TÜRK -MEMLUK YARATILIŞ EFSANESİ..

Yılları sayılamaz, çok çok eski bir çağmış,

Gökler sanki delinmiş, çok çok yağmurlar yağmış,

Dünya sele boğulmuş, bu şiddetli yağmurla,

Yeryüzü hep kaplanmış, sürüklenen çamurla,

Sellerin önündeki, çamurlar bir yol bulmuş,

Kara-Dağcı dağında, bir mağaraya dolmuş,

Mağaranın içinde, kayalar yarılmışmış,

Yarıkların bazısı, insanı andırırmış,

Kayaların yarığı, insan kalıbı olmuş,

Kalıpların içi de, kille çamurla dolmuş,

Aradan zaman geçmiş, yıllar asırlar dolmuş,

Yarıklarda bu toprak, sular ile hallolmuş,

Saratan burcu derler, bu burca gelmiş güneş

Havalar çok ısınmış, ateş ile olmuş eş,

İnsan kalıbındaki, su ile toprak pişmiş,

Birbirine karışmış, zerreleriyse şişmiş,

Onlara göre sanki, mağara bir kadınmış,

İnsana vücut veren, içi de bir karınmış,

Güneşin ateşiyle, su ile toprak pişmiş

Dokuz ay süreyle de, serin bir rüzgar esmiş,

Su, ateş, toprak, rüzgar, dört unsur derler buna,

Bunlar temel olmuşlar, ilk insan vücuduna,

Tam dokuz ay geçince, bir insan çıkıvermiş,

Nedense adını da, "Ay-Atam" alıvermiş,

Ay-Baba'yla, Ay-Dede, türkçeye burdan kalır,

İnsanın ilk ceddi de, kökünü Ay dan alır,

Ay-Atam adlı ata, göklerden yere inmiş,

Bu yerin suyu tatlı, havası da serinmiş,

Sonra başlamış yine, büyük seller yağmurlar,

Mağarayı doldurmuş, yine killer çamurlar,

Sünbüle denen burca, güneş de gelmiş inmiş,

Bu burçsa Saratan'dan, dağa aşağı imiş,

Güneş alçak burçtayken, yeniden toprak pişmiş,

İkinci yaratık da, birinciye tam eşmiş,

Birincisi Ay-Ata nasıl idiyse kişi,

Bu ikinci şahıs ta, yaratılmıştı dişi,

Ay-Va demişler herkes, bu dişinin adına,

Ak-Yüzlü anlamına, böyle denmiş kadına,

Ay-Atam ile Ay-Va, birleşip evlenmişler,

Kırk çocuk doğurmuşlar, toplanıp derlenmişler,

Kırk çocuğun yarısı, nasılsa erkek doğmuş,

Diğer yarısı ise, tesadüfle kız olmuş,

Evlenmişler çocuklar, nesilleri bolalmış,

Soyları büyüyerek, ulusları çoğalmış,

Anne ve babaları, zamanla ölüp gitmiş,

Çocuklar mağaraya, onları gömüp gitmiş,

Ama bu mağarayı, hiç kimse unutmamış,

Hiç bir kutsal şey onun, yerini tutamamış,

Altın kapılar ile, kapamışlar ağzını,

Çiçekle süslemişler, mağaranın yanını.

TÜRK MİTOLOJİSİ - I Cilt

Prof. Dr. Bahaeddin Ögel

Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu

Türk Tarih Kurumu Yayınları

VII. Dizi - Sayı 102

Ankara - 1989