baymeraklı

doğada yaşayan insanların kendi dinleri de olsa bir şey hakkında akıllarına soruların gelmesi normaldir. inanmış insanların hepsini sorgusuz, akıldan mantıktan uzak sanmak yanılgıdır. herkes bir düşünme yetisine sahiptir. yaşamak öyle kolay değildir; inanmışlar da ister istemez bu zorluklarla karşılaşıyuorlar ve akıllarına gelen sorulara cevap buldukça iman tazelemiş oluyorlar. ama imtihan dünyası işte ne cevaplar biter ne sorular; bu belki insan olmanın bir onurudur(yaratılma hikmeti). ateist ahbaplarımızın da herhalde komşuları vardır. bir şekilde bir çevrede elbette inanmışlar gibi düşünerek bir sonuca varmışlardır; ama farklıdır. bir ateist kendini ne kadar şanslı görüyorsa bir inanmış da o kadar şanslı görüyordur. hristiyan anne babadan dünyaya gelenler bir sosyolojiyi devam ettirenlerdir; bu sosyolojiyi başlatanların da belli bir vebali vardır; kaldı ki İslam'ı araştırma imkanından yoksun bir hristiyan, dininde tevhidi bulmuşsa onun peşinen mahkum olacağına dair elimizde bir veri yoktur. biz semavi dinlere inanmışları topyekun mahkum etmiyoruz. ama birbirimizi uyarmak ve bu doğrultuda eleştirmek de görevimizdir. birbirimizden sorumluyuz. bir hristiyanın mükafat mı yoksa ceza mı göreceğini bilemeyiz; çünkü bir yaratıcıya inanmaktadır ve nasıl öldüğüne de şahit değiliz; zahiren şahit olduklarımızı eleştiririz; aslını bilen Allah'tır. Saygılarımla...