''Derin Okyanusların sessizliği büyüler beni. İçimi bir heybet hissi kaplar. Kalbim fırtınalarla dolar...''

İnsanların ve toplumların karakteri ya düşerlerken ya da yükselirlerken belli olur…

Bilgelerin, şairlerin, yazarların tüm öğretileri benliğimizi bulmamıza yardımcı olan öğretilerdir.

Su, kendine sırdaş arıyordu.

Önce buluta verdi sırrını.

Ağır geldi sır buluta.

Sağnak sağnak döktü suyun tüm sırlarını…

Sonra göle gitti su.

Ona anlattı derdini.

Bu arada bulut suyun sırrını yağmur yapıp,dolu yapıp,kar yapıp savurduğu için,zaman zaman taşıyordu göl ve suyun sırrı iyice açığa çıkıyordu.

Sonra nehre verdi su sırrını…

Nehir aldı suyun sırrını çekti gitti.

Dereye verdi, dere biraz daha yavaş olsa da nehirden,o da götürdü suyun sırrını bir başka bilinmeze…

Çağlayanlar, şelaler, akarsular…

Hepsi kayboluyordu bir anda.

Sonra bir gün su takip etti dereyi…

Dereye okyanusa ulaşınca fark etti su, bütün sırlarının akarsularla,

Çağlayanlarla,ırmaklarla…okyanusa taşındığını…

Karar verdi su,sırrını okyanusa verecekti.

Öyle de yaptı zaten.

Tüm sırlarını okyanusa verdi…

Artık suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu.

Ne taştı okyanus,ne bir başkasına taşıdı suyun sırrını,nede kurudu…

Geçen karşılaştım suyla,bir bardaktaydı.

Suskundu.

Çok uğraştım konuşturamadım.

Ben tam giderken ”Dur!” dedi su.

Durdum! ”Okyanus yürekli dostlar bulmadan sakın konuşma!

Taşıyamazlar, kaldıramazlar senin yükünü, canını yakarlar, utandırırlar…” dedi”

Akvaryum yüreklilerin dostluk muhabbetinden dem vuramayacağını bildiğimden geçip gitmek daha evla geldi bana…

Tatlı su sazanları yorumlarına devam etsinler…

Değil mi ki,”Okyanus yağmuru hissetmez...''

Dalgalı okyanuslar, durgun Okyanuslar kadar heybetli gelmez bana... Gök gürlemeleri, mavi Okyanusların heybetini silemez diye düşünüyorum... Durgun Okyanus her zaman dana manalı, daha derindir.

alıntı