bu şiirde bana şebonun şarkısının şu sözlerini hatırlattı

 

Gidiyorum gözüm yaşlı

Ah yine yol yol üstüne

Sen sev yağmurları

Yağmurlar yağsın yüzüme...

 

bir arkadaşta der ki

 

git be

gidebildiğin kadar git

senin gittiğin yer diyarmı yar

her bitiş bir başlangıç, her gidişte bir geliş barındırı içinde...

evet barındırır gerçektende..

 

derler ki..meyve ağacında bir tek meyva vardır.o bir meyva toprağa düştüğü zaman binlerce ağaç doğurur.o bir meyvayı korumak lazım. o bir meyva önemlidir çünkü..

 

umut etmekte bana göre bizlerin meyvası..içimizdeki umudu toprağa düşürmek önemli olan..kuruyup gitmesine izin vermemek...

sen, sen ol o zaman.. umut etmekten sakın vazgeçme olur mu frozen

hiç vazgeçmedim ki zaten..ama bazen inancını kaybeder insan..yada ağır gelir yaşamak zorunda kaldıkları ve boşvermeye çalışır ama boşverdiğini sanarken bile içindeki umuda sımsıkı sarılır değil mi..

 

ne kadar üstüne gelirse gelsin hayat sende vazgeçme egzo..

 

umut ettikçe özgürüz

 

umut fakirin ekmeği demişler ...