Ermişe sormuşlar..

Sevginin sadece sözünü edenlerle onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?Bakın göstereyim demiş.

Sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları bir sofranın başında toplamış..

Sıcak çorbalar dağıtmış her birine..

Derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar vermiş hepsine..

Ermiş bu kaşıkların ucundan tutarak yiyeceksiniz diye şart koymuş..

İnsanlar içmeye yeltenmiş ama kaşıklar uzun geldiği için bir türlü döküp saçmadan götürememişler ağızlarına..

Bakmışlar beceremiyorlar sofradan aç kalkmışlar..

Şimdi demiş ermiş sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe..

Yüzleri aydınlık, gözleri sevgiyle gülümseyen, ışıklı insanlar oturmuş..

Sofraya buyrun deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp karşısındaki kardeşine uzatmış..

Hepsi böylece içip bitirmişler çorbalarını..

Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan..

İşte demiş ermiş, kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır..

Şunu unutmayın hayat pazarında alan değil veren kazançlıdır her zaman..