Sevgi ve aşk karşılık bulduğunda nasıl da doyumsuz. Mevcut tüm zamanların hepsinin bile yetersiz gelmesi ne demekmiş öğrendim seninle. Her şeyin toplamı dahi, sevgini yerinden bile kıpırdatamaz terazimin kefesinde. Kim okumaya gerek duyar ki aşkı anlatmaya çalışan Mevlana'yı, böylesi bir aşkla biz gibi bizzat yanıp tutuşurken alev alev. Aşk biziz, biriz, tamız, hem yokuz, hem de varız. Dünya, hesaplar, insanlar, amaçlar varmış bize ne, üstünde durduğumuz tertemizliğimiz gibi beyaz bulutlardan cennetimizde duyulmayan sesler onların hepsi de. Birbiri etrafında el ele dönen iki pervane olmuşuz, gözleri kamaşmış yüzleri gülen. An durmuş, zaman akmaz, mekan yok olmuş, tek atan kalbimizin sesinin huzuru doldurmuş içimizi, erişilebilecek son noktasındayız mutluluğun, aşkın, sevginin, saflığın, güzelliğin ve iyiliğin.

Tutku doluyum her zerrene ve varlığına, bir tanecik güzel eşim, bir tanem...