Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,
Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden
Bazen limanlardan demir alma vakti gelir. O gemiler çürümeden önce!
Bu zamanın geldiğini içimde hissedebiliyorsam ne mutlu bana! Evet zaman geldi işte şimdi geldi!
Sözlerim gideceği yeri elbet ki bulacaktır... Ufku benimle görmen için söz vermedim sana.
Benim vaktim derin sulara açılma vaktidir artık. Elbet ki senin limanına sığınmak isteyen içi sımsıcak sevgiyle yüklü gemiler de gelecektir sularına. Ama ben şu an yol alıyorum seni çürütmeden önce yıpratmadan önce... Sonunda ufku görebilmen dileğiyle!...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.