jeune

vatanına bagımlı ulkesını seven demokratık laık cumhurıyetcı ve kemalıst bır ınsansın.bu karalı ve dımdık ayakta durusunu kanının son damlasına kadar korkusuz bır sekılde surdurecegınden hıc bır suphem yoktur. herzaman sevgıyle ve mutlu kal hayat gonlunce olsun

su bır gercktırkı abd denetımı altında Turkıyeye cırpınmaktan ve cokmekten baska bır kader yoktur. Turkıyenın abd denetımınden derhal kurtulması lazım.bunuda kemalıst devrımle yapabılırız.abd ye fazla guc gosterısı yapmayalımda onunla ıs bırlıgımı yapalım

Sesleniş Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık. Babalarımız sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi. Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken bizler bir mumun ışığında bitirirdik kitaplarımızı. Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya. Ecelsiz öldürüldük, dövüldük, vurulduk, asıldık… Vurulduk ey halkım unutma bizi.. Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler takıldı. İşkence hücrelerinde sabahladık kaç kez.. İsteseydik, diplomalarımızı mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık. Mimardık, mühendistik, doktorduk, avukattık. Yazlık kışlık katlarımız, arabalarımız olurdu. Bizleri yok etmek istediler hep. Öldürüldük ey halkım, unutma bizi.. Fidan gibi genç kızlardık; hayat, şakırdayan bir şelale gibi akardı göz bebeklerimizden. Yirmi yaşında, yirmi bir yaşında, işkencecilerin acımasız ellerine terk edildik. Direndik küçücük yüreğimizle, direndik genç kızlık gururumuzla.. Tükürülesi suratlarına karşı bahar çiçekleri gibi, taptaze inançlarımızı fırlattık boş birer eldiven gibi. Utanmadılar insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden. Hücrelere atıldık ey halkım unutma bizi.. Ölümcül hastaydık. Bağırsaklarımız düğümlenmişti. Hipokrat yemini etmiş doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acınmaksızın. Gelinliklerimizin ütüsü bozulmamıştı daha. Cezaevlerine kilitlenmiş kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezar taşı gibi savrulduk. Vicdan sustu. Hukuk sustu. İnsanlık sustu. Göz göre göre öldürüldük ey halkım unutma bizi. Kanserdik; ölüm her gün bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde. Uydurma davalarla kapattılar hücrelere. Hastaydık. Yurtdışına gitseydik kurtulurduk belki. Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı öksüz bırakmazdık. Önce, kolumuzu, omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine. Sonra da otuz iki yaşında bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz. Öldürüldük ey halkım unutma bizi.. Giresun’daki yoksul köylüler, sizin için öldük. Ege’deki tütün işçileri, sizin için öldük. Doğudaki topraksız köylüler, sizin için öldük. İstanbul’daki, Ankara’daki işçiler, sizin için öldük. Adana’da paramparça elleriyle, ak pamuk toplayan işçiler, sizin için öldük. Vurulduk, asıldık, öldürüldük ey halkım unutma bizi. Bağımsızlık Mustafa Kemal’den armağandı bize. Kapitalizmin ahtapot kollarına teslim edilen ülkemizin bağımzılığı için kan döktük sokaklara. Mezar taşlarımıza basa basa, devleti yönetenler gizli emellerle, başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek istediler. Amerikan üstleri kaldırılsın dedik, sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular. Yirmi iki yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım, unutma bizi. Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk, komünist dediler. Ülkemiz tam bağımsız değil dedik, kelepçeyle geldiler üstümüze. Kurtuluş Savaşı’nda emperyalizme karşı dalgalandırdığımız bayrağımızı daha da dik tutabilmekti çabamız. Bir kez dinlemediler bizi. Bir kez anlamak istemediler. Vurulduk ey halkım, unutma bizi. Henüz çocukluğumuzu bile yaşamamıştık. Bir kadın eline değmişti ellerimiz. Bir sevgiliden mektup bile almamıştık daha.. Bir gece sabaha karşı, pranga vurulmuş ellerimiz ve ayaklarımızla çıkarıldık idam sehpalarına. Herkes tanıktır ki korkmadık. İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik boynumuzu uzattık yağlı kementlere. Asıldık ey halkım unutma bizi.. Bizi öldürenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında vuranlar, ağabeyimiz, babamız yaşlarındaydılar. Ya bu düzenin kirli çarklarına ortak olmuşlardı ya da susmuşlardı bütün olan bitenlere. Öfkelerini bir gün bile karşısındakilere bağırmamış insanların gözleri önünde öldürüldük. Hukuk adına, özgürlük adına, demokrasi adına.. Batı uygarlığı adına bizleri, bir şafak vakti ipe çektiler: Korkmadan öldürüldük ey halkım, unutma bizi.. Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi. Bir gün sesimiz, hepinizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi. Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi, hep birlikteyiz ey halkım, unutma bizi.. unutma bizi… Uğur Mumcu Cumhuriyet, 25 Ağustos 1975

hg

yurtta barış, dünyada barış anlayışını eylemlerinin temeline koymuş olan buyuk onder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün mirasçıları olarak Lübnan’da, Filistin’de ve Irak’ta yaşanan insanlık ayıbı ve uygarlık dışı olayları kınıyoruz

kendımle celıstıgımı nerden cıkarıyosun? abd nın harıtaya gomulecegını Turkıye nın kemalıst devrıme ıhtıyacı oldugundan bahsettım sen ıse ekonomı ıle soru sordun bende sana soruyla karsılık verdım.sonra kendınle celıstın dıyosun.ben pek bıse anlamadım bıraz acıklayıcı olursan sevınırım

sevgılı nerro hanımefendı saygıdeger ıcten samımı ulkesını seven espırılı canayakın bır kısısın.Allah mutlu etsın.hep mutlu kal sabahları dukkanı erken ac patron kızar sonra her zaman sevgıyle ve mutlu kal hayat gonlunce olsun

tskler paula senı tanıdıgıma sevındım. alkol bılgını bana borcluymussun baska bıseye yaramazdım zaten sevgıyle kal tskler sessızlıgın kızı bende memnun oldum senı tanıdıgıma tsk ederım sayman sende cok espırılı bır kısısın mutlu kal

merak ettım ne yapıyonuz

Kavgayı, bir yaprağın üzerine yazmak isterdim sonbahar gelsin yaprak dökülsün diye Öfkeyi, bir bulutun üzerine yazmak isterdim yağmur yağsın bulut yok olsun diye Nefreti, karların üzerine yazmak isterdim güneş açsın karlar erisin diye ...Ve dostluğu ve sevgiyi, yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim onlarla birlikte büyüsün bütün dünyayı sarsın diye YILMAZ GÜNEY

hayırlı olsun

turkıye ekonomısı su an ayaktamı duruyor?

Geceleyin, karlı kayın ormanında yürüyorum. Karanlıkta etrafımı gündüz gibi görüyorum. Şimdi şurdan saptım mıydı, şose, tirenyolu, ova. Yirmi beş kilometreden pırıl pırıldır Moskova...

? ahmet

? taner

hg

"ABD Dışişleri Bakanı Condi, “Yeni Ortadoğu’nun zamanı geldi” açıklamasıyla Ortadoğu ülkeleri ve halklarına Haçlı savaşı ilan etmiştir. ABD Silahlı Kuvvetleri, Türkiye başta olmak üzere Ortadoğu ülkelerini parçalama haritasını yayınlamıştır. ABD’nin tepesindeki Bush-Rice çetesi kendi yaptığı haritaya gömülecektir! ABD, bir harita değil, kendisi için bir mezar yapmıştır. Haritayı kaldırırsanız, orada bir mezar göreceksiniz. Türkiye’yi parçalayacakmış, İran’ı parçalayacakmış, Irak’ı, Suriye’yi, Suudi Arabistan’ı, Pakistan’ı mürekkep masrafına parçalıyor. Azerbaycan topraklarının bir kısmını Ermenistan’a ve Türkmenistan topraklarının bir kısmını kalem çiziktirerek kuklası Karzai’ye veriyor. Hangi güçle? ABD’yi, İsrail’i ve piyonlarını aşar bu proje. Sınırlar, mürekkeple değil, kuvvetle çizilir. Her gerçek haritanın bir matematiği vardır. Bütün bu ülkeleri karşısına alan ABD yönetimi, kendisini Ortadoğu’ya gömecek kuvveti belirlemiştir. Irak halkıyla baş edemeyen ABD ordusu; Türkiye, İran, Suriye ve diğer Ortadoğu ülkelerini paramparça edecek. Bir tek Türkiye, İran ve Suriye üçlüsünün sırt sırta vermeleri bile bu planı bozacak kuvveti oluşturur. Bir de Ortadoğu’nun Çin’den Atlantik kıyılarına kadar uzanan cephe gerisi bulunuyor. Hatta Atlantik’in öte yanındaki Güney Amerika ülkeleri de ABD planının karşısındadır. Bütün bu cephe gerisini hesabın dışında bıraksak dahi, ABD’nin yenilgisi kaçınılmazdır. Bu harita, sanırım ABD yöneticileri tarafından da gerçekçi bulunmuyor. Ama bazı piyonlara şu sıra cesaret verilmesi gerekiyor. Ateşe sürüleceklerin uyuşturucuya ihtiyacı vardır. Bu yönüyle bu harita esrar gibidir veya cesaret hapı. Piyonları bir hayal dünyasına sokacak, onlara cinayetler işletecek… Sonra? Sonrası, Ermenistan’ın 1919-1920 yılındaki ilk başbakanı Kaçaznuni’nin kitabından okunabilir. Emperyalizmin haritalarını gerçeklerle karıştıranlar, komşularına, birlikte yaşadıkları halklara çok ağır zararlar vermişlerdir. Ama savaşların en ağır acıları hep yenilenlerin payına düşmüştür Piyonlar, bilmelidir ki, bu harita ABD’nin gerçek hedeflerini göstermiyor. Bu haritayla ABD, ateşe sürmek istediği piyonları belirlemiştir. Piyonların görevi, bölgenin iç çatışmalar içinde çırpınmasına hizmettir. ABD’nin göreli gerçekçi hedefi budur. Bu arada ayak altında kalanların olmasını, ABD, savaş kaybı içinde bile görmez. ABD’nin bu planı da bir noktada bozulacaktır. Türkiye, İran ve diğer Ortadoğu ülkelerinin bu plana önünde sonunda verecekleri cevap. daha büyük birlikler oluşturmaktır. Dünya’da ilk uygarlığın doğduğu coğrafya, birleşmeye zorlanıyor. Ortadoğu’ya dayatılan çözüm bu oluyor. ABD parçalama haritasıyla, Ortadoğu’da büyük birleşme haritasını gündeme getiriyor. Türkiye’nin bu haritayı yırtacak gücü var. İttifak birikimi ise, öncelikle haritanın parçalamak istediği coğrafyanın tamamıdır. Parçalanmak istenenler, parçalamak isteyene karşı birleşecek. Şu an Türkiye’nin zaafı, bir merkezde odaklanıyor. Türkiye’yi parçalayacak projenin Eşbaşkanı, proje amirleri tarafından Türkiye’nin başbakanlık koltuğuna oturtulmuştur. Acaip gibi geliyor ama Kurtuluş Savaşı’nın İstanbul hükümetlerinin görevi de bu değil miydi? Türkiye, bu haritanın görevlilerinden kurtarılacaktır! Türkiye’nin yaşama iradesi öncelikle kendisini bu eylemde ortaya koyacak! Bu haritayı yapan güç ve sistem, Türkiye’yi devrime zorluyor. Türkiye, kendisini savunabilmek için, kendisini yenilemek zorunda. Beyinleri bu sistemin cenderesine sıkışmış olanlar, Türkiye’nin çöktüğü için savunulamaz durumda bulunduğu kanısındadırlar. Evet, ABD denetimi altında Türkiye için çırpınmaktan ve çökmekten başka kader yoktur. Buradan tek bir sonuç çıkar: Türkiye ABD denetiminden kurtulacaktır. Türkiye, sistemin dışına çıktı mı, seyredin gerisini…Bu harita, yalnız ABD silahlı güçlerinin mezarı değil, ABD denetiminin ve sisteminin de mezarıdır. Önce denklemi doğru kurmak gerekir. Türkiye birikiminde bir ülke yok edilemez. Çeşitli etnik gruplardan Türkiye halkı o kadar iç içe geçmiştir ki, onları bölebilecek bir sınır da bulunmuyor. Parçalayan her sınır, herkese felaket getiriyor. Bu durumda, Türkiye bölünmez, bölünmemek için kendini yeniler. O nedenle bu haritayı dikkatli okursak, ABD denetiminin sonunu görürüz. Türkiye, İstiklâl marşımızda “Tek dişi kalmış canavar” diye tanımlanan, çürümüş Batı medeniyetinden kurtulma sancılarının içine girmiştir artık. Batı’nın emperyalist kapitalist sistemi içinde, bize hayat yok. Kemalist Devrim’i tamamlamak artık bir temenni değil, zorunluluk olmuştur. Haritanın kaçınılmaz cevabı bu oluyor. Zaten devrimler, bu koşullarda olur. Devrim, bir toplumun ölüm tehlikesine verdiği biricik cevaptır.

sacın yuzune perde yuregım dustu derde ayak ustu duramam senı gordugum yerde

format atacam

bıkmak olmaz ınadına yasamak canın buz gıbı kola ıstedı

tutmadı kullanmam sıgara uykun geldı dımı

yıne deısmıs avatar yıne saklamıssın yuzunun guzellıgının yarısını

uyumuyom kı ben okula gıdıom patrona selamımı sole dusuncelerın ıcın tsk ederım sevgıyle kal tsk ederım bırce hayat boyu mutlu kal