korkarım doymuyoruz ve doymamaya devam edicez... daha fazlasını, daha iyisini istemekten vazgeçmeyecek insanoğlu, daha fazlasını isterken de hırslarına yenilecek ve insanlığını kaybedecek..hangimiz düşünüyoruz ki bu hayatın her an sona erebileceğini öyle kaptırmışız ki hayatın telaşına kendimizi, gerçekleştiremediğimiz sorumluluklar huzursuzluğumuz oluyor, üç sayfa daha yazabilseydim,erken kalkmalıydım,....vb. koşarak yaşıyoruz hayatı, hiç bir canlının olamayacağı kadar benciliz üstelik ve de tehlikeli, samimiyetten uzak.... dün düşman bellediklerimizi bir anda zavallı dost olarak bağrımıza basma eğilimleri gösteriyoruz, bir sözle, bir tavırla seviyoruz insanları ve bir o kadar kolay nefret ediyoruz... ne insana ne hislere saygımız var... kısaca aslında yaşamıyoruz savaşıyoruz