Yazık Ettim Kendime
Gönderen: delifırtına
1.184 görüntü
Önce doğdum elbette.
Bir gül yüzlü ananın kucağına hem de
Adıma bin bir isimden birini vermişler
Büyürken ismine aşina oluyor insan
Manasıyla yoğruluyor isminin
Okullar, parklar, sokak araları
Git gel bitmeyen yollar
Ufacık adımların büyüyeceği günlere değin
Bir hayalden bir diğerine gidip geldim
Anam öğretmen, babam doktor olmamı istedi
Ben ne olacağıma karar bile veremeden
Bir sistem vardı yaşanılan
Ve bu sistemdi bizi biçimlendiren
İstenilenin anamın istediği olmasını dilerdim
Doktor olmamın babama yarayacağı isteğiyle büyüdüm
Ama değildi.
Hayal kurardım ve hayallerim yontulmuştu
Kim olduğum birileri tarafından belirlenmiş
Acımı bile doyasıya yaşayamadan
Hâlâ yaşıyorum.
Evinin eşyalarına ram olmadın mı evin güzel durmazmış
Çocuklarınla rahat oynayasın diye evin boş kaldığında
Ardından cimri diye laf ederlermiş meğer
Bir de orada burada yanan canlar vardı, şimdiki gibi
Düşünmek güzeldi, fiili yardım,
‘’ne yapabiliriz ki’ ile sınırlıydı, şimdiki gibi.
Ve bir sürü şey
Neyse,
İsyan ettim.
Olan bitene isyan ettim
Ardımdan edilen lafları duymadan yürür oldum
Farklı olana sövgünün fiili tanığıyım
Herkes oraya giderken buraya gidildiğinde
İnsanların beni dışlamalarına alıştım
Bir eş buldum derken, anlaştım derken
Beni anlıyor derken, dizinde ağlayabilirim derken
Şu an yalnızım.
Şimdi buradan bakınca ki ayrıntıya girmedim
Çok basit üç yol varmış anladım
Ya onlara uyarsın
Ya onların tam aksi yaşarsın
Ya da onarmak için ölene kadar uğraşırsın
Ama bunun için önce, evet önce
Gördüklerimi başkalarının görmesi gerekiyor.
Çok şey gördüm diye değil
Geceleri uykum kaçıyor diye
Pekâlâ, bana verilene tamah edip susabilir, yaşayabilirdim
Ama bir ağlayış bunu bozmaya kafi
Ya da herkes gibi bir şey yok diyebilirdim kendime
Yani yalancı olur yaşar giderdim
Ama yalnızım başımı soktuğum evimde
Dedim ya her şeye rağmen
Yalancı değilim
Ne kendime ne de kimseye
En güzeli de yazık ettim kendime
Münzevi Geda
T2adDFxOsK4
1 Yorum
Önerilen Yorumlar