Sen Elimden Tutunca..

Sen elimden tutunca

Deniz basardı içimi

Sen elimden tutunca, yüregim

Yesil yosunlara takılıp günlerce

Dip akıntılarının peşi sıra gitmek isterdi

Günlerce, gözbebeklerini tutuşturan o gizli alevin

Kaynagını sorardım kendime

Geceler boyu yolumu arardım zor ve aşılmaz tepelerde.

Sonra ışıklar söner, sonra yıldızlar düşerdi içimdeki serin göllere.

Sen elimden tutunca ben miydim, yoksa bir başkası mı yürüyen seninle...

Dalgalara ve rüzgara basmadan yürüyen.

Sen elimden tutunca

Bir mavilik çökerdi gözlerime

Sonra tüm denizler çekilir

Bir orman uğultularla sarsılır

Bir güvercin sürüsü havalanırdı

Kış bürümüş yüreğimden

Sen tutunca ellerimden

Avlunun beyaz taşlarına dökülürdü

Kızıl yaprakları bir çınarın

Ve ben günlerce

O yapraklara gömülüp ölmek isterdim.

Panjurları açık kalmış eski evler gibiydik

Rüzgarda çarpan, başıboş ve ürkek

Sen elimden tutunca

Kayaları delip çıkardı bir çiçek.

Sen elimden tutunca

Yolculuk basardı içimi

Külrengi bulutlara takılıp günlerce...

Tuğrul TANYOL