AY GECEYE SÜRGÜN

Mevsimler sen kokarken

Ay, geceye sürgün biliyorum..

Zemheri artığı umutlarımla

Geceye inat yürüyorum.

Gözlerini arıyorum,

Karanlıkların düştügü kaldırımlarda..

Cehennem yangınlarından

Kirpiklerine firar ediyorum.

Ateşini söndüremezsem hasretinin,

Korkma canım,

Ateşlere gözlerini verdim diye...

Sen; saçlarını bırak rüzgara,

Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden

Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.

Takvimler, yaprağından acıyı elerken

Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.

Alnıma, kavgalarını alıp

Cellatlığına soyunuyorum

Gecmiş yıllarının..

Suskunluğunu almayın kurşunların.

Yarimi yaralamadan,

Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...

Menzil, bir kez ıskalarsa da gögsümü

Ben serileyim elvedası topraga...

Şafakları sökerken karanlıklardan

Her sabah sana gülümsüyorum.

Şimdi gülümseme zamanı ey yâr.

Dünden miras kalsa da acıların,

Hep güllerle anılacak ömrün.

Aydınlığa çevir yüzünü,

Meleklerin kirpiklerine yazılacak

Bahar kokan o naif gülüşün..

ALINTI