suduru

Argon.Dün Eskişehir'den İzmir'e yolculuk yaparak gelen dört ayaklı.Birisine göre adı ''Pisimiyav''.Gece evdeki diğer hemcinslerine alışması için kapalı bir odada geçen yaşamı.Bugün özgürce kapıların açılması.Önce tıslamalar,saldırganlık belirtileri.Şimdi birbirini kovalayan oynaşan canlar.Bir gün süren yabancılaşma.En küçüğümüz saklanıyor henüz.Elbet oda alışacak.Evde 3 kedi,üç insan.Mutluyuz.

3 haziran da anneyi görmüştüm.Eline uzandım yüzüne dokundum.Söylenecek çok şey vardı söyleyemedim.Bugünde aynı duygular içindeyim.

Kedilerle yaşamak insanlarla yaşamaktan daha kolay çoğu kez.Evdeki Şans ve Oğluş olmasa ne yapardık bilmem.Kızımın ve benim en yakın arkadaşlarımız,ortak noktamız,ortak çocuklarımız onlar.Annelik daha çok bana düşsede şikayetim yok.Onların sağlıklı büyüdüklerini görmek,bir canlıya yaşam şansı tanıdığını bilmek,doğanın bir parçası olduğunu bilmek müthiş zevkli.Tatmayan anlamaz bizi.Yakında birde misafirimiz gelecek Büyük kızımın Argon'u.Bakalım nasıl bir grup oluşacak evde.Biz insanlar ve dört ayaklı dostlar. Güzel günler bizi bekliyor.Onlar cebinizdekinin ortağı ama kim verebilir böyle bir huzuru..

Düşününce ne kadar çok ....,mış gibi yaşadığını anlıyor insan.Bilsen de ,görsen de, duysan da,geçiştirip kolaya kaçmak.Aldığımız eğitimin,edindiğimiz deneyimlerin birikimlerimizin hiç önemi yokmuş gibi,geçiştirilen,olmuş gibi ,tamam gibi kabullendiğimiz,düşününce bir şeylerin eksik olduğunu yüreğimizde hissettiğimiz,bin bir bahane ile kendimizi kandırdığımız ne kadar çok mış gibi yaşıyoruz.Kolay olduğundan,tembellik içimize işlediğinden,yaşamı oyun gibi algılayışımızdan,en çok da kaderci bakışımızdan.Değişmeliyiz,hem de tepeden tırnağa...

yazdığının arkasında duran ile babasının arkasında duran(BİRGÜN)

bu kavga.. yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek..

Yarın ,sprey boyayla yazdığı ''hükümet istifa'' eylemi nedeniyle davası var onun.Çanakkale'de.Bir çocuğun hakkında yaptığı bu eylem nedeniyle dava açan bir sistemde,asıl davalık olması gerekenler nasılda masummuş gibi gösteriliyor.İnsan olan,anne baba olan,yaşama evrene saygısı olan herkesi ilgilendiren davaya sesimizi çıkaracak mıyız?Bu çocuğu,bu sistemin içinde koruyacak mıyız?Sahip çıkacak mıyız?

Yaşanmışlıkları bırakıp yenilerle başlamak isteği yoğunlaşsada bir süredir,içimdeki sabırlı olma duygusu güçlü ki,bekleyebiliyorum.Kaç kişi gördü, kaç kişi sordu sayısını unuttum.Her gelen gidenden sonra artan enerji azalmasını da aşıyorum.Yaşamda hiçbir şey istenildiği zaman olmuyor.Ancak olgunlaştığında gülüyor zaman.Biliyorum güzel şeyler olacak...

çok eskiden ve unutulmayan... ikimiz kaldık gözlerim. gece çok uzun. hadi uyandıralım kederlerimizi, efkarlarımıza söyle kalksınlar, yalnız bırakmasınlar bizi, gece çok uzun.