''O'' Yer!
Gönderen: tülvent
3.070 görüntü
Bu gece yine ''o yer'' deyim. En derinime kaçıp saklandığım, sahte hiç bir şeyin bulunmadığı, herkesten ve her şeyden uzak, kendimle buluştuğum; içimdeki yerde!
Yalnızlığımı gömdüğüm, iç sesimi dinleyip insan yanımı korkmadan yaşadığım için seviyorum, zaman zaman buraya sığınmayı…
Boğazımda düğümlerle, dilegetiremediğim hislerle bu gece; tüm zamanların ötesinde, avucumdan kayıp giden onca yılın, onca telaşın ardından karıştırıyorum geçmişimi. Sanki bir saman yığınını karıştırır gibi... Düşüncelerim allak bullak. Her şey rengini kaybetmiş, her şey olduğundan daha yabancı sanki... Çok duygusalım, içime sığamıyorum. İçim öylesine sesli, öylesine dolu bu gece. Bir yanıma kendimi aldım, bir yanıma da ''hayat'' denen oyun sahnesini.
Girişi yazılmış, gelişmeleri hazır, hatta hatta sonucu bile belirlenmiş bir senaryo misali hayat! Sadece oynamak kalıyor.
Sahnedeki kahramanın acaba ne kadarı benim? Ne kadarı dublörüm? Öylesine açılıp kapandı perdeler. Böyle yazılmamalıydı bu oyun...
Aniden uyanıvermek olsa, ne güzel olurdu... Yolunda olması her şeyin; geçmişe ve bugüne ilişkin... Oysa uyanığım ve bu andayım ne yazık!
Beni mahsur bırakan zamanları temizlemek, ya da hayatın satır başına dönebilmek imkansız şimdi. Yüreğimin ta derininde yüzüyorum bu gece. Hani, bir reddedilişle teslimiyetin kesiştiği noktada kar gibi eriyiverirsin ya zamansız; öyle kalakaldım kıvrıla kıvrıla uzayan yollarında hayatın.... Oysa ışık ışık gözlerim, tatlı bir masal tadında düşlerim, umutlarım vardı. Ve elbette beklentilerle dolu gencecik ve apaydınlık günlerim!
Alaca karanlıkla birlikte, uçurtmalarım düşlerimin tellerine takılı kaldı; hayallerimse gerçeklikle karşı karşıya. Anılarımsa, geçmişin satıraralarında şimdi.
Okyanusların dev dalgalarında birmartının kanat çırpışlarını yaşadım çok zaman, sessiz sedasız... Girdaplarla boğuşarak ve içimdeki sessiz çığlıkları kimseciklere duyurmadan, kimsenin gözlerinin içine bakarak yüreğimi dökemeden.
Hayat merdivenlerini suskun ve yorgun adımlarla çıkarken, yaşamın ağrılarıyla ağırlaşan bedenimi taşımakta zorlanıyorum bazen...
Son basamak gelmeden; onca yıldır benimle gelen, onca yıldır içimde duran sevgiyle teselli bulmak zamanı şimdi...
Benimle kalan ve benimle gidecek olan!
YÜREĞİMİ, DENİZ KOKAN KENTTE BIRAKTIM ÇÜNKİ...
5 Yorum
Önerilen Yorumlar