YAĞMURLAR DİNMEDEN GEL
Gönderen: gloria
· 1.784 görüntü
Akşam oluyor ve ben yalnız kalıyorum. Yalnız da kalamıyorum aslında.. Aklım sen, fikrim sen, ben sen, 1 kilometre ötem, 100 kilometre ötem sen… Kendimle bile yalnız kalamıyorum. Kafamın içi şehir trafiği gibi, kalabalık, gürültülü... Sessizliği özledim... Seni özledim...
Bütün şarkılar mı sen? Her yer mi sen oldun? Hepsini anladım da ben nasıl sen oldum?
Acıyor, dindiremiyorum bir türlü bu acıyı, sürekli dua ediyorum, zaman geçsin, en azından dinsin içimdeki fırtına... Süt liman denizlerimi özledim, denizler de durulmuyor sen olmadan…
Tanrım, Tanrımmmm dursun artık yağmurlar, dinsin artık bu delicesine fırtına, savrulup duruyorum. Tutuşuyorum ateşlerinde. Yoruldum, çok yoruldum, dindiremiyorum yağmurları gücüm yetmiyor, durduramıyorum fırtınaları, Tanrı mıyım ki ben, nasıl yapayım? Çok güçsüzüm, çok dermansızım, çok yorgunum, çok umutsuzum. Ondan yana değil, kendimden yana bu sefer umutsuzluğum. Ben artık kendimden umutsuzum!
-
2
Önerilen Yorumlar
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.