Kurtulamazsın

sabah kalkarsın

gözünde nem

kalbinde sızı

günaydın diyecek birini ararsın

yoktur kimseler...

ne bir ses ne bir nefes...

bulamazsın kimseyi terkedip gitmiştir herkes.

ağır akşamlarda çöker üstüne...

bir sarkaç gibi vurur beynine o yalnızlık.

gece ya da gündüz farketmez ki

yaşam zaten karanlık,

yatamazsın...

yatsan da uyuyamazsın.

dönersin sağa sola

bir ağrı saplanır yüreğine.

spazmlar iner midene

tüm düşünceler saldırıya geçmiştir.

bedenini ele geçirmiştir...

çünkü...umutsuzsun,çaresizsin.

birinin ''iyi geceler'' demesini beklemişsin.

bazen duyar gibi olur,gülümsersin,

sadece seraptır,sadece hayaldir.

öyle istemişsindir...

işte o an hemen uyanırsın...

süzülen iki damla yaş.. istemesende ağlarsın

artık hiç uyuyamazsın sancılardan

kurtaramazsın kendini

sessiz gecenin saldırılarından.

dönersin yatakta sağa dola

yüreğin daralır sıkıntılardan.

uyusan da rahat edemezsin

bu acılar, uykunda da rahat bırakmaz ki

kabus olur ziyaret eder seni.

artık yaşam biçimindir...

hasretin, umutsuzlukların, acıların.

seninle, yüreğinle özdeştir...