Zıplanacak içerik

made in turkey!'s Blog

Blog gönderen: made in turkey! - Şurada: Genel

  • Başlık

    137

  • Yorum

    46

  • Görüntü

    77.604

Bu blog hakkında

BİR TÜRK YAPIMI:)

Bu blogdaki başlıklar

aRtıK aLdAnMaK iStEmİyOruM.......

Artık aldanmak istemiyorum. Beni sevgilerinin ölümsüzlüğüne inandır, korkulardan, şüphelerden kurtar. Hiç aldanmamışların o engin iç rahatlığına hasretim. Ayıkla, arıt beni... Bütün insanlar aldanıyormuş, sürekli bir aldanmaymış yaşamak... Ne çıkar? Ben artık aldanmak istemiyorum ya! Sen ona bak... Onun için seni erişemeyeceğin bir yere çıkarmayacağım, olduğun gibi seviyorum seni. Olmanı istediğim gibi değil... Hiç olamayacağın gibi değil... Neredeysen orada dur... Nasılsan öyle kal...     B

yArİm hAzİrAn........

Kimbilir kaç baharı birlikte uğurladık seninle... Kimbilir kaç yazı karşıladık kan ter içinde... İlhamısın ergenlik şiirlerimin, o ilk Haziran’dan beri... Yaşgünlerimin fener alayı, ilkyaz günahlarımın tanığısın... Tanığısın yüzüme düşen gözlerin, tenime değen ellerin... Senle başlayıp, sende bitirdim bunca yılı... Sendin hararetli yılsonu muhasebelerimin değişmez takvim yaprağı... Tutkunum sana... sadık, itaatkar ve hayran.. ... Yarim Haziran...!     ***   Hasretle bekleyip iple

vazgeçmek olmazdı............

Vazgeçmek olmazdi; maviye vurulmustu...   Bazen bu mavi sevdasi sigmaz olurdu yüregine, mavi sözler dökmek isterdi kagida. O zaman kalbini alirdi eline, kalbini yakan aski alirdi; beyazin üstüne maviden izler birakirdi. Beyaza siyah dokunmamisti; beyaz kirlenmemisti, beyaz maviyi beklemedeydi...   Maviye vurulmustu... Bir kere ileriye bakmisti... içinde maviyi farketmisti bir kere... vazgeçmek olmazdi; vazgeçmiyordu...   Bazen yoruluyordu bu sevdadan, bir parça maviyi yüreginde tasimak

RuS RuLeTi.......

Anlatmak mümkün mü bilmiyorum; kelimelere, sayfalara sığdırılabilir mi sensizlik? Başı olur muhakkak da sonu gelir mi yazının? Sen diye başlayıp, yokluğunla tamamlasam cümleleri, merhem olabilirler mi yaralarıma? İçimdeki bu eksiklik, ıssızlık, yansımaz mı satırlara? Birazdan göreceğiz sanırım; çekiştirip durduğu kalemi, elimden alır almaz yüreğim...   Sen, gölgesinde dinlendiğim kökü bende bir çınardın. Gazel dökmüş bir bahardı yokluğun!   Sen, bir saçak altıydın dolu yağarken sığ

BeN SaNA YANArKeN ŞiMdi

Gözlerine bakarken umurumda değil mevsimler Gülüşün hep deniz kenarı bana Sen bir adım attığında göreceksin Elinde balonlarla bekleyen o adam benim Aldığım en derin nefessin sen Dudaklarının dudaklarımdaki işgali hala yüreğimde Nefes alıyorum ama hala bulamadım seni   'ben sana yanarken şimdi...sen kim bilir nerede üşüyorsun'   Cyhn YLMZ

................

eLFiDa   Yüzün geçmişten kalan, aşka tarif yazdıran Bir alaturka hüzün, yüzün kıyıma vuran Anne karnı huzuru, çocukluğumun sesi Senden bana şimdi zamanı sızdıran   Şımartılmamış aşkın sessizliğe yakın Kimbilir kaç yüzyıldır sarılmamış kolların Sisliydi kirpiklerin ve gözlerin yağmurlu Yorulmuşsun hakkını almış yılların   Elfida bir belalı başımsın Elfida beni farketme sakın Omuzumda iz bırakma yüküm dünyaya yakın Elfida hep aklımda kalacaksın   Elfida sen eski bir şa

kendine iyi bak

KENDİNE İYİ BAK   “Kendine iyi bak” bir veda değil,elveda cümlesidir çoğu zaman.O üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde...   "Kendine iyi bak" çünkü bundan sonra ben yanında olmayacağım. Olamayacağım. İstesem de istemesem de.Sevdim bir zamanlar seni,hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmanı istiyorum.Olurda birgün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.   "Kendine iyi bak" çünkü bundan sonra kendinden başkası olmayacak yanında sana bakacak.Ben olmayacağım.Kendine iyi bak ve

....

Sesin sesime degdiginde ; bir anlamı olmalı sesime degen sesinin yuzume vuran tebessumunde! Yuzun dusunce icime, binlerce dus icinde tek sana dalısımın, Karanlık olsan da, vursan da kalısımın ; Varolan kelimeler icinde binbir rengi tarifleyen dilimin, gozlerinin dilinde lâl kalısının bir anlamı...   Düşüyorsam ; uçurumsan! Düşler icinde kalıyorsam.. ..ve yıldırımlar tasıyorsam ; Yalnızken sana, yanında huzura kaldırıyorsam kadehi, Zehirsen de içiyorsam.. Alev alıyorsa gökyüzü

O şİmDi....

O şimdi ne yapıyor şu anda şimdi, şimdi? Evde mi, sokakta mı, çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı? Kolunu kaldırmış olabilir, — hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi!...—   O şimdi ne yapıyor, şu anda, şimdi, şimdi? Belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor. Belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir, — her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren sevgili, canımın içi ayaklar!...— Ve ne düşünüyor beni mi? Yoksa ne bileyim fas

bana.....

Sana Ne Yaptılar   O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin Seni görür görmez özgürlüğümden utandım Söyle ne içersin, çay mı kahve mi Çok değişmişsin birden tanıyamadım.   Saçların uzundu, omuzlarına akardı Gönlümüz şenlenirdi sarışınlığından Onlar mı kestiler, sen mi kısalttın Gülerdin, içimize aylar doğardı Görünmez dağların arkasından Eski gülümsemeni beyhude

Adım Hüzündü Benim

Adım Hüzündü Benim     Adım hüzündü benim yaşamın varolmuşluğunda. Yaşam denen kargaşa içinde yenik düşmemek için tüm çabalar, tüm direnmeler, ve bitmek bilmeyen zamanlar. Yüzlerdeki gülümsemeler, sahtelikler, sabırsızlıklar, anlamsız istekler. Koştukça peşinden erişilmeyen gönüller, pertavsız üzerinden görünen ablak suratlar. İstemek gerekir hayatın barışıklığını. Yaşamak gerekir yalnızlığı,hüzünü, gökkuşağının o renkleri altında inançlılığı. Uz

yine seninle geldi hayat...

Hayat kitaplarda yazılan gibi değilmiş. Kitaplarda her kelimenin altında başka bir kelime gizliymiş. Her yüzün altında başka bir yüz...   Böyle gidiyormuş, bunun sonu yokmuş. Geç de olsa şimdi anlıyorum.   Beni aşar bu kelimelerin altındaki kelimeler, bu yüzlerin altındaki yüzler... Ben içimdeki acıya bakarım. İçimdeki enayiliğe bakarım. Evet, kelimelerin altındaki kelimeyi, yüzlerin altındaki yüzleri biliyorum ama, ben seni içimde hissederken, sana inanmışken şehrin her tarafında

GiT.....GiT KeNDİNi ÇoK SeWDiRMeDeN......

GiT.....GiT KeNDİNi ÇoK SeWDiRMeDeN......       Aslında.. Her şey ne kadar kolay gelir insana.. Çoğu zaman gözlerimiz dolar, boğazımızda düğümler oluşur,söyleyemeyiz içimizden geçenleri…       Git.. git demek elimde olsa kolayca derdim herhalde.ama git demek benim elimde değil,kaderimde.. Sevmeyi bilmeden olmuyor,gideceği yere yol yetmiyor. Yağmurlar yağsa da , fırtınalar kopsa da hayatının ortasında, tutunacak dal aradığın anda, bulduğun çıraysa tutunmana yetmez. Umut o çırayı da yakar

Bu KaDaR iÇiMDeSiN....

Kelimeler eksik, kelimeler yarali. Kelimeler ciliz. Tasimiyor, anlatmiyor, tanimlamiyor bu duyguyu. Ben de... Çok baska bir sey. Sevginin ortasinda, derin acilar hisseder mi insan? Aydinlik gülümsemelerin içine, hüznü yerlestirir mi durup dururken? Gözlerine bugu,diline sitem, yüregine burukluk, çöreklenir kalir mi asirlarca? Gelmeyecegini bildigi mektup için, posta kutusunu hep ayni heyecanla açar mi? Dedim ya, baska bir sey bu. Ne kadar yalnizsam, o kadar seninleyim su günle

öZLüYoRuM SeNi......

Sen gideli kaç saat oldu ? Kaç gün geçti, kaç hafta..? Saymadım.. Bana yüzyıllar geçmiş gibi geliyor. Son anda sen giderken gözlerinin buğusunu bıraktın.. Şimdi sis içinde bütün dünya. Çiçekler gözyaşlarımı içti, sen onları kırağı sanırsın, çiy sanırsın.. oysa hepsi benim gözyaşlarımla ıslak..   Sevgilim özlüyorum seni.. Bir balta indirildi, içimden bir ağaç köküyle devrildi. Gözlerimden akan yaştan belli değil mi, içim kanıyor. Özlem bir bulut gibi sarıyor beni, kuşatıyor . Seni sevmek bir so

aşk görmek istedigin yerde degil;

aşk görmek istedigin yerde degil;bakıpta göremedigin yerdedir   Senden başkası da varmış, bak başkasında da attı kalbim heyecanlı heyecanlı...Bak onu görünce de utandım,sustum,bakamadım gözlerine...Sen değilmişsin kalbimin mühürlü sahibi..Kim olduğu ne fark eder ki sen değilsin ya benim için bu önemli..Bian için,kısa bir an için,bile olsa "o" vardı yanımda; "o"nu gördüm gözümü kapadığımda..Ama takvim yaprakları yanlış zamanı gösteriyordu çünkü ikimizde geç kalmıştık birbirimize.O da beni

• Gitmek İstemediğim Köşeleri Var Bu Şehrin •

Unutulmuş bir gece de unutulamayan anılar, uykusuzluğumun ağırlığıyla birleşip başımı döndürüyor.   Bir insanı diğerlerinen farklı kılan, o kişinin dünyayı algılayış biçimi olduğu kadar, algıladığı yaşantıları beyninin kıvrımlarına nasıl yazdığı ve günün birinde kumların arasında parlayan ufak bir taşla yeniden karşılaştığında o aynı yaşantıları hangi biçimlerde geri çağırmayı seçtiği değil mi? Öyleyse neden bu bizi biz yapan anılara düşmalığımız?   Unutmak, bir daha anımsamamak, yaşanma

Önemli Bilgiler

Bu siteyi kullanmaya başladığınız anda kuralları kabul ediyorsunuz Kullanım Koşulu.

Kabul Ediyorum