Liderler

mutsuzluklar da mutluluklar da cok iyi kullanilmalidir ; cunku karamsarlik ole bisey ki bi anda cekilip gidiveriyor ; mutluluk ta oyle; bi anda cekiliveriyor ... onemli olan ikisine de tum benligimizi teslim etmemek .. ikisi de hikmetle yaratilmistir ve donusum halindedirler ve inanin olgunlasmasi icin gereklidirler ... mesela adamin birinin isi rast geliyor ; birden agzi kulaklarina varircasina sevinmeye basliyor; sevinirken kontrolden ciktigini goruyoruz boburlenen tavirlar sergiledigini goruyoruz ; ya da ticareti rast gitmediginde cinnet gecirip birden bayilmaya kalkiyor . bi sonraki hamlesini hesaplayip ders almasi gerektigi yerde komple kendinden gectigini ve ne kadar ilkel bir ruh halinde oldugunu goruyoruz ... olgunluk ; korkuyu ve umidi ayni ruh halinde yasayabilmekten gecer ... insanin en ust kapasitesi budur ... biri oburune devredicek sekilde degil ; eszamanli bir ruh hali olmalidir mutluluk ve mutsuzluk ; buna HEybet denir ... Mesela Ataturkun karsisinda duran kisinin dizlerinin bagi cozulurdu .. ozellikle avamdan biri goz goze gelse cakilir kalirdi

Sevgili gloria, sanırım mutsuzluk bağışıklık sistemimizi güçlendiriyor ve ne hikmetse, mutluluktan daha çok ses çıkarıyor; senin de belirttiğin gibi güçlü kılıyor insanı. Varsın mutsuz olalım zaman zaman, yeter ki umutsuz olmayalım ve başka yüreklere mutsuzluk aşılamayalım. Sevgilerimle...