IRAK savaşında babası ve annesi ölen ve ayakları kopan bir çocuğun IRAK savaşını yöneten Tommy FRANKS'a yazdığı şiir.

Ben Basra\ dan Ömer...

Belki haberin yoktur diye yazıyorum Franks;

Önce demokrasi yağdı göklerden

Sonra özgürlük geçti üstümüzden

Palet palet...

Ve insan hakları namlularından

Yüzü maskeli adamların

Saniyede bilmem kaç bin adet.

Demokrasi bizim eve de isabet etti

Bir gün sonra anladim ayaklarımın koptugunu

Babamın vücudunda

Tam on sekiz adet

İnsan hakları saymışlar.

Annem zaten yoktu

Ben doğarken

İlaç yokluğundan ölmüş.

Ambargo falan dediler ya

Anlamadim, çocuk akli iste

Sen daha iyi bilirsin...

Sizde de barış böyle midir Franks?

İnsan hakları çocukları yetim,

ve ayaksız birakır mı orada da?

Ya demokrasi?

Güpegündüz pazara düşer mi?

Ve zenginlik...

İnsanları korkudan uykusuz bırakır mı?

Ve kuşlar gökyüzünü terkeder mi orada da?

Babamla söylediğim son dua dilimde,

Ayaklarim hastanede,

Ve giymeye kıyamadığım ayakkabılar

Elimde kaldı...

Çocugun var mı Franks?

Al... çocuguna götür onları

Bir işe yarasın.

Kimbilir baktıkça,

Belki beni hatırlarsn

Bu nasıl demokrası Franks.?

Düstügü yeri yaktı

Merhamet hür dünyaya..

Bu kadar mi Iraktı?