Milliyetçilik ve akıl:

Başbakanın Kuzey Irak’a askeri bir operasyonun söz konusu olmadığına ilişkin açıklamasına MHP’nin bir Genel Başkan Yardımcısı çok kızmış. Şöyle diyor: ‘ Başbakanı şiddet ve nefretle kınıyorum.’

 

Kanaatimce, bu sözde milliyetçiliğin temel problemi saklı: akıldışılık. Bu söz akıl dışıdır; çünkü, soğukkanlı akla en fazla ihtiyacımız olan böyle bir konuda bile bu kadar yoğun bir duygusal tepki vermek ancak aklı insan işlerinden kovan bir zihniyetin ürünü olabilir.

 

Burada akıl dışı olan, Kuzey Irak’a bir harekat yapılmasından yana olmak değildir. Bana göre yanlış olmakla beraber, böyle bir görüş rasyonel olarak elbette savunulabilir ve bu çerçevede Başbakan’ın aksi yöndeki açıklaması rasyonel olarak temellendirilmiş gerekçelerle eleştirilebilir. Hatta belki ‘ şiddetle kınanabilir’ de. Ama milliyetçi siyasetçi bununla yetinmiyor, Başbakanı ayrıca ‘ nefretle’ kınıyor.

 

Şüphesiz, beşeri meselelerde nefretle kınanması gereken işler de olabilir. Etnik temizlik yapanı, masumları öldüreni, bir insana tecavüz edeni nefretle kınayabiliriz. Ne var ki, bunların hepsi başkalarına saldırmakla ilgilidir, oysa saldırmama kararı böyle değildir. Başka bir insana, halka veya ülkeye saldırmama kararını prensip olarak kınayamazsınız. Hele ‘ nefretle’ hiç kınayamazsınız. Bir ülkeye saldırmama kararını nefretle kınamak hem gayrı insanidir, hem de akıl dışıdır.

 

Denebilir ki, burada mesele kendini savunmakla ilgilidir: Kuzey Irak’a bir askeri harekat ihtimali saldırganlık değil fakat Türkiye’nin kendisini savunması meselesidir. Öyle bile olsa, kendisini savunmaktan kaçınan bir özneye yönelik duygusal tutum ‘ nefret’le ifade edilebilecek bir şey değildir. Böyle bir faile üzülebilir veya bu duruma esef edebilirsiniz, ama kesinlikle ondan nefret edemezsiniz.

 

Kaldı ki, Kuzey Irak’a yönelik bir askeri harekatın Türkiye açısından ‘ kendini-savunma’ olarak nitelenip nitelenemeyeceği de duygularla değil akılla çözülmesi gereken bir meseledir. Bu meselenin olgularla, hukukla, ahlakla ve vicdanla ilgili bir çok yönü vardır ve bunların hepsinin üzerinde soğukkanlılıkla düşünülüp tartışılması gerekir. Yani, mahiyeti icabı bu ‘ nefretle kınanacak’ türden bir mesele değildir.

 

Esasen genel olarak siyaset tam da odağında aklın yer alması gereken bir etkinlik alanıdır. Daha doğrusu medeni siyaset böyle bir şeydir. Kaprislerle, duygusal kabarmalarla, kitle psikolojisiyle, ‘ toplumsal refleks’lerle yapılan şeye medeni siyaset denemez. Milliyetçilik işte özellikle bu kabileci-kavmiyetçi tarafıyla ‘ medeni’likle, onun akılcı soğukkanlılığıyla uyuşmuyor.

 

Çünkü, zaten milliyetçiliğin özü siyasetten aklı kovmaya çalışmaktır. Milliyetçiler insanların akıllarına değil, his ve heyecanlarına hitap ederler. Bunu da tipik yolu bireysel akılları yok etmeye, insanları kitleleştirmeye, onların vicdan ve akıllarını kitle ruhu içinde boğmaya çalışmaktır. Kamusal meselelerde milliyetçiler gibi düşünmeyenler ‘ düşman’ kategorisine girerler; aralarında nadiren ‘ şaşkın’lar olsa da, onlar genellikle ‘ hain’ veya ‘ işbirlikçi’dirler.

 

İnsanların gözünü gerçeklere kapatmasını en fazla teşvik eden zihinsel tutum ve ideoloji de milliyetçiliktir. Bu arada barışı küçümsemek, barışçılığı aşağılamak ve barışsever insanlara ‘ hain’ yaftası yapıştırmak milliyetçiliğin karakteristik özellikleri arasındadır.

 

Hasılı saf milliyetçilikle medenilik ve akıl nadiren bir arada bulunur.

 

Mustafa ERDOĞAN

12.07.2007 Star Gazetesi

erdoğandan nefret eden dolaysıyla erdoğana oy veren milyonlardan da nefret eder

işte böyle bi parti milletinden nefret eden milliyetçi parti...

Güzel tespit olmuş ama fazla genellemeye de kaçıp "anti-milliyetçilik" e malzeme edilmiş durum...

 

Saygılar...

 

yok anti milliyetçilerin artık milliyetçilerle pek ilgilendiğini sanmıyorum....