacagını düşündü mutlaka # peki sen bu isteginin, onun iyiligi için olması gerektigini belirten brişey söyledin mi * evet ama # ama ne... olay gayet açık bir şekilde ortada.istese, "senden gelen herşeye razıyım ben" derdi * böyle söyleme.o beni seviyor.sende biliyorsun bunu inkar edemezsin # tabi tabi... biliyorum ne kadar sevdigini... "allaha emanet ol" dedin.cevap verdi mi * mesajımı görmeden uyuyup kalmıştır.bütün gün çalışıp.özel ihtiyaçlarından kısıp, bir an önce evlenmemiz için elinden gelen herşeyi yapıyor.biliyorsun # biliyordum evet.ama artık aynı fikirde degilim.belli olmuyor mu * göreceksin bak.sabah kalkıp mesaj atacak."sende allaha emanet ol.seni seviyorum.aramanı sabırsızlıkla bekleyecegim" diyecek.belki de "özledim, dayanamayıp aradım, günaydın canımmmm" deyip sabahımı aydınlatır olamaz mı # boş hayaller bunlar.seni arayacagını sanmam bir kere.ayrıca sen arasan bile, göreceksin bak hiçbirşey eskisi kadar güzel olmayacak, ilişkinizin bütün güzelligini böyle saçma sapan bir oyunla mahvettin.bunu kabul et.büyü bozuldu.bu rüyadan uyanmanın zamanı geldi artık.onu tamamen kaybetmeye yavaş yavaş hazırla bakalım kendini.sen nankörlük ettin.durup duruken agrımayan başına iş çıkardın.eeeee cezanı çekeceksin tabiki.artık o durup durup sorguladıgın şeyleri mumla arayacaksın.aferin sana * sana inanmıyorum tamam mı.ne dedigin umrumda bile degil.biz birbirimizi gerçekten çok sevdik, halen seviyoruz ve bu her zaman böyle devam edecek.bizim sevgimize hiçbirşeyin zarar vermesine izin vermicem # artık "biz" diye birşey yok.dolayısıyla "bizim sevgimiz" diyebilecegin birşey de yok.artık "sen" ve "o" var.ayrıca evet belki sizin bir zamanlar varolan sevginize hiçbirşey zarar veremezdi.ama bunu sen başardın.bu rekor sana ait.kendinle gurur duyabilirsin.o koskoca sevgiyi duman ettin * ne kadar yanıldıgını anlayacaksın.bekle ve gör tamam mı.bu zaman alabilir biraz ama bekle # beklemek mi... sonuç istedigim gibi olacaksa sonsuza kadar beklerim ki sizin sevginizde sonsuzluk degil, kesin bir son görünüyor.fazla bekleteceginizi sanmam."bekleyen derviş..." diye başlayan bir söz vardı sanki * göreceksin ve utanacaksın... ama seninle işim bitince sonsuza dek çıkacaksın hayatımdan # bende bayılmadım zaten.maksat gerçekleri gör diye burdayım.ama iyilikten anlayan kim.neyse... sus ve bekle! sustum sus! tıp !!!!! ne kadar sürecegi belli olmayan bir bekleyiş artık başlamıştır............ gel güneşim, gel sevdigim, herşeye inat gel doğ kalbime............. utandır geceyi, ışıgına gizle KARANLIKları, gel yarim...........

işte öyle bir sabah bekliyor beni bugün............ sensiz sabaha uyanmaktansa, uyuyup hiç uyanmamayı diledim az önce.çok zorladım kendimi ama uyuyamadım.sensiz gelen sabahın doguşunu da izlemek varmış kaderde.şimdi yollara düşmek istiyorum bu saatte.aramızdaki 1500 km'nin her santimine bu kahrolası başımı vura vura gelmek istiyorum yanına.sana sarılıp hüngür hüngür aglamak istiyorum.seni ne çok sevdigimi kulagına fısıldayıp, işte tam orda ölmek istiyorum.çünki bundan başka ne söylenecek sözüm, ne de yüzüne bakacak yüzüm yok.kendi kendimi en korktugum şeye mahkum ettim bu gece."SENSİZLİGE"........ o mesajla ne yapmaya çalıştım bilmiyorum.korkumla yüzleşmek miydi derdim? ben hep korkularımla yüzleşmişimdir, bilirsin.bir korkuyu yenmek için mi şu durumdayım.yoksa sana korkman gereken şeyleri hatırlatmak için mi......... bilmiyorum............ tek bildigim bu geceyi sensiz geçirmektense, bir ömür sensizlikten korkmayı tercih etmeliydim.sensizligin bir gün beni kıskıvrak yakalayıp ezmesinden korkacak kadar bencilim.oysaki sen hep bu korkuyu taze tutmamı saglayacak kadar eşsizsin........... hani "kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle olsun" demişsin ya.şimdi perişanım sevgilim.şu an yaşıyor gibiyim.ama bu ne kadar sürer bilmiyorum.hayalimi yüzlerce kez attım köprüden.nefes alamıyorum sanki.kalbim benden intikam alırcasına suskun.beynimde senin hakkında konuşan binlerce şeytan var.susturamıyorum bebegim.niye onların sesiyle başbaşa bıraktın beni.niye kabul ettin bensizligi.bak sanki bunun olmasını ben istememişim gibi; -- eger seni çok sevseydi "ne olursa olsun seni bırakmam.bir saniye olsun senden ayrı kalmam" derdi.seni bir daha aramazsa şaşma sakın........ diye konuşup, gülüşüyorlar başımda.dile gel ey kalbim.birşeyler söyle.bunlar dogru degil de.susma ne olur.yoksa degil bir gün, bir saat bile yaşatmaz bu kuruntular seni de, beni de.dile gel ey kalbim.................

geceleri bazen aglayarak uyurdum biliyormusun......... sana olan sevgimin agırlıgını kaldıramayan, korkak kalbimin sesiyle başbaşa kalırdım çünki geceleri.o anlatırdı, ben aglardım.o korkardı, ben korkudan uyuyamazdım.ya gözlerimi yumarsam ve hiç sabah olmazsa diye korkardım bazen.ama daha korkuncu gelirdi aklıma sonra.ya bu sabah uyanırsam! uyanırsam ama "canımmm günaydın" diyen o ses olmazsa sabahımda.tebessümün günüme güneş olmazsa.ya KARANLIKlarda kalırsam.ya o sabah rüzgar, bana senin teninin degilde herhangi bir çiçegin kokusunu getirirse.ya o sabah ben, kendim gibi olursam.bir parça olsun sen bulaşmamış bir benlikle kalakaldıgımı bir düşünsene.ellerimde can çekişen kalbime ne der de teselli ederdim..........

en nefret ettigim sözdü di mi "bilmiyorum".......... ama şu an gecenin bu saati yastıgımı sırılsıklam edecek kadar neden aglıyorum.nasıl sana öyle bir mesaj attım bilmiyorum...........

testin sonucu beni şaşırttı.çünki bir süre sonra istanbul dışından bir arkadaşım gelecek ve geliş tarihide bir ay öncesinden belliydi.ben onun sadece gelmesini diledim.testin sonunda çıkan tarih onun gelecegi günle aynı çıktı.gerçekten çok garip ...................... teşekkürler

bir dilim çikolatalı pasta ve sevgilimin bana öpmem için uzattıgı yanagını reddedemezdim

kim bana 1 mektup yazma hakkı verdiyse önce ona bunun hesabını sorardım."niye sadece 1 tane.sen benim elime düşecektin bak ben sana 1 tane bile yazdırır mıydım........" diye. sonra eger münkünse mektup hakkı yerine, yüzyüze görüşme talebinde bulunurdum. bu kişi ya annem, ya sevgilim olurdu

"hayal_et" sizin adınıza çok sevindim.aynı şeyleri bende bir zamanlar yaşamıştım..... "birce" kitaptan alınma klişe yorumlarla arkadaşa psikolojik tahlil yapmaya çalışmışsınız.ama böyle mevzularda dogru tespitte bulunabilmek için ya psikolog, ya iletişim uzmanı, ya da fazla hayat tercübesi olan biri olmak gerekir diye düşünüyorum ki sonuç zaten ortada..................

hoşbuldum.böyle hoş bir karşılama olacagını bilseydim daha önce gelirdim.teşekkürler

düşündürücü bir şiir.paylaştıgınız için teşekkürler.................. bu arada ilk mesajımı da buraya atmış oldum.hadi hayırlısı