Gece Yağmuru

Evet Yuksam sende mi takıosun

Merak ettik yahu Napcan ( Engineer )

Kısıl Beşiktaş maçı kaç kaç bitti

Senin olsun elma şekeri abizüttin ne ettin

Yağmur Çukulatan var mı

Bişeymi planlıyos Bundan bisim niye haberimiz yuk toprağım

Ümit Yaşar Oğuzcan... Tşkler paylaşımın için Eren Bu arada hayırlı olsun

Rabbimiz elimizi KURANSIZ,Kalbimizi İMANSIZ,Kulağımızı EZANSIZ,Gözümüzü BAYRAKSIZ,Bedenimizi VATANSIZ bırakmasın.Hayırlı Kandiller..

*Pers imparatorunun basveziri Buzur Mehir tarafindan 1400 yil once tasarlanan tavla oyunu; dunyanin en populer oyunlarindan biridir. Zaman kavramindan alinan ilhamla tasarlanan oyunun zamana boylesine direnmesi son derece etkileyici. Senenin birligi olarak tavla bir tanedir. 4 kosesi 4 mevsimi, tavlanin icindeki karsilikli 6'sar hane 12 ayi, pullarin toplami ayin 30 gununu ,siyah-beyaz pullar gece ve gunduzu, karsilikli 12'ser hane gunun 24 saatini simgeler.. * *Eski zamanlarda Hint Imparatoru, satranc oyununu Pers imparatoruna, yaninda bir mektup ile hediye olarak gondermistir. Mektubunda oyunla ilgili hic bir aciklama yapmazken soyle bir mesaj yazmistir.* *Pers imparatoruna; Kim daha cok dusunuyor, Kim daha iyi biliyor, Kim daha ileriyi goruyorsa O kazanir. Iste hayat budur...* *Pers Imparatoru donemin en alim veziri olan Buzur Mehir ile bu Mesaji paylasarak, ondan oyunu cozmesi ve kendisinin de karsilik olarak Hint Imparatoruna hediye edilmek uzere baska bir oyun icat etmesini ister. Vezir haftalarca calistiktan sonra gonderilen satrancin her tas hareketini ve oyunu cozer daha sonra da on gunde tavlayi icad eder ve imparatora sunar. Hint Imparatoruna tavla oyunuyla birlikte ** gonderilmek uzere soyle bir mesaj hazirlanir. Hint imparatoruna; Evet, Kim daha cok dusunuyor, Kim daha iyi biliyor, Kim daha ileriyi goruyorsa O kazanir.* *AMA BIRAZ DA SANSTIR.* *Iste hayat budur...*

Sedat tşk ederim

Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesala, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani,bütün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın, yani, o derece, öylesine ki, mesala, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda, yahut, kocaman gözlüklerin, bembeyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin,hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için, hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken, hem de en güzel, en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde. Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile,mesala, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, yaşamak, yani ağır bastığından.

Bir zamanlar Ayaz adli bir köle varmış. Takdir bu ya, köle bir gün Sultan Mahmud'un kölesi olmuş. Sultan, köleyi taşıdığı asil karakteri sebebiyle çok sevmiş. Derken Sultan'ın öylesine itimadını kazanmış ki, bütün sultanlığın haznedârı tayin edilmiş ve en kıymetli ve zarif mücevherler, taşlar ona emanet edilir olmuş. Bu gelişmeyi gören saraylılar ise durumdan pek rahatsız olmuşlar. Hasetleri ve kibirleri yüzünden, sözüm ona basit bir köleye böyle bir mevki verilmesini ve kendi rütbelerine çıkarılmasını bir türlü hazmedememişler. Bu duygular içinde, özelikle Sultan yakınlardaysa ondan gün geçtikçe daha çok şikayet etmeye başlamışlar ve asil ruhlu kölenin itibarini zedelemek için ellerinden geleni yapmışlar. Bir gün Sultanin huzurunda bir saraylının bir diğer saraylıya söyle dediği duyulmuş: "Köle Ayaz'ın sık sık hazineye gittiğini biliyor musun? Aslında her gün gidiyor; hatta izinli günlerinde bile gidip orada saatlerce kalıyor. Onun mücevherlerimizi çaldığından adım gibi eminim". Sultan kulaklarina inanamamis. "İşin aslını kendi gözlerimle görmeliyim" demiş. Böylece o da hazine dairesine gidip Ayaz'ı gözlemek istemiş. Duvara küçük bir delik yaptırıp, içinde olanları seyretmeye hazırlanmış. Ayaz hazine dairesine bir daha ki sefer geldiğinde Sultan dışarıda beklemeye koyulmuş. Kölenin sessizce içeri girdiğini, kapıyı kapattığını ve sandığa gittiğini görmüş. Köle Ayaz,sandığın önünde diz çökmüş, kapağı usulca kaldırmış ve içinden bir şey çıkarmış. Orada sakladığı küçük bir bohçaymış bu. Bohçayı öpmüş,alnına koymuş ve sonra da açmış. İçinden çıkan köleyken giydiği yırtık pırtık bir elbise! İste köle Ayaz, saraylı giysilerini çıkarmış bu elbiseyi giymiş ve sonra aynanın karşısına geçmiş. Kendi kendine: "Daha önceleri bu elbiseyi giydiğin zamanlar kim olduğunu hatırlıyor musun? diye sormuş. "Bir Hiçtin sen. Hepsi hepsi satılacak bir köleydin ve Allah, Sultanın eliyle sana rahmetinden belki de hiç hak etmediğin nimetler lütfetti. İste Ayaz, şimdi buradasın, ama asla nereden geldiğini unutma! Çünkü mal mülk insanin hafızasını uçurur, unutuluşlara sürükler. İmdi sen de,nimetçe senden aşağı olanlara kibirle bakma ve daima hatırla Ayaz hatırla! Sandığı kapatmış, kilitlemiş ve sessizce kapıya doğru yürümüş. Hazine dairesinden çıkarken birden Sultanla yüz yüze gelmiş. Sultan gözlerini Ayaz’ın yüzüne dikmiş dururken, yanaklarından aşağı yaşlar süzülüyormuş ve boğazı öyle düğümlenmiş ki, konuşmakta güçlük çekmiş: "Bugüne kadar mücevherlerimin hazinedârıydın, ama simdi... kalbimin hazinedârısın. Bana benim de önünde bir hiç olduğum kendi Sultanımın huzurunda nasıl davranmam gerektiğinin dersini verdin"

Pers Sultanı iki adamı ölüme mahkum etmişti. Sultanın atını ne kadar sevdiğini bilen mahkumlardan bir tanesi hayatını bağışlarsa , bir yıl içinde ata uçmayı öğretebileceğini söyledi. Kendini dünyadaki tek uçan ata binerken hayal eden sultan bunu kabul etti. Diğer mahkum inanmayan gözlerle arkadaşına baktı: "Atların uçamadığını biliyorsun.Nasıl olup da böyle delice bir fikirle çıkabildin ortaya? Yalnızca kaçınılmazı geciktiriyorsun o kadar." " "Pek değil" dedi birinci mahkum. "Kendime dört özgürlük şansı veriyorum: Birincisi sultan bu yıl ölebilir.İkincisi ben ölebilirim.Üçüncüsü at ölebilir.Ve dördüncüsü...belki ata uçmayı öğretebilirim..!" Umutlarınızın hiç tükenmemesi dileğiyle..

İmkansızlıklara bağlanmış sana giden tüm yollar. Adını anmak bile suç, bilinip cezalara vurulmuş yüreğim. Sensizilik çekilmez , sensizlik yaşatmaz beni. Oysa senden uzakta, teninden kokundan uzakta yaşamak,kadere yazılmış bir kere. Sebebsizliklerle ayrılsada yollarımız ,sebeb bilimişiz en adi şuçları bu aşkta. Bağlanmaktan korkmuş, tutsaklıktan alıkoyamamışız kendimizi. Gözlerimiz kaçıyor şimdileri birbirlerinden oysa bir kez doyasıya bakamamışım hasret kaldığım gözlerine. Bir kez hissedememişim avuçlarının sıçaklığını avuçlarımda. Bir kez yasaksızca gelmemişsin bana...Yada bir kez senin olmayı herşeyimle göze alamamışım hiç.... Ben geldiğimde sen gitmiş sen geldiğinde ben gitmişim sonsuzluğun boşluğuna...

Miss Bee....Bis söylüyos ama sen nedense inad ettin ablacım Sardunyam ablacım aslen bende şoktayım ama gerçek buysa herkes bilmeli

Bis böyle bir marka su üretmiyorus

ee soru nerde

Ben hariç her bayan mutlu oluyo sanırım En son hangi filmi isledin ?

Apla ya sende havadan nem kapıosun Küçükken yaramas değildim En çok hangi ülkeyi görmek istersin

Turkuaz, Coca-Cola şirketi aracılığı ile üretiliyor, Sabancıların Turkuaz markası adı altında bir ürünü yoktur...

Evet Küçükken sevdiğin oyuncağın neydi

Abla senin devrin çoktan kapanmış Baksana sorulara bilenem geç kalıosun

Turkuaz Sabanacılara ait bir marka değildir...

Para dermişim tabikide AŞK Hangi tür müsiği seversin

Sevgili Gelincik kesinlikle haklısın...Umarım bizde de en kısa zamanda yasaklanır...