güldükçe

gün

devrilir gözlerinin akşamına

gecedir,bir rüzgar getirir ellerini

öperim,kimseler görmez....

dallar ıslaktır ay ışığında....

adın sonbahar yüzlü bir çocuk

ömrümün esrikliğine dolanır gelir

bu kentli akşamlar sanıktır,kanatır yokluğunu

sesin sessizliğimde çoğalır gelir

dallar ıslaktır ay ışığında...

gitmen bildiği gibi konuşuyordu

bensiz...

belki bir kış güneşiydin kimbilir

belki kimselerin uğramadığı bir güz çınarı

kalakaldın tenhalığa

gölgesiz...

/ ve şarkın kanayan bir gül gibi iner

savrulan sokaklarına ömrümün.../

yılmaz odabaşı