Yedi, ya da sekiz yaşlarındaydım... Bir gün babam, eve elinde bir kaç kitapçık ve bir teyp kaseti ile çıkageldi. Okumaya meraklı olduğumu bildiğinden (ablam ve babam 5,5-6 yaşlarındayken bana okuma-yazmayı öğretmişlerdi) , bana sık sık kitaplar getirirdi. Yine o anlardan biri olduğunu düşünmüştüm. Ancak bu sefer , "Bak; sana bunu/bunları getirdim" dememişti. Elindeki kitapçıkları bir kenara koydu ve kaseti kabından çıkararak kasetçalara taktı. Ben de bu arada babamın bir kenara bıraktığı kitapçıklara bakıyordum. Sonra ilgimi kasetin kapağı çekti. Üzerinde "Safahat'tan Seçmeler" yazıyordu. Ben kasetçalardan gelecek müzik sesini beklerken, tok sesli bir adamın etkileyici ve akıcı bir ses tonuyla bir şeyler okuduğunu duydum. Sonra, hayatımın sonuna kadar unutamayacağım bir şiiri, yine o tok ve akıcı sesiyle okumaya başladı. O ses ve mısraların akıcılığı beni öylesine etkilemişti ki, büyülenmiş gibi kıpırdamadan onu dinliyordum. Neden sonra, babamın gülümseyerek beni izlediğini farkettim. "Çanakkale Şehitlerine" demişti...

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!

Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...

Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi...

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

"gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın.

Herc u merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...

Seni ancak ebediyyetler eder istiab.

"Bu, taşındır" diyerek Kabe'yi diksem başına;

Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namiyle,

Kanayan lahdine çeksem bütün ecramiyle;

Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;

Yedi kandilli Süreyya’yı uzatsam oradan;

Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına,

Uzanırken gece mehtabı getirsem yanına,

Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;

Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;

Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...

Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

Vatanı uğruna canını feda etmekten kaçınmayan o büyük insanları, yeni bir 29 Ekim'e girerken saygı ve minnetle anıyorum...