İnsanlar eşit değil bu gezegende.

Bir sürünenler var,

bir de süründürenler.

Ben hangisiydim öğrenemedim.

Sürüler var bu coğrafyada,

bir de çobanlar.

Sürü psikolojisi popüler bu günlerde.

“Sürüden kaçanı kurt kaparmış, “

Kaçmaya çalışıyorum bırakmıyorlar.

Beraber gidelim diyorum, gelmiyorlar

Kimdir, nedir bu kurtlar, diyorum,

konuşmuyorlar....

 

 

Savaş var bu topraklarda.

Akan kanlar organik besin oldu yer altı canavarlarına.

Ben ne canavarları görüyorum,

ne de kanı dökenleri.

Ben sadece kanı dökülenleri ve ağlayan çocukları, rüyamda.

Bağırıp da sesini duyuramayan insanları..

Gidip de dönmeyenlerin hikayelerini bir de…

Benim gözlerimi açtığım bu mekanda insanlar inanmıyorlar birbirlerine,

kendilerine bile.

Aynı hikayeler anlatılırken aynı zaman dilimi içerisinde,

Ve farklı yerlerde,

yine de insanlar yenikti bencilliğine.

 

Ahlak adını verdiği duvarı yapıyor da önce,

Sonra da o duvarı yıkıyor kendi elleriyle

Tanklar geçiyor çocukların rüyalarından,

misket yerine boş kurşun kovanları buluyorlar yerlerde.

Gözyaşı günlük hayatın bir ihtiyacı gibi,

herkes ağlıyor bir yerlerde.

Benim var olduğum zaman dilimi içerisinde,

Günahlar büyüyor.

İnsanlar yok oluyor.

 

 

 

 

 

Kolay Gelsin

Sahte olacaksa....

 

 

 

İçten değil, içimizden değil, içimizde değil. Ne aşk, ne sevgi, ne de acı.

Hiçbir şey yok içimizde. İçimdeki kadar görmedim kimsenin içinde hiçbir şey. Sahte, sahte, ne büyük acı.

 

 

Ya yaşamak lazım, ya vurdum duymaz olmak. İkisini de beceremiyorsa insan, ne yapmalı. Sahte nasihatler istemiyorum. Kimse bir şey bilmiyor. Hele o gülücüklerin sahtesi yok mu, takınmışlar yüzlerine, belki o sahtelerin altında yüz yok, yüzsüzlük.

 

Ya yaşamak lazım, ya vurdum duymaz olmak. Yaşıyorum. Umursamazlık lazım, ya umursuyorsan gereğinden fazla, ne yapmalı. Hele o ilgilerin sahtesi yok mu, gösteri, göstermelik, istemiyorum.

 

 

Ya vurdum duymaz olmak lazım, ya da yaşamak. Vurdum duymazlığım, ah bir gelsen içime, belki yaşayacağım. Gerçekten yetiyor mu yaşamak için umursamazlık. İstemiyorum.

 

 

Yenilmek koymuyor, daha iyi yenileceğim. Yaşamak olmasa da, umursamazlık istemiyorum, varsın olmasın.

 

 

Geçiniz gösterileri, sahte …

Sokakta donarak ölmüş insanlar, kimin umurunda.

Ayazdan yüzü yanık bir çocuk , aç kalmış, kimin umurunda.

Birilerinin umurunda olana kadar belki hep aynı hüzünleri tekrarlayacak kalemim. Karbon kağıtsız hüzünlerim. Her yenisinde başka ağrıyla, başka acıyla, kimin umurunda.

 

 

Yaşamak lazım, ya da

Kanamak

Kanıyor,

Kanıyo..

Kan.. gibi.

 

 

 

Kolay Gelsin