Seyahat Notları no :1

Peki, şimdi şöyle oldu yarenler...

(Özlediniz di mi beni? Neyse...)

Mucbir ve daha sonra ayrıntısı ile anlatamayacağım bir sebepten dolayı 3 haftadır Cuma akşamı 11:30 da güzel İzmir’ime doğru hareket edip Pazar 17:30da da canım İzmir’den bu kavurucu sıcaklar şehrine geri dönüyorum.

Geçen Cuma günü de bu rutin yolculuğu yapacaktım lakin aklı başına gelen bi kaç Antalya’lı hep birden İzmir’e göçmek istemiş olacaklar ki bi türlü yer bulamadım güsel İzmir’ime giden otoboslarda.

Nihayetinde Tahta atı ile ünlü şehrin yine aynı adlı ve bana hiç de güven vermeyen 302 mitsubishi model otobüsünde zar zor yer edinebildim bu naçiz kaba etime.

Hayır dedim ya güven vermiyor bana diye kafadan kıl oldum zaten.

-Kaç nımaralı koltuk?

-2.

-İyi vurduk mu bi yere direk uçarım artık camdan dışarı. Acı çekmeden mortingen şıtırase...ehi...(bu ********* espriyi yapmaya da bayılıyorum üztünüze afiyet...)

Asıl asap bozucu kısım ise bu düşüncelerin hemen akabinde vuku buldu ki: bi adamceyiz elinde ufak bi kağıtla geldi; otobostan içeri daldı. 2 numero dedi bana baktı sonra da bana elindeki kağıdı uzattı ve birden ortadan yok oldu...walla billa yaw... Ben amcanın Mandrake olduğundan şüphelenip elimdeki kağıda baktım ki özet olarak şu nezih cümleler yazar :

bıdı bıdı turizm sizi sigortaladı...

-kaza sonrası ölüm: 5.000 ytl

-kaza sonrası sakatlanma:2.500 ytl

-ameliyat masrafları : 1.000 ytl...ama...ama...ama...

ambale olmuş bi şekilde 3,5 dk. bakakaldım elimdeki kağıda.... allaaaam niye ben? Niye? 46 kişilik otobüs bi tek ben mi ölecem yaw...hani adaletin; hikmetinden sual olunmayan? Hayır euzübillah filan tamam da 1 numara 3 numara 4 numara,43,44,45,46 bunlar hep benle beraber ölmesi muhtemel şahıslar bana neden hatırlatıyorsunuz ki?

Koydum kitabın arasına unutmayı umdum ferdi kaza sigortamı...

Dewamı az sonra...