AŞK MI ?

bir zamanlar uzak bir ülkenin geniş bir tarlasında bir günebakan yaşarmış. doğduğu ilk günden beri güneşe aşıkmış. her sabah güneşle birlikte uyanır ve gün boyu yüzünü ona dönermiş. günebakanın gövdesinde de ona aşık bir küçük sarmaşık,umutla beklermiş günebakanın kendisine dönmesini,kendisine bakmasını ve güne bakanın gövdesine umutla sarılırmış kendini hatırlatmak için...her sabah biraz daha sarılır,biraz daha sıkarmış günebakanın gövdesini ama ne çare,günebakan güneşle uyanır yüzünü ona döner,güneş batınca da boynunu büker ertesi sabaha kadar sessizce ağlarmış...sarmaşık umutla sarılırmış,bir daha bir daha ve güne bakanı beklermiş bitmeyen bir umutla...günlerden bir gün,bir sabah sarmaşık bir de bakmış ki günebakan boynunu kendine doğru bükmüş...öyle bir sewinç duymuş ki içinde az kalsın çığlık atacakmış...ama sonra farketmiş ki güne bakan ölmüş...sarmaşık günlerdir onun yüzünü kendine çevirmek için gövdesini o kadar sıkmış ki onu boğduğunu,öldürdüğünü anlamamış...üzüntüsünden o da kendini salmış ve yek vucut olmuşlar ama ölü...orada öylece kalakalmışlar,ta ki bir çiftçi gelip onları yolup yolun kenarına fırlatana kadar...