Son - DeM

Çıkmaz sokakta yol bulamadım Gözlerim yandı ağlayamadım

Ah ah keşke ayaklarımın üzerinde durabilsem.Ama beni zamanında okutmayan ailem,bir iş bulsam bile yine direk gibi önüme dikilecek,zaten ayrılmama bile izin vermezler,kaç kez dile getirdim ayrılmak istediğimi aileme,onlara göre bir eş,dövmüyor,kumar oynamıyor,evine ekmek getiriyorsa idael eş!Bunlar olmamasına karşılık şikayet ediyorum diye bana söyledikleri cümleyse: Rahat batıyor sana

Sizi sinirlendirdim ben galiba sevgili gloria,yinede teşekkürler

Her şartta mı bu söylediğiniz?keşke kolay olsaydı o kadar belki kolaydırda bizler zorlaştırıyoruz kimbilir

Bir çocuğum var evet Annesi hep hüzünlü bir çocuğum var,ben annemin pek güldüğünü görmedim ve bu daima üzdü beni,çocuklar anneleri hep gülsün ister biliyorum. Çok küçük bir yerde yetiştim ben sevgili gloria,sonra evlendim hiç tanımadığım bir çevreye geldim,eşimin ailesi çok mutasıptı,hemen başladılar çocukta çocuk,ailem uzağımda,arkadaşım yok,eşimin ailesiyle hiç yakın olamadım,bir türlü aralarında yer edinemedim,çok farklıydılar.Evlendim 5 ay sonra hamile olduğumu öğrendim.Çok erkendi biliyorum,eşimi iyice tanımadan,evliliğim oturmadan geliyordu bebek.Ama olmuştu işte. Eşim iyi insan doğru,mutlu olmak için bu yeterlimi sizce,ya birbirine uyum,sevgi,arzu? Evet tabiki iyi bir aileyi hakediyor eşim,bir çocuk daha bizi iyi bir aile yaparmı acaba bilmiyorum ki?

Öncelikle yanıt verdiğiniz için teşekkürler.Evet tabiki doktorun söylediklerini aynen aktardım size. Elbetteki kararı ben vericem.Ama yanlış br karara varmak istemiyorum.Tek istediğim fikirleriniz,empati yapar ve sizler böyle bir durumda napardınız bana yazarsanız,belki bende kendime bir çıkış yolu bulabilirim,söylediklerinizin ışığında.

Sevgiler selamlar öncelikle herkese; Belki uzun olacak ama lütfen sonuna kadar okuyup bana cevap verirseniz çok mutlu olurum. Büyük bir çıkmazın içindeyim,en yakın arkadaşlarıma bile açamıyacağım bir sorunum var...Öncelikle bir psikologdan yardım istedim aslında,fakat önerileri beni tatmin etmedi açıkçası.Vereceğim karar neticesinde hayatım tepe taklakta gelebilir,cennete de dönebilir... Biz aynı kasabanın çocuklarıydık, gerçi o hep dışarda okumuştu aramızda on yaş gibi bir farkta olunca,ben 19'lu yaşlardayken bir vesile ile tanıştık.Girdiği ortama ışık saçan,herkesi etrafına toplayan akıllı ve güzel bir insandı.Ona ilk görüşte aşık olmuştum,kısa sürede onunda benden farklı olmadığını öğrendim.Birbirimizi çok sık göremiyorduk,bir şirkette pazarlama bölümünde çalışıyordu ve şehir şehir dolaşıyordu,çok çalışkandı,zaten şu anda şirketin genel müdürü,biliyordum beni çok seviyordu ama işi birlikte olabileceğimiz zamanın çoğunu alıp götürüyordu işte...Cep telefonu,internet nerdee.şimdi gençler çok sevgililer çok şanslı.Üç yıl zorluklar ve hasretle geçti.Geriye uzun uzun mektuplar kaldı.Bu üç yıl boyunca ne onun ailesi,ne benim ailem sıcak bakmadı ilişkimize.Benim ailem sürekli seyahat eden bir insan oluşundan istemedi,onun ailesi de beni yüksek tahsilli olmayışımdan istemedi.Yasaklar itirazlar derken koptuk birbirimizden. Benim için herşey bitmişti,çok uzun süre kendime gelemedim.İleriye dönük hiçbir hedefim hiçbir arzum yoktu,nereye gidersem gideyim,nerde yaşarsam yaşayayım artık tam olmayacaktım.Onunda olamayacağını adım gibi biliyordum.Önce o,ailesinin onayladığı biriyle evlendi,tam iki ay sonrada ben akrabalarımın tanıştırdığı,ailemin onayladığı şimdiki eşimle evlendim. Evlenmiştim ama ben ben değildim de bir robottum sanki,eşimide üzmek istemedim hiç,çünkü o da iyi bir insandı.Bu evlilikten daha iyisini hakettiğini düşündüm hep.Bir yıl sonra bir kızımız oldu.Ama o da birbirimize bağlayamadı bizi,artık anneydim,kızımı çok seviyordum buna karşın hala o 19 yaşında ki aşık genç kızdım.Öfke doluydum, hep asabiydim.Bunu bastırabilmek için ufak ufak içki içmeye başladım.Eşim akşam eve geldiğinde onu güzel karşılayayım istiyordum çünkü.2 derken 3,3 derken 4 şişe bira içmeye başladım.Geçen yıl bir sabah,kızımı yakındaki bakkala süt almaya gönderiyordum.Bana baktı baktı,sanada bira alayım mı annecim dedi.Ben oracıkta dağıldım.Ve bir daha öyle içmedim.İki ay önce eski erkek arkadaşımın telefonu geçti elime,kendimle gerçekten çok mücadele ettim ama dayanamayıp aradım onu.Sesimi hemen tanıdı,epey bir sohbet ettik ve daha sonra sık sık birbirimizi arar olduk.Şimdi benimle yüzyüze görüşmek istiyor.Onunla görürsem biliyorum ki bu tek bir görüşme ile kalmayacak ve biz yanlışa düşeceğiz.Eşimde şu anda bir çocuk daha istediğini söylüyor.Bana "eşlerimizden ayrılalım tekrar biraraya gelelim diyeceğini sanmıyorum,çünkü telefon konuşmalarımızda çocuğuna ne kadar düşkün olduğunu,eşinden bir kez ayrılmak istediğini,fakat annenin çocuğu alıp götürdüğünü,bu ayrılığa dayanamadığını söyledi.Şimdi ya ben başka bir çocuk yapmadan onun metresi olmayı kabul edicem yada eşime bir çocuk daha verip arkama bile bakmıyacağım.Bu olaydan sonra bir psikoloğa gittim çünkü ne yapacağımı bilemez bir haldeyim.Psikolog aynen şöyle konuştu benimle: Şöyle bir etrafına bak kızım,kaç kadın mutlu.Sanıyormusun ki herkes sadık eşine.Kaç yaşındasın?Tahmini kaç yaşına kadar yaşarsın.Ve bu kısa ömürde ne kadar mutlu olmak istiyorsun bunu sor kendine.Seninle evlenmeyecekte olsa birlikte olacağınız zamanların tadını çıkar çok seviyorsn. Çok şaşırdım,kafam daha da karıştı...Şimdi soruyorum,siz olsaydınız böyle bir durumda siz ne yapardınız?